Η Νόνη Σταματέλου είναι Ελληνίδα ποιήτρια με σημαντικές διακρίσεις στον χώρο της ποίησης. Γεννήθηκε το 1960 στις Τσουκαλάδες Λευκάδας αλλά ζει και εργάζεται στα Ιωάννινα ως καθηγήτρια θεολογίας στο 7ο κλασσικό λύκειο Ιωαννίνων. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές («Παιχνίδι αιχμηρό» από τις εκδόσεις Gutenberg, «Σε πύρινη τροχιά» από τις εκδόσεις Gutenberg και «Έλλειψη χώρου» από τις εκδόσεις “Μελάνι”). Πολλά ποιήματα της έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς. Το 2008 τιμήθηκε με το 1ο βραβείο για τα ποιήματά της «Μάνα» και «Παιχνίδι αιχμηρό» στον Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης του Βόλου που διοργάνωνε το Ωδείο Φουντούλη. Το Μάιο του 2016 κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο “Οδός Πανός” μουσικό CD με τίτλο «Οι Μπαλάντες της Νόνης», με τραγούδια του συνθέτη Τάσου Καρακατσάνη σε ποίηση Νόνης Σταματέλου.
Πως προέκυψε η ποίηση στη ζωή σας; Τι είναι για εσάς η ποίηση;
Η ποίηση προέκυψε στη ζωή μου μάλλον απ΄τον τρόπο που είχα από παιδί να κοιτάζω πίσω απ΄τα πράγματα που με περιέβαλλαν. Γεννήθηκα σε ένα ευλογημένο τόπο, μέσα στη φύση, ξυπνούσα με τα πουλιά...και θυμάμαι τον εαυτό μου να εξερευνά και να καταγράφει ήχους, μυρωδιές, χρώματα και ανθρώπινες φιγούρες, χαρούμενες και λυπημένες...Άλλωστε η μάνα μου είχε μια σπάνια καλλιέργεια και μια δυσεύρετη πνευματικότητα που με καθόρισε. Στο σπίτι κυκλοφορούσαν κάτι παλιά βιβλία, κυρίως βίοι αγίων... Άλλωστε, η θάλασσα που αγνάντευα, τα βαπόρια που σφύριζαν, ο ορίζοντας...
Η ποίηση λοιπόν για μένα είναι ανάγκη, όπως είναι η αναπνοή μου σχεδόν, είναι ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο, είναι ζωή...
Ποιο ήταν το πρώτο ποίημα που γράψατε και τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε στο να το κάνετε;
Από μαθήτρια του Δημοτικού έγραφα στιχάκια σε χαρτιά, σε τοίχους, αλλά στο Γυμνάσιο άρχισα να γράφω ποιήματα... ας πούμε ολοκληρωμένα. Το πρώτο μου ποίημα, που δημοσιεύτηκε κιόλας σε μαθητική εφημερίδα, ήταν μια φωνή διαμαρτυρίας, επειδή εμείς οι μαθητές πηγαινοερχόμαστε απ' το χωριό στην πόλη, με μαθητικό λεωφορείο, στο οποίο όμως επέβαιναν και μεγάλοι, με αποτέλεσμα να είμαστε πάντα όρθιοι και στριμωγμένοι! Αν και δεν γράφω σατιρική ποίηση, το συγκεκριμένο ήταν σατιρικό...
Κατάγεστε από τη Λευκάδα αλλά εδώ και πολλά χρόνια ζείτε στα Ιωάννινα. Πιστεύετε ότι αυτό σας βοήθησε περισσότερο στο να καταφέρετε να εκδώσετε κάποια από τα ποιήματα σας;
Το ότι ζω στα Γιάννενα, δεν έπαιξε κανένα ιδιαίτερο ρόλο σε σχέση με την έκδοση των ποιημάτων μου. Τώρα πια, με την ευκολία που παρέχει το διαδίκτυο, η πρόσβαση στους εκδοτικούς οίκους και γενικά σε ότι συμβαίνει στον κόσμο είναι εύκολη. Άλλωστε, η Λευκάδα είναι ένα νησί με πλούσια πολιτιστική ζωή, έχει γεννήσει μεγάλους ποιητές και συνεχίζει ακόμα...
Είναι εύκολο για κάποιον να ασχοληθεί με την ποίηση; Κάποιος που διαβάζει και καταλαβαίνει την ποίηση, είναι σε θέση να γράψει κάποιο ποίημα;
Δεν είναι ζήτημα δυσκολίας ή ευκολίας, αλλά ζήτημα " μύησης". Και σ' αυτή τη μύηση μπορεί να παίξουν ρόλο κάποιοι άνθρωποι, κυρίως κάποιος δάσκαλος, ένα βιβλίο που θα πέσει στα χέρια σου...
Όσο περισσότερο διαβάζει κάποιος ποίηση και γενικά λογοτεχνία, τόσο η επαφή του γίνεται πιο ουσιαστική. Το ταλέντο βέβαια είναι κάτι που καθορίζει αυτή τη σχέση, αλλά δεν αρκεί. Διότι, όπως μου είπε κάποτε σε μια προσωπική συζήτηση ο Χρήστος Γιανναράς και το έχω πάντα στο μυαλό μου, το γράψιμο δεν είναι μόνο έκφραση, χρειάζεται " μαστορική"!
Είστε ένας άνθρωπος που του αρέσει να ταξιδεύει. Αποτελούν για εσάς τα ταξίδια πηγή έμπνευσης για τα ποιήματά σας;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι αγαπώ τα ταξίδια, προσπαθώ με τον σύζυγό μου να σχεδιάζω φθηνά και καλά ταξίδια και οπωσδήποτε με εμπνέουν. Η επαφή με άγνωστα τοπία, η περιπλάνηση σε μεγάλους δρόμους, η ανωνυμία, είναι εμπειρίες που κινητοποιούν σκέψεις και συναισθήματα...
 |
| Με την ποιήτρια Ζωή Καρέλλη, Θεσσαλονίκη 1982 |
Ποια από τις ποιητικές σας συλλογές θα ξεχωρίζατε; Θεωρείτε πως τα ποιήματά σας τα έχει “αγκαλιάσει” ο κόσμος;
Δεν ξεχωρίζω καμία ποιητική συλλογή, αφού η καθεμιά αποτελεί μια ενότητα και ένα κομμάτι της ψυχής μου.
Τι είναι αυτό που προσπαθείτε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από τα ποιήματά σας;
Στον αναγνώστη, δεν προσπαθώ να περάσω απολύτως τίποτα. Απλά, με ενδιαφέρει, αφού φτάσει το ποίημα στον αναγνώστη, να ξέρω τί τον άγγιξε, μου αρέσει να μοιράζομαι τη συγκίνηση των ποιημάτων μου...
Γενικά όμως, με ενδιαφέρει και κάτι άλλο. Να κλείνω αισιόδοξα ένα ποίημα, ακόμα κι αν μιλάει για κάτι πολύ μελαγχολικό. Όπως με ενδιαφέρει, να κλείνω αισιόδοξα μια κουβέντα με τα παιδιά στην τάξη...
Άρα, ίσως, ασυνείδητα, να επιδιώκω να μεταδώσω την ελπίδα, εκεί που φαίνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα...
Ποια είναι η Νόνη Σταματέλου μέσα από μία πρόταση.
Δυσκολεύομαι να απαντήσω! Η Νόνη Σταματέλου είναι ένας άνθρωπος που απεχθάνεται "ό,τι δεν είναι ζωή".
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Στα μελλοντικά μου σχέδια είναι κάποια ταξίδια, ένα ή περισσότερα βιβλία σε πεζό λόγο, ίσως διηγήματα, ίσως κάποιες ποιητικές συλλογές ακόμα, ένας Σεπτέμβρης στις Κυκλάδες!
Τι μήνυμα θα στέλνετε στους νέους που δυσκολεύονται πλέον να ονειρευτούν και να βάλουν στόχους λόγω της δύσκολης κατάστασης που βρίσκεται η χώρα μας;
Πάντα στους νέους στέλνω αισιόδοξα μηνύματα. Η ζωή αξίζει τον κόπο! Όντως, ο κόσμος που τους παραδώσαμε δεν είναι ο καλύτερος, αλλά "τίποτα δεν χάθηκε ακόμα, όσο ζούμε και πονάμε", όπως γράφει κι ο φίλος ποιητής ο Μιχάλης Γκανάς. Η εποχή της κρίσης ,όπως λέμε τελευταία, είναι και μια πρόκληση για τους νέους ανθρώπους. Μια πρόκληση για να αναθεωρήσουν παλιές κουρασμένες ευδαιμονιστικές αντιλήψεις, να επαναπροσδιοριστούν και να ιεραρχήσουν τις αξίες πιο σωστά απ΄τις προηγούμενες γενιές που οδήγησαν εδώ.
Συνέντευξη: Νίκος Αντωνίου
Σπουδαστής Δημοσιογραφίας ΙΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου