Συνέντευξη: Σέβη Ευθυμίου
Σχεδόν σαράντα, κεφάτος, με άπλετο χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια, ο γνωστός stand-up comedian Γιώργος Χατζηπαύλου βρέθηκε στην πόλη μας το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε για να χαρίσει άφθονο γέλιο στο Γιαννιώτικο –και μη- κοινό, με την παράστασή του Σχεδόν σαράντα. Τον συνάντησα την Κυριακή, σε ένα κενό του ανάμεσα στις παραστάσεις, που φιλοξενούνταν από το θέατρο έκφραση, και κάναμε μια μικρή κουβέντα, για την οποία τον ευχαριστώ θερμά!
-‘Σχεδόν Σαράντα’ λοιπόν για τρίτη συναπτή χρονιά. Μια ομολογουμένως επιτυχημένη παράσταση τόσο στην Αθήνα, όσο και στις άλλες πόλεις που περιοδεύσατε. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μυστικό που μπορεί να κάνει μια παράσταση τόσο αγαπητή στο κοινό και την κάνει να κρατάει τόσο χρόνια;
Αυτή είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου που λέμε (γελάει). Για μένα το κλειδί σε οποιαδήποτε δουλειά είναι να κάνεις αυτό που θες, κατά τη γνώμη σου, βάζοντας την προσωπική σου πινελιά, κι από κει και πέρα ελπίζεις ότι αυτό θα αφορά και τους ανθρώπους που θα έρθουν να το δουν. Το stand- up ειδικά που είναι μια δουλειά χωρίς ωράριο, πρέπει να την κάνεις με όλη σου την καρδιά, να την αγαπάς , να σου αρέσει και να σε εκφράζει. Εγώ κάνω αυτό που νιώθω, λέω αυτά που θέλω να πω, αυτά που με εκφράζουν και με ικανοποιούν χρησιμοποιώντας την εμπειρία μου, κι αυτό που ελπίζω, είναι ότι θα αφορά και άλλους ανθρώπους και θα ανταποκρίνεται σε αυτό που ο κόσμος έχει ανάγκη. Και γι αυτό το λόγο πρέπει να βρεις τρόπους να φτάσει η δουλεία σου στα αυτιά και στα μάτια του κόσμου, μια που δεν πάει μόνο το κοινό στον καλλιτέχνη αλλά και ο καλλιτέχνης στο κοινό. Γιατί αυτή η δουλεία είναι "δούναι και λαβείν".
-Για πρώτη φορά μας συστήνετε και το stand-up comedy για παιδιά. Πως το σκεφτήκατε και το δημιουργήσατε; Κατά πόσο εύκολο ήταν αυτό το εγχείρημα;
Αρχικά το είδα στο εξωτερικό και μου άρεσε σαν ιδέα. Έπειτα αυτό ήταν και ένας τρόπος να καταλάβει το παιδί μου τι δουλεία κάνει ο μπαμπάς του, πολύ νωρίτερα από τα 15, -που θεωρώ ότι είναι μια ηλικία που μπορεί ένα παιδί να δει μια παράσταση stand –up-. Αλλά μια παράσταση παιδικού μπορεί να έρθει να την δει από 5 χρόνων. Εκτός δηλαδή από το γεγονός ότι μου άρεσε και σαν ιδέα , το κίνητρο ήταν και ο γιος μου. Η διαδικασία ήταν αρκετά χρονοβόρα, καθώς χρειάστηκε μια τεράστια έρευνα γύρω από το θέμα αφού δεν έχει γίνει ξανά κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Μίλησα με παιδοψυχολόγους, συζήτησα με ανθρώπους που ανεβάζουν παιδικές παραστάσεις, συζήτησα με παιδιά, παρακολούθησα αντίστοιχα stand-up του εξωτερικού. Κράτησα απλοποιημένη γλώσσα, θέματα που θεώρησα πως θα τους κινήσουν το ενδιαφέρον και το έφτιαξα. Αρχικά έκανα κάποιες κλειστές και δοκιμαστικές παραστάσεις, διαμορφώθηκε σιγά σιγά η ροή, κι έπειτα από δύο μήνες τις άνοιξα στο κοινό.
- Ποιο κοινό «κερδίζεται» πιο εύκολα; Γελάει πιο εύκολα το παιδικό ή το ενήλικο;
Ο στόχος είναι να γελάνε το ίδιο εύκολο και με την ίδια ένταση και το δύο, δεν μπορώ να διαχωρίσω ότι με κάποιο συμβαίνει περισσότερο και με κάποιο λιγότερο.
-Εσείς κάνετε χρόνια stand-up comedy στην Ελλάδα Ποια πιστεύετε ότι είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που «κατατάσσουν» κάποιον σε αυτή την κατηγορία και τον ξεχωρίζουν από τον απλό κωμικό;
Ο stand-up comedian και ο κωμικός παρ’ ότι φαίνονται ως κοντινές έννοιες στην πραγματικότητα δεν σχετίζονται μεταξύ τους. Ο stand up είναι ένας ολοκληρωμένος δημιουργός καθώς φτιάχνει τα κείμενα του μόνος του, τα σκηνοθετεί ίδιος, ενώ ο κωμικός έχει άλλες αξίες. Ο κωμικός πλάθει έναν ρόλο, και δημιουργεί μια φιγούρα. Ο stand-up comedian δεν πλάθει μια περσόνα, είναι ο εαυτός του, απλά λίγο πιο μεγεθυμένος. Το πιο βασικό για να κάνεις stand-up είναι να γράφεις κείμενα, τα υπόλοιπα τα βρίσκεις στην πορεία.
-Πιστεύετε ότι το stand-up είναι ένα είδος θεάτρου που ευδοκιμεί στην Ελλάδα;
Ναι, το βλέπω να πηγαίνει πολύ καλά. Είναι ένα πεδίο βέβαια, που μπορεί κάποιοι να μην το κατέχουν τόσο καλά ως σύνολο, ή να μην το εκμεταλλεύεται σωστά και ο ‘Τύπος’, αλλά ευτυχώς που υπάρχει το διαδίκτυο , μέσω του οποίου μπορεί ο καθένας να προωθεί την δουλειά του. Εν κατακλείδι θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή το stand-up είναι ένα είδος που πάει πάρα πολύ καλά, λόγω της πλειονότητας των κωμικών και των παραστάσεων αυτού του είδους.
-Σας έχει τύχει κάποιο απρόοπτο περιστατικό την ώρα που ήσασταν on stage , μέσα στα πλαίσια της παράστασης, το οποίο σας έκανε να παγώσετε; Πως το διαχειριστήκατε;
Όχι, δεν θυμάμαι ποτέ να μου έχει τύχει κάτι τέτοιο, εκτός από ορισμένα μικρά ευτράπελα.
-Υπήρξε στιγμή στη ζωή σας που πήρατε μια μεγάλη απογοήτευση και σκεφτήκατε να εγκαταλείψετε το stand-up comedy; Κι αν ναι τι ήταν αυτό που σας κράτησε;
Όχι, αν και γενικά έχω μία παλινδρόμηση, γιατί ενώ μ’ αρέσει το stand up υπάρχουν κι άλλα πράγματα που θα ενδιέφεραν να ασχοληθώ μαζί τους, αν και τα έκανα όταν είχα κενό χρόνο, όπως το να γράψω ένα θεατρικό. Παρ’ όλα αυτά δεν θα έκανα τίποτα που θα μου στερούσε χρόνο από το stand-up ούτε θα το άφηνα ποτέ. Έχω μια περίεργη σχέση μίσους-πάθους, που δεν με αφήνει να το εγκαταλείψω.
-Στο παρελθόν έχετε κάνει και τηλεόραση. Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε ξανά ή πιστεύετε ότι έχει εξελιχθεί σε ένα μέσο που δεν μπορεί να υπηρετήσει αυτό που θέλετε να κάνετε;
Όχι, όχι πια. Η τηλεόραση όπως είναι αυτή τη στιγμή έχει έναν απαγορευτικό χαρακτήρα γι ανθρώπους σαν εμένα, γιατί δεν μου αφήνει κάποιο δημιουργικό περιθώριο. Και η αλήθεια είναι πως ούτε και στο παρελθόν ήταν ιδανικά τα πράγματα, δεν ξετρελάθηκα με την εμπειρία μου. Οπότε , με δεδομένο τα σημερινά δεδομένα δεν θα ξανάκανα τηλεόραση.
-Κάποιο όνειρο/επιθυμία που θέλετε να πραγματοποιήσετε;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δεν κάνω όνειρα, βάζω στόχους. Είμαι μεθοδικός άνθρωπος δηλαδή, άμα κάτι θέλω να το κάνω, θα το μεθοδεύσω ώστε να γίνει. Αν δεν γίνεται ,προσπαθώ να έχω εναλλακτικό σχέδιο και πάω σε κάτι άλλο. Για μένα αυτό είναι το παν, να έχεις εναλλακτικές Γι αυτό το δουλεύω και προσπαθώ να χτίσω μόνος μου, τα όσα θέλω. Συν Αθηνά και χείρα κείνη...
Σέβη Ευθυμίου
Σπουδάστρια Δημοσιογραφίας ΙΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου