*Της Τίνας Τάσσου
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις που έχουν αφετηρία στην ανεξαρτησία της Ελλάδας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1832 μέχρι και σήμερα χαρακτηρίζονται από εναλλασσόμενες περιόδους συμφιλίωσης και εχθρότητας. Η τελευταία αποδεικνύεται τόσο χρονικά όσο και ιστορικά ότι κυριαρχεί ανάμεσα στις δύο χώρες. Η Τουρκία με την πολιτική επιθετικότητας που ακολουθεί, ειδικά το τελευταίο διάστημα, αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτονόητα θέματα εθνικής κυριαρχίας και προκαλεί ευθέως. Παρακολουθώντας τα τελευταία σοβαρά γεγονότα γίνεται αντιληπτή η έξαρση της επιθετικής και της εθνικιστικής στάσης της τουρκικής πλευράς. Η τουρκική προκλητικότητα με τις όλο αυξανόμενες και εντεινόμενες παραβιάσεις των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου αποτελεί μία κατάσταση σοβαρού προβληματισμού για τη χώρα μας. Θέμα συζήτησης των τελευταίων ημερών και λόγω των καταιγιστικών εξελίξεων αποτελεί τόσο η κρίση στο Αιγαίο με την άσκηση ¨Ηνίοχος¨ και στη Μεσόγειο εξαιτίας της κρίσης στην κυπριακή ΑΟΖ όσο και η κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από την τουρκική κυβέρνηση.
Με βάση τα σύγχρονα αλλά και τα παρελθοντικά γεγονότα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι αντιληπτό ότι η τουρκική επιθετικότητα λαμβάνει όλο και μεγαλύτερη διάσταση η οποία σε μεγάλο βαθμό πηγάζει από τον τουρκικό εθνικισμό. Ο Ερντογάν προσπαθεί να εξαρθρώσει το κεμαλικό κράτος και να εγκαταστήσει το δικό του ισλαμικό κράτος. Με βάση το Ισλάμ ο Ερντογάν αλλάζει τη φυσιογνωμία της χώρας σε ισχυρή θρησκευτική και συντηρητική κατεύθυνση και κατ’ επέκταση επηρεάζει και τον πολιτικό χαρακτήρα της Τουρκίας. Ουσιαστικά προσπαθεί να συμπτύξει το θρησκευτικό και το εθνικιστικό στοιχείο σε ένα ενιαίο. Η τουρκική επιθετικότητα πλέον έχει ανοίξει μέτωπα σε όλα τα επίπεδα και όχι μεμονωμένα όπως ήταν η πολιτική της μέχρι προσφάτως. Υπήρχε η άποψη πως η επιθετικότητα αυτή θα περιορίζονταν ή ακόμα και θα εξέλειπε λόγω της προσπάθειας της Τουρκίας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο η επιθετική τακτική της Τουρκίας οφείλεται εν μέρη στην στάση της Ελλάδας η οποία μετά την κρίση του 1974 με στόχο την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση κρατούσε ένα χαμηλό προφίλ αλλά και στα μετέπειτα χρόνια έως και σήμερα έχει υιοθετήσει μία φιλειρηνική στρατηγική με στόχο την αποφυγή εντάσεων, γεγονός που δίνει συνεχώς πάτημα στην Τουρκία. Επιπλέον επικρατούσε η άποψη πως από τη στιγμή που η Ελλάδα αποτελούσε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Τουρκία δεν θα επιτίθενται σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Η περίοδος αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως περίοδος αναστοχασμού από την ελληνική πλευρά ούτως ώστε αν αποφευχθούν περαιτέρω και μεγαλύτερες εντάσεις με τη γειτονική χώρα.
Τίνα Τάσσου
Πτυχιούχος Τουρκικών Σπουδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου