*Του Γιάννη Δάφλου
Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό Τετάρτης όταν κατηφόρισα τον πεζόδρομο της Οδού Παπαδοπούλου για να συναντήσω τη Νόνη Σταματέλου σε ένα καφέ- βιβλιοπωλείο. Γεννημένη στο «νησί των ποιητών», την Λευκάδα η κλίση προς την ποίηση ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Σήμερα, μετά από τέσσερις ποιητικές συλλογές, βραβεία σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και δεκαετίες διδακτικής εμπειρίας ως θεολόγος η Νόνη Σταματέλου μου μίλησε για την ποίηση, τα θέματα που κυριαρχούν στα ποιήματά της αλλά και για τις συνεχόμενες εμπρηστικές δηλώσεις του Μητροπολίτη Αμβρόσιου.
Πότε νιώσατε για πρώτη φορά την ανάγκη να εκφραστείτε μέσω της ποίησης;
Νομίζω γύρω στα 8 με 9 μου χρόνια, όταν έκλεβα κιμωλίες από το σχολείο και έγραφα τα δικά μου στιχάκια πάνω σε τσίγκους και σε τοίχους.
Το 2008 εκδώσατε την πρώτη σας ποιητική συλλογή. Τι σας ώθησε στην έκδοση των ποιημάτων σας;
Ήταν κάποιες αλλαγές στην προσωπική μου ζωή οι οποίες κινητοποίησαν συναισθήματα και ήμουν σίγουρη ότι όλα αυτά θέλω να τα μοιραστώ. Παλιά και καινούρια ποιήματα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο σύντροφός μου ο οποίος επέμενε πολύ ότι αυτά τα ποιήματα πρέπει να τα διαβάσει κι άλλος κόσμος.
Ποια είναι τα θέματα που κυριαρχούν στην ποίησή σας;
Είναι μία ερώτηση που συνήθως δεν την απαντάω γιατί περιμένω να πούνε οι άλλοι αυτά που κυριαρχούν. Παρ’ όλα αυτά αισθάνομαι ότι παίζουν μεγάλο ρόλο τα παιδικά μου βιώματα. Ο Λειβαδίτης λέει «Όποια πόρτα κι αν άνοιγα βρισκόμουν πάντα μες τα παιδικά μου χρόνια». Κυριαρχούν τα παιδικά μου βιώματα, η θάλασσα, η μάνα, οι γονείς μου γενικά. Η κοινωνική αδικία σε κάποια ποιήματα, το σχολείο. Πάντα η δουλειά μου ήταν μέσα στην ζωή μου, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της. Η νοσταλγία για μια εποχή που έχει φύγει. Δεν ήταν τέλεια η εποχή μου αλλά όταν μεγαλώνεις εξειδανικεύεις τα παιδικά σου χρόνια και όλα σου φαίνονται τέλεια. Σχεδόν σε όλους τους ποιητές υπάρχει μια στροφή στην παιδική ηλικία που δεν υπάρχει πια και επηρεάζει όλο το έργο τους.
Από ποιους ποιητές έχετε επηρεαστεί;
Αρχικά με επηρέασε πάρα πολύ ο αγαπημένος μου Νικηφόρος Βρεττάκος γιατί είχαμε πολλά κοινά σαν παιδιά. Μεγαλώσαμε σε ένα χωριό με λουλούδια , με χρώματα. Η κάθε εποχή είχε τα χρώματά της, με αναζητήσεις, με έρωτες. Και εγώ και ο Βρεττάκος κάποια στιγμή φύγαμε και πήγαμε στην πόλη. Αυτή η μετάβαση δημιούργησε διάφορα συναισθήματα που βγήκαν στα ποιήματα. Ακόμη ο Ελύτης, ο Γκάτσος, ο Λειβαδίτης, ο Καββαδίας, η Πολυδούρη, ο Πόε .
Γράφετε συστηματικά ή μόνο όποτε έχετε έμπνευση;
Δεν είμαι γραφιάς στην ποίηση. Είμαι λίγο τεμπέλα. Πολλές φορές χάνω στίχους και μετά στεναχωριέμαι πάρα πολύ γιατί άμα χαθεί εκείνη την στιγμή και δεν το σημειώσεις κάπου να το δουλέψεις μετά μπορεί να χαθεί κάτι πολύ σπουδαίο. Ο Μιχάλης Γκανάς λέει «όταν σου έρθει η έμπνευση μην την αφήσεις να φύγει. Σημείωσε την στο χαρτί και μετά ή την πετάς ή την δουλεύεις και την κάνεις ποίημα». Συστηματικά δεν γράφω ποτέ. Το δοκίμασα κάποτε αλλά δεν μου βγήκε. Πιστεύω στην έμπνευση , είναι κάτι θεϊκό. Τρελαίνεσαι και ξυπνάς από τον ύπνο για να γράψεις ένα ποίημα. Αν δεν έχω έμπνευση μπορεί να περάσει και ένα εξάμηνο χωρίς να έχω γράψει τίποτα. Συμβαίνει σε όλους. Δεν μπορείς να γράφεις κάθε μέρα.
Ξεχωρίζετε κάποιο από τα ποιήματά σας;
Από τα ποιήματα που έχω γράψει μέχρι τώρα ξεχωρίζω τη «Μάνα» γιατί έχει συναίσθημα και είναι ένα ποίημα που πλέον έχω πάρει την απόσταση που έπρεπε από αυτό και το εκτιμώ πιο πολύ. Αν το έβλεπα σε μία ανθολογία ποίησης θα μου άρεσε πάρα πολύ. Το αγαπώ αυτό το ποίημα. Επίσης, το «Παιχνίδι αιχμηρό» που είναι ποίημα ποιητικής. Αυτά τα δύο είναι από τα πρώτα που δημοσιεύθηκαν και είναι από τα αγαπημένα μου.
Έχετε σκεφτεί ποτέ να επεκταθείτε και σε άλλα λογοτεχνικά είδη όπως είναι το μυθιστόρημα ή το διήγημα;
Στο μυθιστόρημα όχι. Όμως, γράφω και ετοιμάζω ένα βιβλίο με ιστορίες σε μορφή διηγημάτων που τις αγαπώ πολύ. Ιστορίες σχεδόν αληθινές με πολλά προσωπικά βιώματα. Το διήγημα είναι ένα είδος που μου αρέσει αρκετά. Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο και απαιτητικό. Έχω ένα δέος με το διήγημα. Και το δοκίμιο μου αρέσει και ίσως κάποια στιγμή να το προσπαθήσω.
Ετοιμάζετε κάποια καινούρια ποιητική συλλογή;
Ετοιμάζω μία καινούρια ποιητική συλλογή. Επειδή όμως, οι τελευταίες κυκλοφόρησαν σε μικρό χρονικό διάστημα η μία από την άλλη συνειδητοποίησα ότι δεν θα ήθελα να βγάλω ένα βιβλίο με ποιήματα τώρα. Θέλω να περάσουν κάποια χρόνια. Είναι λίγο αντιαισθητικό να βγάζουμε πολύ συχνά ποιητικές συλλογές γιατί όταν εκδώσεις μία συλλογή ποιημάτων «κλείνει» μία ενότητα της ψυχής σου και «ανοίγει» μία άλλη για την επόμενη.
Πώς κρίνετε, ως θεολόγος, τη δράση και τις δηλώσεις του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιου;
Δυστυχώς δεν είναι μόνο ο Αμβρόσιος. Όπως έλεγα στην τάξη ο επίσκοπος, ο ιερωμένος γενικά που κάνει αυτού του είδους τις δηλώσεις θέτει εαυτόν εκτός εκκλησίας. Η εκκλησία είναι αγκαλιά και δέχεται τον άνθρωπο όπως και αν είναι. Με τα πάθη και τις αδυναμίες του. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί επίσκοποι που προβαίνουν σε τέτοιες δηλώσεις. Αλλά όπως έλεγε ο μεγάλος Παπαδιαμάντης «τους Αγίους τους συναντούμε συχνά όχι στα εκκλησιαστικά θερμοκήπια αλλά στους απλούς καθημερινούς ανθρώπους».
Γιάννης Δάφλος
Σπουδαστής Δημοσιογραφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου