Τι αποκαλύπτει στη μαρτυρία του ένας από τους βασικούς μάρτυρες κατηγορίας στην υπόθεση Β.Γιακουμάκη

Συμφοιτητής του Βαγγέλη Γιακουμάκη αποκάλυψε στη εφημερίδα Espresso λεπτομέρειες για όσα περνούσε ο Βαγγέλης Γιακουμάκης από την ομάδα των νταήδων της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων.Ο Νίκος Δαβρής αποκαλύπτει τα ατελείωτα καψόνια που έκαναν στον Γιακουμάκη: «Τον Βαγγέλη τον χτυπούσαν με κάθε ευκαιρία, εγώ ο ίδιος τον είχα δει με σκισμένο χείλος, ενώ υπάρχουν και συμφοιτητές μας, που είχαν προσέξει εκδορές στα χέρια του. Κάποιες φορές, του άρπαζαν το φαγητό του, άλλες φορές τον κλείδωναν στην ντουλάπα του δωματίου του. Είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί είχε σκοτεινιάσει. Για τον λόγο αυτόν είχα ενημερώσει τόσο τον διευθυντή της Σχολής όσο και την υπεύθυνη της εστίας».

Σύμφωνα με την εφημερίδα η μεσολάβησή του ήταν που προκάλεσε και την παρέμβαση της υπεύθυνης της εστίας η οποία του άλλαξε δωμάτιο, καθώς ένας από τους βασανιστές του ήταν συγκάτοικός του.Αρκετό καιρό αργότερα, ο Βαγγέλης έμαθε για τη μεσολάβησή του και πλησιάζοντάς τον, την ημέρα της αποφοίτησής του, του εκμυστηρεύτηκε όσα υφίστατο από τους συμφοιτητές του. «Αυτό που έκανες για μένα, ούτε αδελφός σε αδελφό δεν κάνει», είχε πει ο Βαγγέλης Γιακουμάκης στον 30χρονο.Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο ίδιος επέστρεψε από τη Βραζιλία, όπου είχε πάει για να βρει δουλειά, για να καταθέσει, μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατο του Βαγγέλη.«Μου είχε εκμυστηρευτεί ότι, όταν θα τελείωνε τις σπουδές του, ήθελε να γυρίσει στην Κρήτη και να ξεκινήσει να φτιάχνει γιαούρτι με τον εξοπλισμό του που του είχε ήδη πάρει ο πατέρας του. Ήθελε να είναι κοντά στην οικογένειά του. Στους δικούς του ανθρώπους, που τους λάτρευε. Κι ύστερα άρχισε να μαραζώνει και να κλείνεται στον εαυτό του».

Πώς περιγράφει τη δράση των νταήδων της Σχολής

«Ήταν αργά το βράδυ. Ήμουν στο δωμάτιό μου στη φοιτητική εστία, όμως δεν μπορούσα να κοιμηθώ, επειδή μια ομάδα πέντε ατόμων έκανε φασαρία. Έπιναν, είχαν δυνατά τη μουσική, δεν υπολόγιζαν τίποτα. Κατέβηκα και ενημέρωσα τον φύλακα. Από εκείνη τη μέρα με φώναζαν το ''ρουφιάνο'' της Σχολής.Με εκβίαζαν. 'Αρχισαν να με απειλούν, λέγοντάς μου ότι έτσι ξεκινούν οι βεντέτες στην Κρήτη. Μετά άρχισαν να μου λένε ότι εάν με έβρισκαν εκτός σχολής θα πάθαινα διάφορα. Επιχείρησαν να βιαιοπραγήσουν εναντίον μου. Απέτυχαν. Μπορούσα να τους χειριστώ πολύ διαφορετικά από τον Βαγγέλη και έτσι σταμάτησαν».