«Μακάρι η κοινωνία μας να φτάσει κάποια στιγμή στο σημείο όπου ο αυθορμητισμός θα υπερισχύει...»

*Συνέντευξη: Σέβη Ευθυμίου

Με δύναμη από...Θεσσαλονίκη έρχεται στα Γιάννενα η Εταιρεία Θεάτρου «Σπίτι Της» που -παρ' όλη την νεογνή σύσταση της ομάδας- συνεχίζει τη δυναμική πορεία της από το Βορρά, στο Θέατρο Έκφραση για τρεις μόνο παραστάσεις.  Με το έργο «Με δύναμη απ’την Κηφησιά», που όπως μας αποκαλύπτει και η σκηνοθέτης του Εμμανουέλα Κοντογιώργου, είναι ένα από τα ελάχιστα κείμενα που προσεγγίζει με τόση αμεσότητα και αλήθεια τη γυναικεία ψυχολογία, χωρίς φτιασίδια και εξιδανικεύσεις, ευελπιστούν να κατακτήσουν τις καρδιές του Γιαννιώτικου φιλοθεάμονος κοινού.

EΡΩΤΗΣΗ: Για ποιο λόγο μια φρέσκια θεατρική ομάδα, επιλέγει να συστηθεί στο κοινό με το συγκεκριμένο έργο; 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ( Εμμανουέλα Κοντογιώργου- Σκηνοθέτης) : Είναι από τα αγαπημένα μου θεατρικά έργα και το έχω διαβάσει τουλάχιστον δέκα φορές. Επίσης όποτε έβλεπα το «Με δύναμη από την Κηφισιά» στο θέατρο έβλεπα συνεχώς γυναίκες να «δείχνουν» τις πλούσιες, λίγο ελαφρόμυαλες ενώ διέκρινα μια αλήθεια στο κείμενο που χανόταν και σκεφτόμουν «όχι δεν μπορεί να είναι έτσι». Προσωπικά  δεν έχω συναντήσει ξανά άλλο κείμενο που να προσεγγίζει με τόση αμεσότητα και αλήθεια τη γυναικεία ψυχολογία, χωρίς φτιασίδια και εξιδανικεύσεις.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το εν λόγω έργο παιζόταν την χρονιά που μας πέρασε και στην κεντρική σκηνή του θεάτρου του Νέου Κόσμου.  Αυτό το γεγονός αποτέλεσε τροχοπέδη ή έναυσμα για εσάς; 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (Εμμανουέλα Κοντογίωργου –Σκηνοθέτης): Αυτή η παράσταση δεν έχει κάποια σχέση με εμάς. Η εταιρεία θεάτρου «Σπίτι Της» απευθύνει την παράσταση κυρίως στο κοινό της Θεσσαλονίκης. Μου αρέσει που δοκιμαζόμαστε πρώτα σε αυτό το κοινό, λένε πως οι παραστάσεις της Αθήνας δοκιμάζονται καλλιτεχνικά όταν πηγαίνουν στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και αυτή η συνομιλία, να ανεβαίνει το ίδιο έργο από δύο διαφορετικούς σκηνοθέτες το βρίσκω μια πολύ δημιουργική σύγκριση. Αν και δεν ξέρω αν φτάνουμε καν σε αυτό το σημείο καθώς είμαστε πολύ νέοι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πιστεύετε ότι στη ζωή όπως και στο έργο οι άνθρωποι προτιμούν την ασφάλεια της σιγουριάς  τους ακόμη κι αν αυτή συνεπάγεται την μετριότητα ή τελικά παλεύουν για τα ιδανικά και τις αξίες του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (Αλεξανδράτου Κωνσταντίνα): Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα και δεν υπάρχει το ‘γενικά’,  αλλά μόνο το ‘ειδικά’. Πιστεύω δηλαδή, πως ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με τις αξίες και τα ιδανικά που έχει μεγαλώσει και στηρίζει αντιδράει διαφορετικά σε κάθε περίσταση. Οπότε η απάντηση στη ερώτηση είναι, πως δεν υπάρχει ενας ίδιος τρόπος συμπεριφοράς ο καθένας επιλέγει αυτό που νομίζει ότι τον κάνει ευτυχισμένο. Άλλωστε η ευτυχία για τον καθένα μας διαφέρει. Παρ’όλα αυτά η δύναμη της συνήθειας  και της  ‘βολής’ πολλές φορές μας αποπροσανατολίζουν.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (Μπακόλα Βερόνικα): Οι άνθρωποι θέτουν πολλές φορές ακόμη και την ηλικία τους ως ανασταλτικό παράγοντα στο να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Είναι πάντα θέμα ατόμου, ανάλογα την ιδιοσυγκρασία που έχει ο καθένας κάνει και τις ανάλογες επιλογές. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και στο έργο μας. Η καθεμία απ’ αυτές τις γυναίκες, ακόμη κι αν ανήκουν όλες στην ίδια κοινωνική τάξη, έχουν πολύ διαφορετικές προσωπικότητες και με βάσει αυτές κάνουν τος επιλογές τους. Ακόμη κι αν τις θεωρούμε οικονομικά ξέγνοιαστές, θέμα που μαστίζει πολύ την εποχή μας και ίσως είναι ο βασικότερος λόγος που δεν ακολουθούμε χωρίς δεύτερες σκέψεις τα όνειρα τους, τις  βλέπουμε συνεχώς να δημιουργούν εμπόδια στους εαυτούς τους με τις επιλογές που κάνουν. Μακάρι η κοινωνία μας να φτάσει κάποια στιγμή στο σημείο όπου ο αυθορμητισμός θα υπερισχύει. Ίσως είμαστε κοντά σ’ αυτό γιατί όπως λένε σε περιόδους κρίσης, το να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις είναι πιο εύκολο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τη σήμερον ημέρα πιστεύετε ότι το πάλαι ποτέ ασθενές φύλο είναι πραγματικά και εξ’ολοκλήρου χειραφετημένο;  Ή υπάρχουν ακόμη κατάλοιπα του παρελθόντος που καθιστούν την χειραφέτηση μία ακόμη φενάκη του 21ου αιώνα; 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (Αλεξανδράτου κωνσταντίνα): Αυτό διαφέρει από χώρα σε χώρα. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω προσωπικές εμπειρίες που να αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε χειραφετημένες. Στη ελληνική κοινωνία όμως, πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετά κατάλοιπα από το παρελθόν όχι όμως τόσα, ώστε να μπορούν να χαρακτηρίζουν τη χειραφέτηση ώς φενάκη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (Μπακόλα Βερόνικα): Δυστυχώς όχι, θεωρώ πως ναι μεν η θέση της γυναίκας έχει ανέβει σε κοινωνικά πλαίσια, αλλά τα κατάλοιπα δεν ευνοούν μία πραγματική εξίσωση φύλων. Απ’ τη μία έχουμε φτάσει στο σημείο να διεκδικούμε καλύτερες συνθήκες εργασίας κι έχουμε κατοχυρώσει νομικά βασικά δικαιώματα μας όπως αυτό της ψήφου, αλλά εξακολουθούν να είναι οι άνδρες σε πολλές περιπτώσεις εκείνοι που θα έχουν τις υψηλά ιστάμενες θέσεις στον εργασιακό χώρο, είναι εκείνοι που λαμβάνουν αποφάσεις και συχνά αμείβονται καλύτερα. Οι ανισότητες που αναφέρω συμβαίνουν σήμερα, τον 21ο αιώνα στον δυτικό 《πολιτισμένο》κόσμο και όχι μόνο στις ανατολικές χώρες. Θα έλεγα πως η χειραφέτηση του γυναικείου και καθόλου ασθενές φύλου έχει ακόμη δρόμο να διανύσει μέχρι να γίνει πραγματικότητα. 

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια τα επόμενα όνειρα και στόχοι της ομάδας «Σπίτι της»; 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: (Εμμανουέλα Κοντογιώργου- Σκηνοθέτης) : Είναι πιθανό το «Με δύναμη από την Κηφισιά» να συνεχίσει στην Αθήνα. Κάτι ακόμα που έχω στο νου μου είναι πολύ στα σκαριά και δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμο. Επικεντρωνόμαστε στο τώρα, σε μια παράσταση στην οποία έχουμε ρίξει όλοι πολλή δουλειά, την αγαπήσαμε πολύ και θέλουμε να έχει συνέχεια.

Ευθυμίου Σέβη

Φοιτήτρια Δημοσιογραφίας