Ωραία, να δεχθώ ότι όλοι αυτοί οι ξένοι τραπεζίτες, αρχηγοί κρατών, υπουργοί Οικονομικών, επίτροποι και ανώτατοι αξιωματούχοι της Κομισιόν και του ΔΝΤ, νομπελίστες οικονομολόγοι και αναλυτές, αλλά και οι πάσης φύσεως δημοσιολογούντες λένε ψέματα και τρομοκρατούν τους Ελληνες επειδή φοβούνται οι ίδιοι το κακό που θα τους βρει από ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Να δεχθώ ακόμα ότι στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν οι μνημονιακοί πολιτικοί που λειτουργούν ως υποτακτικοί των ξένων και με μειωμένες αντιστάσεις στις απαιτήσεις τους. Να δεχθώ επίσης πως μερίδα των δημοσιογράφων, στο πλαίσιο του «συστημικού» τους ρόλου, εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία να λιθοβολούν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν το νέο αστέρι του πολιτικού μας στερεώματος, τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα-ακόμα να δεχθώ, χάριν της συζήτησης, ότι όλοι οι προηγούμενοι λένε καταφανή ψέματα και πως ο κ. Αλέξης Τσίπρας κατέχει την αλήθεια, άσχετα αν κάποιοι από το επιτελείο του κατέχουν μια άλλη δική τους αλήθεια.
Να πιστέψω επίσης πως όντως ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ και πως θα παλέψει να βελτιώσει τα πράγματα μέσα στην ευρωζώνη και ότι η δραχμή δεν υπάρχει ούτε ως plan B στο μυαλό τους. Και πάλι, όμως, έχω κάποιες απορίες που θα αποτολμήσω να διατυπώσω εις γνώσιν των συνεπειών και των σφοδρών επιθέσεων που θα δεχθώ από τις ορδές των αγανακτισμένων και διψασμένων για εξουσία φίλων του ΣΥΡΙΖΑ. Προηγουμένως, όμως, να ομολογήσω ότι είναι η πρώτη φορά στα 30 χρόνια που δημοσιογραφώ που φοβάμαι τόσο να διατυπώσω τις απόψεις μου καθώς οι απειλές έρχονται ακόμα και από τα διπλανά γραφεία.
Απορία πρώτη: Ο ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται ότι μόλις αναλάβει την εξουσία θα επαναφέρει μισθούς και συντάξεις στα προ μνημονίου επίπεδα. Το 2009 μάλιστα διεκδικούσε κατώτερο μισθό 1.300 ευρώ. Και αλήθεια, ποιος δεν θα ’θελε με μια απόφαση να φθάσουμε να παίρνουμε περισσότερα από τους Γερμανούς και τους Φινλανδούς; Μόνο που δεν ξέρω από ποια λεφτά θα δοθούν αυτοί οι μισθοί, κι αν υπάρχουν, πόσο στα αλήθεια ηλίθιοι είναι όλοι οι άλλοι πολιτικοί που δεν το σκέφτηκαν τόσα χρόνια.
Απορία δεύτερη: Οι συντάξεις με νόμο θα επανέλθουν στα επίπεδα προ μνημονίου. Δίκαιο και σωστό. Αλλά από ποια Ταμεία όταν αυτά μετά βίας μπορούν να δώσουν τις κουτσουρεμένες συντάξεις μέχρι τον Ιούλιο;
Απορία τρίτη: Το μνημόνιο και η συνδεδεμένη μαζί του δανειακή σύμβαση θα καταργηθούν με νέο νόμο που θα ψηφίσει η Βουλή. Αμήν και πότε. Ομως αν, λέω αν, σταματήσει αυτόματα και η χρηματοδότηση από το εξωτερικό, έχει βρεθεί η λύση ή έχουν κάτι στον νου τους και δεν μας το λένε αναφορικά με τους εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης;
Bέβαια από προχθές δεν μιλούν για νομική αλλά για πολιτική καταγγελία. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό και πάλι πρέπει να εξηγηθεί, γιατί εμένα μου κάνει κάτι σαν την πολιτική ευθύνη, δηλαδή μούφα καταγγελία.
Προφανώς και θα έχουν εξασφαλίσει ρευστότητα και δεν το αποκαλύπτουν, γιατί σε διαφορετική περίπτωση (δεν θέλω να επεκταθώ για να μη θεωρηθώ κινδυνολόγος και τσιράκι της ντόπιας πλουτοκρατίας και διαπλοκής)... Απορία τέταρτη: Για να δοθεί η μάχη μέσα στην ευρωζώνη και η αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, το οποίο όντως δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να εφαρμοστεί ούτε να αποδώσει τα προσδοκώμενα ως έχει, χρειάζονται συμμαχίες. Δηλαδή την ώρα που διαφαίνεται ότι αλλάζει το κλίμα στην Ευρώπη και ανοίγουν προοπτικές να ξεσφίξουν τη θηλιά από τον λαιμό μας, πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει εκτιμήσει την κατάσταση και να έχει διαμορφώσει το μέτωπο υπέρ των ελληνικών θέσεων. Και φαντάζομαι δεν θα στηρίζεται στην υποστήριξη του Γάλλου κομμουνιστή Μελανσόν και των διάφορων κομμουνιστικών υπολειμμάτων της Ευρώπης.
Προφανώς και θα έχει ποντάρει σε κάποιους δυνατούς παίκτες της Ευρώπης και γι’ αυτό επέλεξε τη μετωπική σύγκρουση με τον νέο Γάλλο πρόεδρο.
Ετσι δεν είναι;
Αν απαντηθούν αυτές οι απορίες με σαφήνεια και πειστικότητα, τότε ποιος ξέρει, μπορεί κι εμείς οι «συστημικοί» να ακολουθήσουμε το μεγάλο ρεύμα... της φρούδας ελπίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου