Αποτελεί μια πολύ ιδιάζουσα περίπτωση η κυβέρνηση που ξεπετάχτηκε α-
πό το πουθενά. Δεν νομίζω ότι ιστορικά υπάρχει παρόμοιο παράδειγμα σε
όλο τον πλανήτη Γη. Για δημοψήφισμα μας έλεγαν, εν μέσω απειλών για…πραξικόπημα του στρατού, και μέσα σε μία νύχτα αποκτήσαμε:
• Διορισμένο πρωθυπουργό από το βαθύ διεθνές τραπεζικό σύστημα, που
θέλει με γερμανο-γαλλο-αμερικανική συνταγή να φάει τις σάρκες της
Ελλάδας.
• Δύο κυβερνήσεις στη συσκευασία της μίας: Κυβέρνηση Παπα-δήμου και κυβέρνηση… Πα παν δρέου.
• Δύο κυβερνήσεις στη συσκευασία της μίας: Κυβέρνηση Παπα-δήμου και κυβέρνηση… Πα παν δρέου.
• Δύο ενοίκους της ίδιας πολυκατοικίας, που σκοτώνονται για το ποιος θα
είναι ο διαχειριστής, αλλά δεν έδειξαν να έχουν πρόβλημα να περάσουν
χέρι χέρι στην απέναντι πλευρά του δρόμου και να χωθούν στην παράγκα
μιας επικίνδυνης τρόικας, όπου λειτουργούν με την απόλυτη συνέπεια
φανατικών αντιπροσώπων της οι δύο «Παπα-».
Όλ’ αυτά υποτίθεται ότι έγιναν για να σωθεί ο τόπος, επιχείρημα που μοιάζει με ανέκδοτο, αφού μέσα σε τρεις εβδομάδες λειτουργίας της συγκεκριμένης κυβέρνησης είμαστε αδιάψευστοι μάρτυρες των εξής καταστάσεων:
Το Μέγαρο Μαξίμου είναι το στρατηγείο του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί ο ένας «Παπα-» να έχει τοποθετηθεί εκεί για να παίξει το ρόλο του πρωθυπουργού, αλλά στην ουσία τη λειτουργία έχουν στα χέρια τους όλοι οι άνθρωποι του άλλου «Παπα-». Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος από τους άλλους δύο της συγκυβέρνησης, έστω και χαμηλόβαθμος Σύμβουλος. Άντε, έστω και… κλητήρας! Μιλάμε για λευκή πετσέτα ΝΔ – ΛΑΟΣ στα πόδια Παπαδήμου.
Το μέγαρο της οδού Ιπποκράτους έχει ήδη περιέλθει στα όρια της διάλυσης. Όλο και περισσότερες φωνές ζητούν αντικατάσταση αρχηγού. Η κυριακάτικη παρέμβαση Χρυσοχοΐδη ήταν η πιο απόλυτη και τσουχτερή. Κι όμως, αυτό το αλληλοσπαρασσώμενο κόμμα είναι στα πράγματα και εξακολουθεί να κυβερνά τη χώρα – κι αν θέλει, να επιβάλει το νόμο του με τις 154 έδρες που διαθέτει.
Στη Λεωφόρο Συγγρού, φαίνεται ότι… το ’χει το κτίριο! Ακριβώς πάνω από το κατάστημα «Media Markt», που φημίζεται για τις εκπτώσεις επί των αξιών των εμπορευμάτων του, στεγάζεται το κόμμα που προχώρησε κι αυτό σε εκπτώσεις των δικών του αξιών – αντιμνημονιακών, εν προκειμένω. Δεν φαντάζομαι, μάλιστα, εκεί στον τρίτο όροφο, να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι που βλέπουν την ψαλίδα με το ΠΑΣΟΚ να αρχίζει να κλείνει, με τα δικά τους ποσοστά να συρρικνώνονται και με ένα ιδιόμορφο αντάρτικο βουλευτών να βρίσκεται σε εξέλιξη. Και αναφέρομαι στο αντάρτικο εκείνο –των «ντιντήδων», όπως τους αποκαλεί ο Φαήλος Κρανιδιώτης–, που εκδηλώθηκε με πολλά χαμόγελα και επαφές προς τους αντίστοιχους –πάντως, όχι «ντιντήδες»– του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή την «τρόικα» Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου και Ραγκούση, που μπορεί με βουλευτές άλλων κομμάτων να συγκροτήσουν καινούριο πολιτικό σχηματισμό, αν ο Παπανδρέου επιμείνει να αγκιστρώνεται στην προεδρία του κόμματος που έφτιαξε ο πατέρας του.
Επιπλέον, ο Αντώνης Σαμαράς καλείται να δικαιολογήσει την υπογραφή που έβαλε σε «τρικ» επιστολή, την υπερψήφιση ενός προϋπολογισμού που είναι ο σκληρότερος όλων των εποχών για τους Έλληνες και να υπερασπιστεί –πράγμα που δεν κάνει μέχρι τώρα εν τοις πράγμασι– τα δεινά της εφεδρείας, του «χαρατσιού», της απελευθέρωσης επαγγελμάτων όπως των ταξί –που του κόστισε και την αψυχολόγητη απόφαση να διώξει τον Θύμιο Λυμπερόπουλο– και ποιος ξέρει τι άλλο έρχεται μπροστά μας…
Σε ό,τι αφορά στη… μικροπολυκατοικία της οδού Καλλιρόης –από πλευράς κτιριακού μεγέθους το περιγράφω–, η κατάσταση είναι «μαύρη μαυρίλα πλάκωσε». Δεν θα προσχωρήσω στη λογική της «κωλοτούμπας», γιατί στην πολιτική οι ελιγμοί είναι επιβεβλημένοι. Αλλά σίγουρα ο Γ. Καρατζαφέρης χρεώ νεται και δημοσκοπικά όλη αυτή την υπερλατρεία του στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Όταν, μάλιστα, τον Ιούνιο μήνα στη Βουλή τον Λουκά Παπαδήμο τον αφόριζε –όπως και τον Γιώργο Προβόπουλο–, ενώ τον τελευταίο μήνα τον θεωρεί τον κορυφαίο πρωθυπουργό για να μας λύσει τα προβλήματα.
Και καθώς αυτά συμβαίνουν στα… συνεταιράκια της συγκυβέρνησης, τα πράγματα στην ίδια την κυβέρνηση δεν πάνε πίσω. Είναι μια α-κυβέρνηση, ανίκανη να διαχειριστεί και να επιλύσει τρέχοντα, δυσβάσταχτα καθημερινά θέματα, όπως το «χαράτσι» ή η εφεδρεία ή η αμείωτη φορολογική επέλαση και με το μόνο με το οποίο ασχολείται είναι πόσο πιο βαθύ θα είναι το «κούρεμα» και πόσο πιο βαθιά θα πάει η ατελείωτη δοκιμασία του ελληνικού λαού.
Επίσης, σε αυτή την α-κυβέρνηση είναι πρωτοφανές το θέαμα της εσωτερικής υπονόμευσης –θυμίζω την περίπτωση Αβραμόπουλου – Λύτρα, με την οποία ορθώς εξερράγη ο υπουργός Άμυνας–, του δημόσιου τσακωμού Παπουτσή – Άδωνη –το δίκαιο το είχε όλο ο κ. Γεωργιάδης–, αλλά και της δημόσιας διδασκαλικής κατήχησης του Δημήτρη Ρέππα.
Μέσα σ’ όλα αυτά, θα προσθέσω και την πρωτοφανή κάλυψη του διορισμένου Λουκά Παπαδήμου στον αντιπρόεδρό του, Θεόδωρο Πάγκαλο, για τις ύβρεις κατά του ελληνικού λαού, που ενδεχομένως να δείχνει και την πεζοδρομιακή φιλοσοφία που μπορεί να διέπει κάποιους εκπροσώπους του διεθνούς τοκογλυφικού τραπεζικού συστήματος.
Όσο για τον Ράιχενμπαχ και τον Φούχτελ, που εστάλησαν από την Άνγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα, ας μην μας μένει η παραμικρή αμφιβολία για τον απροκάλυπτο ρόλο που παίζουν. Είναι τα αφεντικά του διορισμένου μας. Αυτοί είναι η κυβέρνηση της Ελλάδας.
Όλ’ αυτά υποτίθεται ότι έγιναν για να σωθεί ο τόπος, επιχείρημα που μοιάζει με ανέκδοτο, αφού μέσα σε τρεις εβδομάδες λειτουργίας της συγκεκριμένης κυβέρνησης είμαστε αδιάψευστοι μάρτυρες των εξής καταστάσεων:
Το Μέγαρο Μαξίμου είναι το στρατηγείο του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί ο ένας «Παπα-» να έχει τοποθετηθεί εκεί για να παίξει το ρόλο του πρωθυπουργού, αλλά στην ουσία τη λειτουργία έχουν στα χέρια τους όλοι οι άνθρωποι του άλλου «Παπα-». Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος από τους άλλους δύο της συγκυβέρνησης, έστω και χαμηλόβαθμος Σύμβουλος. Άντε, έστω και… κλητήρας! Μιλάμε για λευκή πετσέτα ΝΔ – ΛΑΟΣ στα πόδια Παπαδήμου.
Το μέγαρο της οδού Ιπποκράτους έχει ήδη περιέλθει στα όρια της διάλυσης. Όλο και περισσότερες φωνές ζητούν αντικατάσταση αρχηγού. Η κυριακάτικη παρέμβαση Χρυσοχοΐδη ήταν η πιο απόλυτη και τσουχτερή. Κι όμως, αυτό το αλληλοσπαρασσώμενο κόμμα είναι στα πράγματα και εξακολουθεί να κυβερνά τη χώρα – κι αν θέλει, να επιβάλει το νόμο του με τις 154 έδρες που διαθέτει.
Στη Λεωφόρο Συγγρού, φαίνεται ότι… το ’χει το κτίριο! Ακριβώς πάνω από το κατάστημα «Media Markt», που φημίζεται για τις εκπτώσεις επί των αξιών των εμπορευμάτων του, στεγάζεται το κόμμα που προχώρησε κι αυτό σε εκπτώσεις των δικών του αξιών – αντιμνημονιακών, εν προκειμένω. Δεν φαντάζομαι, μάλιστα, εκεί στον τρίτο όροφο, να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι που βλέπουν την ψαλίδα με το ΠΑΣΟΚ να αρχίζει να κλείνει, με τα δικά τους ποσοστά να συρρικνώνονται και με ένα ιδιόμορφο αντάρτικο βουλευτών να βρίσκεται σε εξέλιξη. Και αναφέρομαι στο αντάρτικο εκείνο –των «ντιντήδων», όπως τους αποκαλεί ο Φαήλος Κρανιδιώτης–, που εκδηλώθηκε με πολλά χαμόγελα και επαφές προς τους αντίστοιχους –πάντως, όχι «ντιντήδες»– του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή την «τρόικα» Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου και Ραγκούση, που μπορεί με βουλευτές άλλων κομμάτων να συγκροτήσουν καινούριο πολιτικό σχηματισμό, αν ο Παπανδρέου επιμείνει να αγκιστρώνεται στην προεδρία του κόμματος που έφτιαξε ο πατέρας του.
Επιπλέον, ο Αντώνης Σαμαράς καλείται να δικαιολογήσει την υπογραφή που έβαλε σε «τρικ» επιστολή, την υπερψήφιση ενός προϋπολογισμού που είναι ο σκληρότερος όλων των εποχών για τους Έλληνες και να υπερασπιστεί –πράγμα που δεν κάνει μέχρι τώρα εν τοις πράγμασι– τα δεινά της εφεδρείας, του «χαρατσιού», της απελευθέρωσης επαγγελμάτων όπως των ταξί –που του κόστισε και την αψυχολόγητη απόφαση να διώξει τον Θύμιο Λυμπερόπουλο– και ποιος ξέρει τι άλλο έρχεται μπροστά μας…
Σε ό,τι αφορά στη… μικροπολυκατοικία της οδού Καλλιρόης –από πλευράς κτιριακού μεγέθους το περιγράφω–, η κατάσταση είναι «μαύρη μαυρίλα πλάκωσε». Δεν θα προσχωρήσω στη λογική της «κωλοτούμπας», γιατί στην πολιτική οι ελιγμοί είναι επιβεβλημένοι. Αλλά σίγουρα ο Γ. Καρατζαφέρης χρεώ νεται και δημοσκοπικά όλη αυτή την υπερλατρεία του στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Όταν, μάλιστα, τον Ιούνιο μήνα στη Βουλή τον Λουκά Παπαδήμο τον αφόριζε –όπως και τον Γιώργο Προβόπουλο–, ενώ τον τελευταίο μήνα τον θεωρεί τον κορυφαίο πρωθυπουργό για να μας λύσει τα προβλήματα.
Και καθώς αυτά συμβαίνουν στα… συνεταιράκια της συγκυβέρνησης, τα πράγματα στην ίδια την κυβέρνηση δεν πάνε πίσω. Είναι μια α-κυβέρνηση, ανίκανη να διαχειριστεί και να επιλύσει τρέχοντα, δυσβάσταχτα καθημερινά θέματα, όπως το «χαράτσι» ή η εφεδρεία ή η αμείωτη φορολογική επέλαση και με το μόνο με το οποίο ασχολείται είναι πόσο πιο βαθύ θα είναι το «κούρεμα» και πόσο πιο βαθιά θα πάει η ατελείωτη δοκιμασία του ελληνικού λαού.
Επίσης, σε αυτή την α-κυβέρνηση είναι πρωτοφανές το θέαμα της εσωτερικής υπονόμευσης –θυμίζω την περίπτωση Αβραμόπουλου – Λύτρα, με την οποία ορθώς εξερράγη ο υπουργός Άμυνας–, του δημόσιου τσακωμού Παπουτσή – Άδωνη –το δίκαιο το είχε όλο ο κ. Γεωργιάδης–, αλλά και της δημόσιας διδασκαλικής κατήχησης του Δημήτρη Ρέππα.
Μέσα σ’ όλα αυτά, θα προσθέσω και την πρωτοφανή κάλυψη του διορισμένου Λουκά Παπαδήμου στον αντιπρόεδρό του, Θεόδωρο Πάγκαλο, για τις ύβρεις κατά του ελληνικού λαού, που ενδεχομένως να δείχνει και την πεζοδρομιακή φιλοσοφία που μπορεί να διέπει κάποιους εκπροσώπους του διεθνούς τοκογλυφικού τραπεζικού συστήματος.
Όσο για τον Ράιχενμπαχ και τον Φούχτελ, που εστάλησαν από την Άνγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα, ας μην μας μένει η παραμικρή αμφιβολία για τον απροκάλυπτο ρόλο που παίζουν. Είναι τα αφεντικά του διορισμένου μας. Αυτοί είναι η κυβέρνηση της Ελλάδας.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “ Επίκαιρα” στις 8/12/11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου