ΔΕΝ ήρθαν-τους φέραμε. Κι έστησαν τα πυροβόλα. Βλέπουμε τις κάνες και…ξεκαρδιζόμαστε.
«Θα κάνουν πίσω» συλλογιέται ο έλληνας κι ας πέρασε Κατοχές και
εκτελέσεις. Και, βέβαια, δεν υπάρχει ΕΛΑΣ και για να ποντάρει και
πατριωτισμός για να ελπίζει. Μόνο ΕΛΛΑΣ υπάρχει που αγκομαχάει και πάνω
της εχθροί μέσα κι έξω, φίλοι και «φίλοι» που πάνε να την ξεκάνουν. ΤΟΥΣ
ζητήσαμε να καπνίσουμε το τελευταίο(;)…τσιγάρο, μας το άναψαν, ωστόσο,
μας υποδεικνύουν λύσεις για μας λύσουν τα δεσμά. Είναι εχθρός και τους
φτύνουμε κατάμουτρα, αλλά μπορεί και να πατήσουν τη σκανδάλη. Μας
πρότειναν πολλά τρελά και απίθανα και άλλα λογικά και απαραίτητα, που
μας φαίνονται βουνό. Άλλα τα απέφυγαν (δεν ξέρουμε γιατί) και
περιμένουμε να τα…θυμηθούν. Για πάρτη μας και προς το συμφέρον τους.
ΜΑΣ
είπαν και μας πρότειναν ένα πλαφόν μισθών για το δημόσιο και δεν
το…ακούσαμε, δεν το καταγράψαμε. Δεν γουστάρουν, βλέπεις, οι κυβερνήσεις
«κουρέματα ψηλών» και κόψιμο των κεφαλιών που προεξέχουν. Πρότειναν και
μίνιμουμ μισθών (πλαφόν προς τα κάτω) και δεν το άκουσαν φορώντας
ωτοασπίδες.
ΚΑΙ πάμε σ’ εκείνα τα ολιγότερο(;) ουσιαστικά και απείρως συμβολικά. Δεν το’ ξεραν οι αξιότιμοι κ.κ. κρυόκωλοι «σωτήρες» και δανειοδότες μας πως οι βουλευτές τους ελληνικού κοινοβουλίου μας πέφτουν πολλοί σε αριθμό και επαχθείς (μας) σε δαπάνη; Πως άλλοτε τα παλικάρια μας μπαινόβγαιναν στη βουλή εποχούμενοι σε μερσεντές και σήμερα με «απαστράπτοντα»; Δεν μας θέτουν όρους για τα προνόμια των εθνοπατέρων μας, δεν πρόσεξαν τους «εργαζόμενους» (υπεράριθμους) υπαλλήλους της βουλής με τους 16 μισθούς και δεν μας πρότειναν ούτε έναν τους στην εφεδρεία ή την απόλυση.
ΠΟΛΛΑ εξηγούνται, άλλα παραμένουν ανεξήγητα και οι πολιτικοί μας σκάζουν μύτη, οσονούπω. Μόλις (και αν) προκηρυχθούν εκλογές. Βγαίνουν απ’ την κρύπτη τους και τη σιωπή, φοράνε το πιο γυαλιστερό-πλατύ χαμόγελο, σφίγγουν χέρια και μοιράζουν, χαμηλόφωνα, υποσχέσεις. Κι ύστερα; Αυτοί στην έδρα τους κι εμείς στην αγωνία μας. Η Ελλάδα δικιά μας, οι «διαχειριστές» της αυτοί-.αυτές και η ζωή συνεχίζεται(;).
ΚΑΙ πάμε σ’ εκείνα τα ολιγότερο(;) ουσιαστικά και απείρως συμβολικά. Δεν το’ ξεραν οι αξιότιμοι κ.κ. κρυόκωλοι «σωτήρες» και δανειοδότες μας πως οι βουλευτές τους ελληνικού κοινοβουλίου μας πέφτουν πολλοί σε αριθμό και επαχθείς (μας) σε δαπάνη; Πως άλλοτε τα παλικάρια μας μπαινόβγαιναν στη βουλή εποχούμενοι σε μερσεντές και σήμερα με «απαστράπτοντα»; Δεν μας θέτουν όρους για τα προνόμια των εθνοπατέρων μας, δεν πρόσεξαν τους «εργαζόμενους» (υπεράριθμους) υπαλλήλους της βουλής με τους 16 μισθούς και δεν μας πρότειναν ούτε έναν τους στην εφεδρεία ή την απόλυση.
ΠΟΛΛΑ εξηγούνται, άλλα παραμένουν ανεξήγητα και οι πολιτικοί μας σκάζουν μύτη, οσονούπω. Μόλις (και αν) προκηρυχθούν εκλογές. Βγαίνουν απ’ την κρύπτη τους και τη σιωπή, φοράνε το πιο γυαλιστερό-πλατύ χαμόγελο, σφίγγουν χέρια και μοιράζουν, χαμηλόφωνα, υποσχέσεις. Κι ύστερα; Αυτοί στην έδρα τους κι εμείς στην αγωνία μας. Η Ελλάδα δικιά μας, οι «διαχειριστές» της αυτοί-.αυτές και η ζωή συνεχίζεται(;).
*Θανάσης Νικολαίδης
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου