Ένα κρύο πρωινό του Σεπτέμβρη του 2014 κατέφθασα περιχαρής, από την Κατερίνη, ως φοιτήτρια πλέον, στο μέρος οπού επρόκειτο να ζήσω σπουδαίες στιγμές: στα Ιωάννινα. Έχοντας εισαχθεί στο τμήμα του Ιστορικού αρχαιολογικού, δεν έβλεπα την ώρα να χτίσω αναμνήσεις, να αποκτήσω εμπειρίες, να γνωρίσω ανθρώπους, να γελάσω και να μάθω. Και αυτά έκανα. Μάλιστα, είχα την τύχη να ζήσω τα τελευταία τρία χρόνια σε μια πανέμορφη πόλη, αρκετά διαφορετική από τη δική μου. Μια πόλη κρυμμένη μέσα στα βουνά, μια πόλη σκεπασμένη από σύννεφα, προικισμένη με πλούσια ιστορία. Τα Ιωάννινα τα λάτρεψα και δε μετάνιωσα ούτε μια στιγμή που έμεινα σε αυτά, ενώ μπορούσα, μέσω μετεγγραφής, να τα αφήσω για τη Θεσσαλονίκη.
‘Τα Γιάννενα θέλουν να θαυμάζεις μόνο αυτά’
Συνηθίζω να λέω στις συζητήσεις μου με φίλους πως τα Γιάννενα μου αρέσουν, διότι συνδυάζουν την ηρεμία της επαρχίας, με πολλά θετικά μιας πόλης. Η Κατερίνη είναι, ομολογουμένως, όμορφη, μα δε παρέχει αυτό το προνόμιο στους κατοίκους της. Τα Γιάννενα είναι ήρεμα, δεν έχουν την εγκληματικότητα άλλων περιοχών και διατίθενται για ποδηλασία ή για περπάτημα. Τα Γιάννενα τα αγάπησα περπατώντας τα. Περπατώντας από το Τζαμί μέχρι τη λίμνη, από την πλατεία Ομήρου μέχρι το κάστρο και τούμπαλιν, από την Κενάν Μεσαρέ στην οδό Ανεξαρτησίας. Τα Γιάννενα τα αγάπησα κοιτώντας τα. Κοιτώντας τα βουνά που τα περικλείουν σε ένα στενό, μα και τόσο γοητευτικό κλοιό. Η Κατερίνη είναι ελεύθερη, σου δείχνει τον ορίζοντα. Μα τα Γιάννενα δε θέλουν να κοιτάζεις αλλού, θέλουν να θαυμάζεις μόνο αυτά.
‘Μια λίμνη που ονειρεύεται’
Την πρώτη χρονιά μου στην πόλη παραξενευόμουν που βρισκόμουν μακριά από τη θάλασσα. Ως παιδί που έζησε και μεγάλωσε 18 χρόνια στο Νομό Πιερίας, που βρέχεται από θάλασσα, μου φαινόταν διαφορετικό και ασυνήθιστο, που πλέον δε μπορούσα να την προσεγγίσω τόσο εύκολα, που δεν μπορούσα να ακούσω το τραγούδι της. Όμως με συντρόφευε η Παμβώτιδα, μια λίμνη που ‘ονειρεύεται’. Αμέτρητα βράδια έχω βαδίσει γύρω της. Πάντα ήταν γαλήνια και καθρέφτιζε είτε τα αστέρια, είτε σύννεφα στο χρώμα του αίματος – το απαύγασμα της ομορφιάς της. Μολαταύτα, πολλοί ισχυρίζονται πως δεν τους αρέσει η πόλη ακριβώς γι΄αυτό το λόγο. Διοτί, δηλαδή, είναι βουνίσια και απέχει από τη θάλασσα. Πρώτη απ΄όλους η αγαπημένη μου γιαγιά, που δεν την αγαπά, ίσως γιατί φρονεί, πως με κρατά μακριά της. Όπως και να έχει, όταν ζεις στο απαράβαλτο κάλλος της, δεν έχεις πολλά περιθώρια, πολλές επιλογές, παρά να την αγαπήσεις.
‘Δεν πρόκειται για μια βαρετή πόλη’
Η φοιτητική ζωή στα Γιάννενα είναι ωραία. Φυσικά, η φοιτητική ζωή είναι παντού ωραία. Η ανεμελιά, το πάθος, τα γέλια, οι φωνές, οι άνθρωποι και οι εμπειρίες συγκροτούν τέλειες αναμνήσεις, αξέχαστα χρόνια. Η πόλη, βέβαια, έχει 20.000 φοιτητές, οπότε προσφέρει ποικίλες επιλογές, όσον αφορά το φαγητό, τη διασκέδαση, αλλά και τον πολιτισμό και τις τέχνες. Θεατρικές ομάδες, κινηματογραφικές προβολές, εκθέσεις ζωγραφικής, συναυλίες, παρουσιάσεις βιβλίων, μουσικά φεστιβάλ συνθέτουν το ιδανικό τοπίο για την άνθηση και την καλλιέργεια του πνεύματος, τόσο για τους φοιτητές, όσο και για τους κατοίκους της περιοχής. Αν μη τι άλλο, δε πρόκειται για μια βαρετή πόλη.
‘Τα βιώματα για το μέλλον’
Στα Γιάννενα έγινε η μετάβαση, από τη μαθητική στη φοιτητική ζωή για εμένα. Εδώ πέρασα στο στάδιο της νεαρής ενήλικης γυναίκας. Σφυρηλατήθηκε ο χαρακτήρας μου, απέκτησα σπουδαίες γνώσεις, γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους, διαμόρφωσα ιδέες και αντιλήψεις για τη ζωή και τον κόσμο. Στην Κατερίνη άφησα το ανήλικο κορίτσι που ονειρευόταν και ήλπιζε για το μέλλον του, για να βρω στα Γιάννενα την κοπέλα που θα προσπαθήσει στο έπακρο για να τα καταφέρει. Δε ξέρω με σιγουριά, πότε θα φύγω από εδώ, μα γνωρίζω με βεβαιότητα, πως οι εμπειρίες και τα βιώματά μου από τα Γιάννενα θα με συντροφεύουν εφ΄ όρου ζωής.
Ελίνα Τουκουσμπαλίδου, Σπουδάστρια Δημοσιογραφίας ΙΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου