*Της Ελίνας Τουκουσμπαλίδου
Με αφορμή το θλιβερό γεγονός της αυτοκτονίας του 21χρονου φοιτητή από την Κατερίνη, ήρθα σε επαφή με το συμβουλευτικό κέντρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Σ.ΚΕ.Π.Ι.) και συζήτησα για τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές. Στο Σ.ΚΕ.Π.Ι. εργάζονται δύο ψυχολόγοι, η μια εκ των οποίων, η κ. Δήμητρα Αλεξίου (που βρίσκεται στο Σ.ΚΕ.Π.Ι. από το 2001) μου μίλησε με ευγένεια και προθυμότατα για τα προβλήματα των φοιτητών, ενώ τους παρακίνησε να επισκεφτούν το κέντρο και να μη διστάσουν επ΄ ουδενί να καταφύγουν σε αυτό. Με τον τρόπο αυτό ίσως αποφευχθούν άλλα περιστατικά, τόσο άσχημα και οδυνηρά, όσο αυτό του νεαρού αυτόχειρα.
Κυρία Αλεξίου έρχονται πολλοί φοιτητές στο Σ.ΚΕ.Π.Ι. ;
Έρχονται πάρα πολλοί φοιτητές, είμαστε μόνο δύο ψυχολόγοι και εξυπηρετούμε, για να καταλάβεις 20.000 φοιτητές. Παρόλα αυτά όποιος ενδιαφέρεται μαθαίνει κι έρχεται. Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που είναι γεμάτα όλα τα ραντεβού μας και μπορεί να κλείσουμε ραντεβού και μετά από ένα μήνα. Το δύσκολο είναι πως είμαστε μόνο δύο.
Ποια είναι τα κυριότερα ζητήματα που ακούτε να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;
Έχουμε πολύ αγχώδη διαταραχή, έχουμε καταθλίψεις, διαταραχές προσωπικότητας, ακαδημαϊκά προβλήματα, προβλήματα με τις σχέσεις, προβλήματα με την οικογένεια, οικονομικά προβλήματα, δυσκολεύουν τα παιδιά στην εξέλιξη των σπουδών τους, άγχος...
Έχετε δει εσείς περιπτώσεις που να φτάνουν σε ακραίο σημείο, όπως αυτή με τον φοιτητή;
Έχουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, όπου τα παιδιά δυσκολεύονται πάρα πολύ και έχουν σκεφτεί και την αυτοκτονία. Όπως επίσης έχουμε και διατροφικές διαταραχές, πολλές τελευταία. Βέβαια συνεργαζόμαστε, να σου πω, με μέλη ΔΕΠ της ψυχιατρικής κλινικής, όπου, όταν βλέπουμε πως υπάρχει ανάγκη για φαρμακευτική βοήθεια παραπέμπουμε κι εκεί.
Και τι θα θέλατε να συμβουλεύσετε τους φοιτητές που, είτε έρχονται είτε δεν έρχονται σε εσάς για τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν (άγχος, οικονομικά, ερωτικά κ.τλ.);
Το μόνο που μπορώ να τους πω είναι ότι λύση υπάρχει για όλα, αρκεί να μάθουν να ζητάνε βοήθεια. Γιατί θεωρώ ότι η δυσκολία στα παιδιά και γενικά σε όλους μας είναι να ζητάμε βοήθεια. Θεωρούν ότι, είτε είναι ντροπή να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό, είτε ότι δεν έχουμε ανάγκη και μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Δεν είναι κακό να ζητήσουμε βοήθεια, ούτε ντροπή είναι. Αν ξεπεράσουν αυτό το φόβο τους νομίζω ότι μπορούν να βοηθηθούν όλοι.
Στην Ελλάδα πιστεύω, και διορθώστε με αν κάνω λάθος, ότι είναι ένα θέμα ταμπού. Όποιος πηγαίνει σε ψυχολόγο θεωρεί κάπως ότι στιγματίζεται. Ιδιαίτερα στις μικρές κοινωνίες δεν συμβαίνει αυτό;
Έχω μια εικόνα από αυτό. Δουλεύω από το ’95 στα Γιάννενα, είμαι η πρώτη ψυχολόγος που έχει ανοίξει γραφείο στα Γιάννενα, αν το δω συγκριτικά από τότε μέχρι τώρα δεν έχει καμία σχέση. Παλιά πραγματικά ήταν πολύ μεγάλο ταμπού. Σήμερα τα νέα παιδιά είναι πολύ πιο εύκολο να πάνε σε έναν ειδικό, ζητάνε πιο εύκολα βοήθεια. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κάποιοι που δυσκολεύονται.
Βέβαια και το ’95 που ανοίξατε εσείς πρώτη γραφείο ήταν πολύ αργά. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει εδώ και περισσότερα χρόνια;
Ναι ήταν αργά. Εντάξει αν σκεφτείς ότι δεν υπήρχε και η ψυχολογία στην Ελλάδα πιο παλιά, δεν ξέραμε τι είναι αυτό το πράγμα, λογικό είναι.
Θέλετε να προσθέσετε εσείς κάτι άλλο;
Ήθελα να σου πω γι΄αυτό που είπες πριν, ότι δεν το ξέρει πολύς κόσμος (το Σ.ΚΕ.Π.Ι.). Το ξέρουνε πάρα πολλά παιδιά και αυτό, είτε το μαθαίνουν από την ιστοσελίδα μας , είτε το μαθαίνουν από άλλα παιδιά που έρχονται. Αλλά βλέπω και στα ΄΄Ανομολόγητα΄΄(σελίδα στο Facebook με φοιτητές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που δημοσιεύουν ανώνυμα ό,τι θέλουν) , δεν ξέρω αν ξέρεις αυτή τη σελίδα, συζητιέται πάρα πολύ το Σ.ΚΕ.Π.Ι. Δηλαδή εκεί υπάρχουν παιδιά που συζητάνε για δικά τους προβλήματα ή που λένε ότι δεν είμαι καλά δε ξέρω τι να κάνω, και τους συμβουλεύουν άλλα παιδιά να έρθουν εδώ. Να έρθει όποιος έχει ανάγκη. Από κει και πέρα ό,τι μπορούμε κάνουμε, δυστυχώς είναι πολύ μεγάλη η ζήτηση, είναι και οι εποχές μας δύσκολες.
Ναι ειδικά και τώρα που το πανεπιστήμιο δεν βοηθάει πολύ με πόρους κ.λπ.
Είναι ευλογία θεωρώ για τους φοιτητές ότι υπάρχει αυτό το κέντρο εδώ. Το συμβουλευτικό κέντρο του πανεπιστημίου ήταν το πρώτο που άνοιξε στην Ελλάδα, το ’89. Μετά σταμάτησε τη λειτουργία του για ένα διάστημα. Δεν δούλεψε για καναδυό χρόνια νομίζω και ξανάρχισε το ’98. Νομίζω ότι είχε σταματήσει λόγω οικονομικών προβλημάτων, δεν είχαν από που να πάρουν πόρους. Το ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή για τους φοιτητές πραγματικά είναι ευλογία. Δηλαδή όλα τα παιδιά μπορούν δωρεάν να απευθυνθούν σε εμάς για να βρουν τη λύση τους.
Για να αναφερθώ σε αυτό που είπατε για τα ΄΄ανομολόγητα΄΄, η αλήθεια είναι ότι κι εγώ είδα πολλά παιδιά που μπορεί να αντιμετωπίζουν και πολύ σοβαρά ζητήματα και προτιμούν, μέσω της ανωνυμίας μιας σελίδας, να μιλήσουνε εκεί γι΄αυτά.
Ναι είναι αυτή η δυσκολία. Το ότι φοβάμαι να ζητήσω βοήθεια ή ντρέπομαι, σκέφτομαι τι θα πούνε οι άλλοι. Από τη μεγάλη μου ανάγκη να το πω το λέω, αλλά το λέω ανώνυμα. Πάντως τα παιδιά θα πρέπει να ξέρουν ότι, ερχόμενα εδώ πέρα, έχουνε φυσικά την εχεμύθεια, την κατανόηση και δεν πρόκειται να τα κρίνει κανένας. Πολλά παιδιά έρχονται και διασταυρώνονται εδώ πέρα, από ίδιες σχολές και δεν έχουν δυσκολία να μιλήσει ο ένας στον άλλο. Όλοι μας έχουμε προβλήματα και όλοι μας έχουμε ανάγκη από βοήθεια. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ανάγκη από βοήθεια. Από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο.
Όλα αυτά με κάνουν να σκέφτομαι πως μακάρι να είχε έρθει εδώ αυτό το παιδί (ο 21χρονος).
Πραγματικά. Από την άλλη ελπίζω να βοηθάμε παιδιά να μην φτάσουν σε αυτό το σημείο.
Τουλάχιστον πρέπει να περάσει αυτό το μήνυμα στους υπόλοιπους και στους επόμενους.
Ναι... Τώρα αν έχουμε μια δυσκολία στο χρόνο δεν πειράζει ας κάνουν λίγη υπομονή και θα τους δούμε όλους.
Σίγουρα το έργο που κάνετε είναι σπουδαίο και είστε μόνο δύο, ενώ πραγματικά το πανεπιστήμιο είναι τεράστιο.
Ναι είμαστε συνέχεια σε ραντεβού. Δηλαδή και τώρα που μιλάμε έτυχε να ακυρωθεί ένα ραντεβού για να μπορέσουμε να μιλήσουμε αλλιώς δεν θα γινόταν.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Κι εγώ σ’ ευχαριστώ.
Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στη διεύθυνση skepi.uoi.gr
Συνέντευξη-Ρεπορτάζ: Ελίνα Τουκουσμπαλίδου
Σπουδάστρια Δημοσιογραφίας ΙΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου