*Του Γιάννη Δάφλου
Το βραβείο που αναφέρεται στον τίτλο θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να απονεμηθεί στον συμπολίτη μας, ο οποίος με περισσή αυτοπεποίθηση στάθμευσε το αυτοκίνητό του με τον τρόπο που βλέπετε στην φωτογραφία. Έκρινε σωστό ότι η νησίδα του πεζοδρομίου στο μέσον της Οδού Θεοδωρίδη (απέναντι από την στάση του Αστικού)ήταν μία πρώτης τάξεως θέση στάθμευσης που κάποιος από τους υπόλοιπους οδηγούς της πόλης δεν είχε την οξύνοια να την αξιοποιήσει.
Το βραβείο που αναφέρεται στον τίτλο θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να απονεμηθεί στον συμπολίτη μας, ο οποίος με περισσή αυτοπεποίθηση στάθμευσε το αυτοκίνητό του με τον τρόπο που βλέπετε στην φωτογραφία. Έκρινε σωστό ότι η νησίδα του πεζοδρομίου στο μέσον της Οδού Θεοδωρίδη (απέναντι από την στάση του Αστικού)ήταν μία πρώτης τάξεως θέση στάθμευσης που κάποιος από τους υπόλοιπους οδηγούς της πόλης δεν είχε την οξύνοια να την αξιοποιήσει.
Εννοείται ότι δεν πέρασε ούτε δευτερόλεπτο από το μυαλό του πως αυτή τη νησίδα του πεζοδρομίου πέρα από τους πεζούς πιθανόν να την χρησιμοποιούσαν ηλικιωμένοι, ΑμεΑ ή και γονείς με καροτσάκια στα οποία θα μετέφεραν τα παιδιά τους. Δεν σκέφτηκε ότι στην προσπάθεια να διασχίσουν τον δρόμο αυτές οι ομάδες πληθυσμού ή ακόμα και ο απλός πεζός θα εξέθεταν τον εαυτό τους σε κίνδυνο.
Στην αρχαία φιλοσοφία, πριν την έλευση της Λογικής, οι άνθρωποι προσπαθούσαν να εξηγήσουν τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου με παραδείγματα από την δική τους καθημερινότητα. Ίσως αυτό αρμόζει να εφαρμόσουμε και στις μέρες μας. Θα διαπιστώσουμε ότι αυτές οι μικρές, καθημερινές μας πράξεις όπως αυτή του συμπολίτη μας μπορούν να απαντήσουν στο διαχρονικό ερώτημα περί της μη ύπαρξης ενός ορθού και λειτουργικού ελληνικού κράτους σχεδόν διακόσια χρόνια μετά την ίδρυσή του. Κάποτε λοιπόν θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το κράτος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια που ταυτίζεται με την κεντρική εξουσία αλλά όλοι εμείς με τις πράξεις και τις παραλείψεις μας.
Γιάννης Δάφλος
Σπουδαστής Δημοσιογραφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου