*Του Παναγιώτη Μαλτέζου
Η Βίλιαν Στασινού, με ήδη παραπάνω από δύο δεκαετίες δημοσιογραφίας στο βιογραφικό της, είναι από τους ανθρώπους του χώρου της στην Ήπειρο που δεν χρειάζονται συστάσεις. Μια δυναμική, καυστικά ειλικρινής, αλλά και αγαπητή επαγγελματίας, λέει λίγα λόγια για το έργο της και τα δρώμενα του σήμερα.
Είστε μία απο τις «μεγάλες κυρίες» της επαρχιακής δημοσιογραφίας.Εάν σας δινόταν η ευκαιρία,θα ψάχνατε εργασία σε μεγαλύτερο κανάλι της πρωτεύουσας;
Υπήρξαν περίοδοι που μου δόθηκαν ευκαιρίες να δουλέψω και στην πρωτεύουσα,και σε μεγάλα κανάλια με πολύ καλή αμοιβή.Τότε αξιολόγησα τα πράγματα στο μυαλό μου και τελικά έμεινα εδώ. Αφ ’ενός,είχα ήδη την οικογένεια μου εδώ,και αφ’ ετέρου διάλεξα να μην κυνηγήσω αυτό που οι συνάδελφοι αποκαλούν το «μεγάλο όνειρο»,καθώς πιστεύω ότι είναι προτιμότερο και πιο σωστό να είσαι δήμαρχος στο χωριό,παρά κλητήρας στην πόλη,όπως λένε.Θεωρώ ότι η δουλειά μου εδώ πιάνει περισσότερο τόπο,σε καταλαβαίνει ο πολίτης καλύτερα και σε κρίνει πιο δίκαια.Σήμερα δε θα άφηνα τα Γιάννενα και ας μου δίνονταν η ευκαιρία.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας είδος ρεπορτάζ;Θα το συστήνατε σε έναν νέο συνάδελφο ως “focus” της καριέρας του;
Είναι το αστυνομικό ρεπορτάζ,και στο συστήνω σε όλους.Καλύπτει ένα ευρύ φάσμα στη καθημερινότητά μας,είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι.Είναι ένα ρεπορτάζ με δράση,έρευνα,ουσία και απήχηση σε όλους.Μπορεί να μην έχει γίνει έγκλημα στο σπίτι σου,αλλά πάντα θέλεις να γνωρίζεις τον κίνδυνο.Για αυτό είναι και το πλέον «επιτυχημένο» ρεπορτάζ, είναι καθηλωτικό,και απευθύνεται σε όλους τους πολίτες,ανεξαρτήτως τάξης και ηλικίας.
Η καριέρα σας ως καθηγήτρια δημοσιογραφίας σε ΙΕΚ σας έχει φέρει σε επαφή με συναδέλφους σας,νέους και παλιούς.Τι έχετε αποκομίσει από μαθητές και συναδέλφους;
Όπως και να έχει,οποιαδήποτε προσθήκη στο βιογραφικό σου είναι κάτι καλό για εσένα,είτε το περιμένεις είτε όχι. Από αυτή την ενασχόληση νιώθω μονάχα κερδισμένη τρία χρόνια τώρα.Γνωρίζω καινούριους ανθρώπους,κυρίως νέους που θέλουν να μπουν στο επάγγελμα,και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.Κατά τη γνώμη μου η δημοσιογραφία χρειάζεται νέα πρόσωπα και τα χρειάζεται τώρα.Δε κατηγορώ βέβαια τα παιδιά που γυρνούν τη πλάτη τους στον τομέα,καθώς είναι σκληρός και οι δουλείες και τα χρήματα είναι λίγες.Απλά σαν επαγγελματίας μου είχε λείψει να βλέπω νέα άτομα με το όραμα που είχα η ίδια 24 χρόνια πριν,και όπως προανέφερα με κάνει πολύ χαρούμενη να βλέπω παιδιά που το «λέει η καρδία» τους.
Εάν μπορούσατε να μην είστε δημοσιογράφος,πια άλλη δουλειά θα επιλέγατε;
Θα διάλεγα ασυζητητί να είμαι μάχιμη αστυνομικός.Αστυνομικός δηλαδή της δράσης,όχι του γραφείου.Νομίζω ότι τελικά ήταν λάθος που δεν ακολούθησα αυτό το πάθος μου,αν και δεν μετανιώνω που επέλεξα τη δημοσιογραφία.Ας πούμε,φανταζόμουν τον εαυτό μου από μικρότερες ηλικίες να έχω τον ρόλο του αστυνόμου,ακόμα και όταν παίζαμε μικροί «κλέφτες και αστυνόμοι».Εννοείται βέβαια ότι θα ήμουν αστυνόμος και όχι «χωροφύλακας»,με καλλιέργεια και κατάρτηση,όπως έχουν τα νέα παιδιά του σώματος σήμερα.
Η εκπομπή σας με τον κ. Τσιώλη δίνει βήμα και ένα χέρι βοηθείας στους πολίτες σε μία περίοδο κρίσεως.Πώς βιώνετε το «ευχαριστώ» των συμπολιτών σας;Θεωρείτε γενικά σημαντικό τον πολίτη;
Εννοείται.Είναι κάτι που το πιστεύω ακράδαντα και το λέω διαρκώς και στους μαθητές μου στη τάξη.Στο επίκεντρο της δημοσιογραφίας βρίσκεται πάντα ο πολίτης,εφόσον απευθυνόμαστε σε αυτούς,αυτούς υπολογίζουμε και με αυτούς συνδιαλεγόμεθα διαρκώς.Αυτή η εκπομπή,λοιπόν,μπορώ να πω ότι είναι η μεγάλη χαρά της δημοσιογραφικής μου ζωής,καθώς μου δίνει την ευκαιρία να είμαι κοντά στον πολίτη και να μοιράζομαι τα προβλήματα αλλά και τις χαρές του,και να δέχομαι και το παράπονό του,αλλά και το «μπράβο» του.Θα μου άρεσε πάρα πολύ να δω τέτοιες εκπομπές να ριζώνουν και στα «μεγάλα» κανάλια του τόπου μας,και απορώ πως δεν υπάρχουν ήδη.
Γενικότερα για την κρίση,κατά τη γνώμη σας τι είναι αυτό που έχει πάει τόσο λάθος σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο στη χώρα μας;
Έχουν,κατ’ εμέ,πάει όλα λάθος από την αρχή.Εφόσον έχουμε βάλει στραβά τα «πανιά» μας,λογικό είναι να αρμενίζουμε και στραβά.Ακόμα και ίσιος να ήταν ο «γιαλός» της ζωής μας,πουθενά δε θα μας έβγαζε.Ευθύνεται σαφώς ένας λάθος προσανατολισμός των πολιτικών μας ηγετών,αλλά δε φταίνε μονάχα αυτοί.«Πλοκάμι» του συστήματος αυτού είμαστε και όλοι εμείς.Αυτό το λέω γιατί τόσα χρόνια βλέπαμε συμπολίτες μας να διατηρούν σπάταλες συνήθειες,και αντί να αναγνωρίσουμε ότι λαθεύουν, κάναμε και εμείς τα ίδια.Ακόμα και αν δεν κλέψαμε ή «φάγαμε»,προσπαθήσαμε να ζήσουμε με παραπάνω από όσα παράγουμε,άρα ζούσαμε με δανεικά.Και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού.
Άρα χωρίς βασικές αλλαγές στον Έλληνα δεν πιστεύετε οτι σε βάθος χρόνου τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα;
Το σκηνικό,η αλήθεια είναι, ότι σαν λαός το έχουμε ξαναδεί.Ο Τρικούπης πάνω από 100 χρόνια πριν είχε πει το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»,και τώρα βρίσκουμε τη χώρα σε μια αντίστοιχη πτώχευση,και όχι μόνο οικονομική.Θα πάρει πάρα πολύ καιρό να γυρίσουμε σε ένα υγιές σκηνικό,και αυτό είναι και το σωστό κατά τη γνώμη μου.Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτή τη περίοδο για να επαναπροσδιορίσουμε τον ρόλο και τον τρόπο μας στο γίγνεσθαι,και να μάθουμε από τα παρελθοντικά μας λάθη.Είναι ανάγκη να μάθει ο Έλληνας να ζει με αυτά που παράγει και όχι με αυτά που θα ήθελε να παράγει,να μην είναι σπάταλος και να καταλάβει την αξία του χρήματος.Πιστεύω ότι για αυτά τα μαθήματα,καλύτερο σχολείο από τη κρίση δε θα βρούμε.
Συνέντευξη: Παναγιώτης Μαλτέζος
Σπουδαστής Δημοσιογραφίας ΙΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου