Τι είναι άραγε η ευτυχία; Άπειροι ορισμοί έχουν δοθεί προσπαθώντας να απαντήσουν το παραπάνω ερώτημα, αρκετό μελάνι έχει χυθεί, και πολλές κόλλες έχουν γεμίσει με διαφορά αποφθέγματα γύρω από την ευτυχία. Μακάρι η ευτυχία να μπορούσε να αγοραστεί, να μπορούσε να μετρηθεί, και με κάποιον μαγικό τρόπο να μπορούσαμε να την κάνουμε ‘κτήμα’΄μας , να την κρατήσουμε δικιά μας ολότελα, όμως όχι. Η ευτυχία είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το έχει εσσαεί. Έρχεται και φεύγει σε ανύποπτο χρόνο. Και πάντα μα πάντα κρατάει λίγο. Κι άλλωστε δεν θα ήταν φυσιολογικό να είμαστε μονίμως ευτυχισμένοι. Γιατί η ζωή είναι σαν ένα καρδιογράφημα. Αν δεν έχει τα πάνω της και τα κάτω της, αν υπάρχει μια συνεχής γραμμή είτε στα πάνω είτε στα κάτω, είμαστε σαν ζωντανοί νεκροί. Κι όμως μια στιγμή ευτυχίας είναι ικανή να μας κάνει να ξεχάσουμε πολλές άσχημες που βιώσαμε.
Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι ακριβώς είναι η ευτυχία. Ο καθένας από εμάς ευτυχεί με διαφορετικά πράγματα. Αν θέλετε τη δική μου γνώμη η ευτυχία είναι στιγμές. Μικρές στιγμές της ζωής που περνάμε με φίλους, με την οικογένειά μας, με τον σύντροφό μας ή ακόμη και μόνοι μας. Αρκεί πολλές φορές μια βόλτα στη θάλασσα και ο ήχος των κυμάτων για να γίνουμε ευτυχισμένοι. Ή μια αγκαλιά τη στιγμή που τη χρειαζόμαστε, και μπορούμε να γίνουμε οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου. Οι μικρές χαρές της ζωής προσφέρουν τις μεγαλύτερες συγκινήσεις. Η ευτυχία είναι ένα θαύμα πολύ μικρό. Βρίσκεται στην άκρη του χεριού μας, κομμένη στα μέτρα του ανθρώπου. Κρατάει μια στιγμή, κι έτσι πρέπει.
Δυστυχώς όμως στις μέρες μας -δεν ξέρω γιατί- οι άνθρωποι έχουμε γίνει τόσο άπληστοι και τόσο αχάριστοι που δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε τις μικρές χαρές της ζωής. Περιμένουμε τέλειες στιγμές αντί να τις επιδιώξουμε, θεωρούμε ότι κυρίως η ευτυχία βρίσκεται στα χρήματα και τα υλικά αγαθά, και το βασικότερο -έχουμε αποξενωθεί πιο πολύ από ποτέ- , κι αυτοί είναι οι λόγοι που τα γραφεία των ψυχιάτρων γεμίζουν καθημερινά από ανθρώπους που πάσχουν από κατάθλιψη, και δεν μπορούν να βρουν το νόημα της ζωής.
Είμαστε μέσα στα μούτρα και την γκρίνια γιατί θεωρούμε όσα έχουμε δεδομένα. Αντιθέτως πρέπει κάθε μέρα να είμαστε χαρούμενοι που έχουμε την υγεία μας και ανθρώπους κοντά μας να μας αγαπάνε και να μοιράζονται στιγμές και όνειρα μαζί μας.
Και εν τέλει κλείνοντας αν πρέπει να δώσω έναν ορισμό για την ευτυχία μέσα από όσους έχουν δοθεί εγώ θα προτιμήσω αυτόν:
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια… Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια. Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν… Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις… Θανάσης Βέγγος
Σκεπτόμενοι λοιπόν όλα αυτά άραγε, πόσο ευτυχισμένοι ήμασταν σήμερα;
Σέβη Ευθυμίου
Σπουδάστρια Δημοσιογραφίας ΙΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου