Γεράσιμος Γεννατάς: «Οι άνθρωποι χωρίς χρήματα μπορούν να ζήσουν, χωρίς αγάπη όμως όχι.»

*Της Σέβης Ευθυμίου

Τον συναντήσαμε εν μέσω προβών στο Θέατρο Έκφραση, όπου και  σκηνοθετεί τον Χρήστο Χρήστου στην παράσταση Caveman. Ειλικρινής με ευθύτητα και χιούμορ, έχοντας γλώσσα που «κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει», ο Γεράσιμος Γεννατάς δεν διστάζει να πει την γνώμη του για όλους και για όλα!

Ερ: Σας βρίσκουμε στα Γιάννενα,  στο θέατρο Έκφραση, όπου σκηνοθετείτε τον Χρήστο Χρήστου, σε μια πολύ γνώριμη παράσταση για εσάς τον caveman, όπου επί χρόνια στην Αθήνα υποδυόσασταν εσείς τον ομώνυμο ρόλο. Θα ήθελα να σας ρωτήσω πως σας φαίνεται ο νέος σας ρόλος σε αυτή την παράσταση, αυτός του σκηνοθέτη, και πως ήταν και η συνεργασία σας με το Χρήστο;

Απ: Ο Χρήστος πέραν του ότι είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος με πολύ κέφι, χαμόγελο και χαρά γι αυτό που κάνει, είναι και αγωνιστής. Ξέρεις είναι παρήγορο σε να βλέπεις νέους ανθρώπους να προσπαθούν να επικοινωνήσουν τα όσα αισθάνονται πάνω στη σκηνή, με τόσο μεράκι και αγάπη όσο ο Χρήστος. Τώρα όσον αφορά το ρόλο μου ως σκηνοθέτης  και πως βλέπω αυτό με το οποίο εγώ κάποτε είχα καταπιαστεί, παρότι είναι όντως μια εξαιρετικά οικεία παράσταση για εμένα, είναι σαν να ανακαλύπτω ξανά τον caveman, σαν να βλέπω καινούργια πράγματα.

Ερ: Το έργο πραγματεύεται το αιώνιο ερώτημα γιατί δεν τα βρίσκουν οι άντρες με τις γυναίκες. Εσείς τι πιστεύετε; Γιατί συμβαίνει αυτό, αν συμβαίνει;

Απ: Νομίζω ότι αυτό δεν ισχύει. Αν κοιτάξεις την ουσία των πραγμάτων αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας μύθος και μια συνήθεια, όχι μια βαθιά αλήθεια. Στην πραγματικότητα είμαστε δύο ίδια πλάσματα, τόσα ίδια και τόσο διαφορετικά, όπως κάθε άνθρωπος με κάθε άλλον άνθρωπο ανεξαρτήτως φύλου. Αυτή η διαφορετικότητα είναι που ποθούμε, στο κάτω – κάτω, και που εν τέλει αγκαλιάζουμε.

Ερ: Το έργο ισορροπεί ανάμεσα σε κωμωδία , stand-up κι έχει και την ενεργό συμμετοχή του κοινού. Στην αυτούς τους δύσκολους καιρούς της κρίσης που διανύουμε, -τόσο οικονομικής όσο και αξιών- πιστεύετε ότι αυτό το είδος θεάτρου είναι αυτό που έχει ο ανάγκη ο θεατής; Είναι «βάλσαμο» στην ψυχή του;

Απ: Το έργο με έναν  πολύ αστείο, διασκεδαστικό και αγαπησιάρικο τρόπο προσπαθεί να απαντήσει πάνω σε ένα «γαργαλιστικό ερώτημα», και τοποθετείται στο θέμα της διαφορετικότητας. Τώρα όσον αφορά το θέμα «κρίση» που έθιξες, πιστεύω ότι η κρίση είναι πρωτίστως ηθική, κι αυτού του είδους η κρίση, προκάλεσε και όλες τις υπόλοιπες. Για μένα οι άνθρωποι χωρίς χρήματα μπορούν να ζήσουν, χωρίς αγάπη όμως όχι. Απλώς ζούμε σε μια εποχή που μας έχουν μάθει ότι το μεγαλύτερο αγαθό είναι τα χρήματα, και ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να «φάμε» το διπλανό μας. Μόνο αν έχουμε αξίες μπορούμε να τα ξεπεράσουμε όμως όλα αυτά.

Ερ: Παίρνοντας αφορμή από αυτό που είπατε, ότι δηλαδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αγάπη, σας μεταφέρω στην Αθήνα και στην παράσταση που συμμετέχετε φέτος ¨Η επανένωση της Βόρειας με την Νότια Κορέα¨, που πραγματεύεται την αγάπη σε καιρούς σύγχυσης και το αδιέξοδό της. Μια παράσταση μάλιστα που τονίζει ότι «η αγάπη δεν υπάρχει. Η αγάπη είναι μια επινόηση. Ένα παιχνίδι του μυαλού». Εσείς ως Γεράσιμος τι πιστεύετε πάνω σε αυτό;

Απ: Για μένα αυτή είναι μια πολύ σκληρή άποψη, που πιστεύω πως τίθεται στην παράσταση για να βάλει το θεατή σε σκέψεις, κι αν τύχαινε να δεις όλη την παράσταση θα σου έλεγα ότι ολόκληρη, σκοπό έχει να γεννήσει ερωτήματα. Όλες οι ιστορίες της παράστασης κάνουν αυτό ακριβώς: Αναρωτιούνται με πόση αλήθεια ζούμε τα συναισθήματά μας ή μάλλον αν θέλουμε να ζούμε τα συναισθήματά μας με αλήθεια. Μας ενδιαφέρει όντως αυτό; Θέλουμε να τα ζούμε με αλήθεια; Ή βολευόμαστε σε ψεύτικες καταστάσεις; Αυτή η σκέψη είναι συγκλονιστική.  

Ερ: Να σας μεταφέρω και την τηλεόραση, και σε ένα δυσάρεστο συμβάν που συνέβη λίγες μέρες πριν , και μιλάω φυσικά για το μαύρο που έπεσε στο Mega. Πως αισθάνεστε γι αυτό το συμβάν;

Απ: Δεν αισθάνομαι τίποτα απολύτως γι αυτό. Για μένα η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα ήταν το βασικότερο εργαλείο της ηθικής καταστροφής της χώρας μας, και το mega υπήρξε ένας κύριος εκφραστής αυτής της κατάστασης, η διαπλοκή και η διαφορά ορίστηκε από το Μega και ειδικά τα τελευταία χρόνια, είχε συμμετάσχει ενεργά το εν λόγω κανάλι στο ξεπούλημα της πατρίδας μας. Ναι έκανε και μερικές ωραίες σειρές. Και; Υποχρεωμένο ήταν… Εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ συμβολικό το κλείσιμό του. Δεν κλείνει το mega, γιατί στη θέση του υπάρχουν τόσα άλλα κανάλια, που κάνουν ότι έκανε κι αυτό, συνεχίζουν απτόητα την ίδια δουλειά: Ξεφτιλίζουν την ανθρωπιά μας.

Ερ: Η μυθοπλασία φέτος φαίνεται να αρχίζει  να αναγεννιέται  μέσα από τις στάχτες της αν και τα ριάλιτι και οι εκπομπές καλά κρατούν ακόμη…

Απ: Ναι , και; Είναι μια πλασματική αλήθεια, δεν είναι μια κοινωνική προσφορά. Είναι υποχρεωμένο το εκάστοτε κανάλι να κάνει και κανα-δυο σειρές. Βλέπει ότι δεν του βγαίνουν όλα αυτά τα σκουπίδια που προβάλλει, και λέει ας κάνουμε και λίγη μυθοπλασία. Τόσες εκπομπές με μοντέλα, με το πώς θα ντυθούμε, με κουτσομπολιά και τίποτα ουσιώδες, με ότι είναι ψεύτικο και σχετίζεται με την εικόνα, με το φαίνεσαι. Μόνο ¨ρυπαρία¨ κυκλοφορεί στην τηλεόραση. Η τηλεόραση δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ουσία. 

Ερ: Εσείς δηλαδή τι θα κάνατε για να την αλλάζατε και να την κάνετε καλύτερη;

Απ: Θα την έκλεινα και θα την έφτιαχνα ξανά απ’ την αρχή.

Σέβη Ευθυμίου

Σπουδάστρια Δημοσιογραφίας