Αυτό που φοβόμασταν όλοι, πως μέχρι να γίνουν οι εκλογές η χώρα θα ξαναβυθιστεί στη νιρβάνα της απραξίας, έχει ήδη επιβεβαιωθεί στην πράξη. Στην κυβέρνηση και τις κρατικές υπηρεσίες δεν κινείται τίποτα και οι υπουργοί ασχολούνται μόνο με τα κομματικά και προσωπικά εκλογικά τους σχέδια και σχεδόν καθόλου με την αναγκαία επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου. Στη Βουλή, δε, εκτός από τα απαραίτητα νομοθετήματα για τα οποία είναι δεσμευμένη η κυβέρνηση από τη δανειακή σύμβαση, βλέπουμε και πλείστες τροπολογίες άσχετες, που κατά κύριο λόγο επιχειρούν νa εξυπηρετήσουν την κομματική και προσωπική πελατεία των πολιτικών.
Αμετανόητοι ακόμα και τώρα, λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα στη χώρα, μετέρχονται και πάλι αυτά τα φθηνά κολπάκια για να χαϊδέψουν αφτιά και να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους με τους «πελάτες»! Και είναι, πανάθεμά τους, ίδιοι! Οι μεν των λεγόμενων «μεγάλων κομμάτων» υπόσχονται ότι μετά τις εκλογές θα φτιάξουν τα πράγματα και θα αποκαταστήσουν τις αδικίες, οι δε των αριστερών ότι θα διώξουν τους δανειστές για να φτιάξουμε τον αποκλειστικά δικό μας παράδεισο, αυτόν της λαϊκής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας!
Αυτές τις ώρες, λοιπόν, που ενώ ξέρουν ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει και ακόμα όλα κρέμονται από μια κλωστή και κανένας κίνδυνος δεν έχει εκλείψει, τα κόμματα έχουν αφήσει τον Παπαδήμο μόνο κι έρημο να προσπαθεί να φανεί συνεπής σε αυτά που δεσμεύτηκε εξ ονόματος των δύο κομμάτων που τον στηρίζουν. Οι υπουργοί του, όμως, δεν αναφέρονται σ’ αυτόν ως οφείλουν, αλλά στους πολιτικούς τους αρχηγούς και από αυτούς παίρνουν εντολές. Και προφανώς, δεν τους δίνουν εντολή να βγουν και να απαντήσουν στους διάφορους Τόμσεν και Ρεν που πήραν φόρα και ούτε λίγο ούτε πολύ μας απειλούν πως, αν δεν γίνουμε Βουλγαρία σε μισθούς και βιοτικό επίπεδο, δεν μας βλέπουν για πολύ ακόμα στο ευρώ.
Και τα υποστηρίζουν όλα αυτά με λάθος στοιχεία και ισοπεδωτικές λογικές δημίων. Γιατί, άραγε, δεν βγαίνει κάποιος κυβερνητικός αξιωματούχος να τρίψει στα μούτρα του κ. Τόμσεν τις πραγματικές μειώσεις μισθών που έχουν συντελεστεί τα δύο τελευταία χρόνια, τις πραγματικές συνθήκες στην αγορά εργασίας του ιδιωτικού τομέα, την πραγματική εικόνα των επιχειρήσεων;
Γιατί, άραγε, δεν βγαίνει κάποιος να ρωτήσει τον κ. Τόμσεν να μας απαντήσει πόσες επενδύσεις έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη Βουλγαρία που έχει τους μισθούς των 150-300 ευρώ;
Να μας απαντήσει, ακόμα, γιατί δεν γίνονται επενδύσεις στην Πορτογαλία ή την Ισπανία, για τις οποίες μας λένε ότι οι μισθοί είναι πολύ χαμηλότεροι από τους δικούς μας;
Αντί λοιπόν οι υπουργοί να ασχολούνται με την προσωπική πολιτική τους διάσωση, μήπως να απευθύνονταν σε άλλα ακροατήρια και να εξηγούσαν πειστικά ότι η συνταγή της τρόικας είναι το λάθος και όχι ο ελληνικός λαός; Να έδιναν να καταλάβουν οι ξένοι ότι όσο πιστά κι αν εφαρμοστούν οι δεσμεύσεις μας και πάλι ο λογαριασμός δεν πρόκειται να βγει, γιατί απλούστατα πρέπει να ανακοπεί η ύφεση;
Και δεν ανακόπτεται φυσικά με νέες περικοπές εισοδημάτων και καινούρια περιστολή κοινωνικών δαπανών, αλλά με μέτρα τόνωσης της κατανάλωσης. Να βγουν και να ανατρέψουν την εικόνα που «φιλοτέχνησαν» οι τροϊκανοί και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί για έναν ολόκληρο λαό, πως είμαστε διεφθαρμένοι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Πως είμαστε τεμπέληδες και ζούμε εις βάρος τους από την επαιτεία.
Να πάρουν τα δικά τους επιχειρήματα και να αποδείξουν στους ευρωπαϊκούς λαούς τα αυτονόητα: ότι, όπως παραδέχτηκε και ο Γερμανός επικεφαλής του ΕFSF κ. Κλάους Ρέγκλινγκ, οι Γερμανοί φορολογούμενοι δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα, αλλά αντίθετα έχουν κερδίσει 15 δισ. από τα δάνεια προς την Ελλάδα, καθώς το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας είναι κατά πολύ χαμηλότερο απ’ αυτό που επέβαλαν σε μας! Να τους αναλύσουν με στοιχεία πως τα 10 τελευταία χρόνια μόνο με τις εισαγωγές γερμανικών προϊόντων εμείς οι τεμπέληδες Ελληνες πληρώνουμε τους παχυλούς μισθούς άνω των 500.000 Γερμανών εργαζομένων!
Δυστυχώς, όμως οι Ελληνες πολιτικοί έχουν φαίνεται σοβαρότερα πράγματα να κάνουν αυτή την περίοδο. Να διασώσουν το προσωπικό τους πολιτικό κεφάλαιο!
Βασίλης Στεφανακίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου