Το Πάσχα κάποτε ...μέσα σ'ένα κάστρο! {Της Μαίρης Σάμου}

*Της Μαίρης Σάμου

"Οι γιορτές είναι για τα παιδιά.......", πόσοι από εμάς δεν έχουν ακούσει αυτή τη φράση ως παιδιά; Πόσοι από εμάς δεν την έχουν χρησιμοποιήσει ως γονείς πια για τα δικά τους παιδιά? Ναι, οι γιορτές είναι όντως για τα παιδιά. Επειδή πολύ απλά μέσα από τα παιδιά οι μεγάλοι ζούνε πιο έντονα την όποια περίοδο εορτών. Εγώ λοιπόν απόψε γράφω ως παιδί κι όχι ως ενήλικας. Θυμάμαι και γράφω για το Πάσχα..... κάποτε.... μέσα σ'ένα κάστρο.  Το Πάσχα των δικών μου παιδικών χρόνων.

Παιδί ντροπαλό και συνεσταλμένο, ύψωνα πολλές φορές τα δικά μου τείχη. Ψηλά, γκρίζα και γερά σαν κι αυτά του Κάστρου. Για κάποιον που έχει ζήσει και μεγαλώσει μέσα στο Κάστρο της πόλης μας, το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει αμέτρητες ιστορίες και εικόνες να μοιραστεί. Η νοσταλγική ατμόσφαιρα που σε κυριεύει περνώντας τη πύλη του έχει παραμείνει η ίδια, αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων.

Το σπίτι μου βρισκόταν σ'ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά γκαλντερίμια - ακουμπούσε σχεδόν στα τείχη. Με τον ερχομό του Πάσχα και συνάμα της Άνοιξης, το γκρίζο μου κάστρο άλλαζε χρώματα. Θαρρείς πως έκλεβε κι αυτό λίγο από το λευκό χρώμα με το οποίο οι κάτοικοι "ασπρίζανε" ως έθιμο πριν το Πάσχα. Ή ότι ζήλευε το κίτρινο και το ροζ των λουλουδιών που στόλιζαν τα μικρά περβάζια του σπιτιού μου.

Άν και όχι σε εποχή παραμυθιού, πάντοτε καυχιόμουν για το ότι έμενα μέσα σ'ένα κάστρο!

Άνοιξη λοιπόν, χρώματα παντού, ένα σωρό προετοιμασίες. Όλα όμως με τους ρυθμούς που όριζαν τα τείχη καθώς απέκλειαν οποιαδήποτε μορφή άγχους προερχόμενη από τη πόλη. Θυμάμαι τη γιαγιά μου που με τρόπο ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό μου έλεγε πάντα : " Μαίρη τα τείχη αυτά είναι η τύχη μας!"

Μεγάλοι και παιδιά είχαμε τους δικούς μας ρυθμούς ετοιμασιών κατά τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας . Φέρνω στο μυαλό μου τους πιο ηλικιωμένους που πίνοντας το αχνιστό Ελληνικό τους καφεδάκι στη χόβολη συζητούσαν για τα έξοδα και το πώς θα "λογαριάσουν" το Πασχαλινό τραπέζι. Λίγο πιο πέρα άκουγες το μικροπωλητή παντός είδους να διαλαλεί τη πραμάτια του μέσα σε μια ένθερμη προσπάθεια να κερδίσει κι αυτός τα δικά του έξοδα για το Πάσχα. Τρέχαμε πίσω του να χαζέψουμε τα πολλών λογιών "στολίδια" που με περηφάνια περιέγραφε καθώς περνούσε από τα στενά δρομάκια. Μυρωδιές από φρεσκοψημένα Πασχαλινά κουλούρια πλημμύριζαν τα πλακόστρωτα δρομάκια. 

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ