*Του Άγγελου Χόρτη
Η Λία Σαντοριναίου είναι ραδιοφωνική παραγωγός με πάνω από 20 χρόνια στον χώρο του ραδιοφώνου και χάρη στην φωνή της και το χαμόγελο της χαρακτηρίστηκε ως η πιο «ευγενική» φωνή. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε, μας μίλησε για την εξέλιξη του ραδιοφώνου, για το παρασκήνιο, για τους λόγους που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Love Radio 97,5 πριν από μερικά χρόνια και πολλά άλλα θέματα. Η ίδια τόνισε ότι ο χώρος του ραδιοφώνου παραμένει ο ίδιος, πάντα θα υπάρχει ο «καλός» και ο «κακός», όπως είπε, και το ραδιόφωνο δεν θα εξαφανιστεί με τον ερχομό του διαδικτύου απλά πρόκειται για μία εξέλιξη, η οποία στην χώρα μας δεν έχει έρθει ολοκληρωτικά διότι πρέπει να διατηρηθούν τα FM για οικονομικούς λόγους.
Πώς προέκυψε το ραδιόφωνο στη ζωή σας και γιατί σας κέρδισε; Προέκυψε τυχαία ή το θέλατε από παλιά;
Προέκυψε τυχαία και το ήθελα. Τι σημαίνει αυτό, και πολύ γρήγορα να σου το πω, Άγγελε. Από την στιγμή που αισθάνθηκα τον εαυτό μου, άκουγα ραδιόφωνο. Το "αισθάνθηκα τον εαυτό μου" με την ραδιοφωνία που έγινε ιδιωτική είναι ψιλο-κοντά. Άκουγα, λοιπόν, ραδιόφωνο, άκουγα εκπομπές. Πιο πολύ ραδιόφωνο παρά μουσική, αν μπορείς να καταλάβεις τι θέλω να πω. Μ' άρεσε ο τρόπος που έβγαινε κάποιος, μίλαγε, παρουσίαζε ένα τραγούδι, έκανε πλακίτσα. Όλο αυτό το άκουγα σε τέτοιο βαθμό που, καταλαβαίνεις, σχολείο, βόλτες με τα γουόκμαν, τότε που υπήρχαν, κι εγώ ν' ακούω εκπομπές. Από την στιγμή που του είχα τόση αγάπη, μου γεννιέται απ' το πουθενά. Έτσι, ξυπνάω μια μέρα, έχω δει ένα όνειρο, δεν ξέρω τι, και λέω: Θα πάω να γράψω μια κασέτα σε ένα στούντιο, θα βρω μικρόφωνο, δηλαδή, και τραγούδια που θέλω εγώ, και θα την στείλω στο Τζερόνιμο Γκρούβι, το τότε ραδιόφωνο. Αυτό. Και αν με πάρουν θα πάω να κάνω εκπομπή. Έτσι έγινε. Και, πραγματικά, μετά από τρεις-τέσσερις μήνες με καλέσανε. Έδωσα μια κασέτα με το όνομα μου, το τηλέφωνο μου και με πήραν τηλέφωνο.
-Οπότε, όλο αυτό ξεκίνησε από το πάθος που είχατε για το ραδιόφωνο.
-Καμία προϋπηρεσία, τίποτα. Μου άρεσε, θα το κάνω.
Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει κάποιος για να είναι καλός ραδιοφωνικός παραγωγός, σύμφωνα με την εμπειρία σας;
Δεν θα πω να αγαπάει την μουσική και το ραδιόφωνο, είναι δεδομένο. Όπως είναι η ζωή του, όπως είναι ο χαρακτήρας του να είναι και στο μικρόφωνο. Αυτό έχω να πω. Δεν σημαίνει ότι μιλάς με αγένεια, γιατί, ίσως, παρεξηγηθεί και έτσι όπως το λέω. Σημαίνει ότι δεν υποδύεσαι κάτι άλλο. Σκέψου, όμως, ότι στη ζωή μας είμαστε αληθινοί και την ίδια στιγμή υποδυόμαστε και ρόλους, καθότι πάμε σ' ένα σχολείο, πάμε σε μια εργασία, πάμε στο σπίτι μας. Δηλαδή, εκ των πραγμάτων, η ζωή μάς κάνει, χωρίς να είμαστε ψεύτικοι, να παίζουμε ρόλους. Αυτό ακριβώς, αν το κάνεις και στο ραδιόφωνο, για μένα είναι η απόλυτη επιτυχία.
Πιστεύετε ότι το διαδίκτυο θα εξαφανίσει το ραδιόφωνο ως μέσο ή πιστεύετε ότι πρόκειται απλά για μία μεταβατική περίοδο;
Όχι, όχι, το διαδίκτυο σχεδόν έχει εξαφανίσει και το ραδιόφωνο και τον έντυπο τύπο. Ο έντυπος τύπος έχει τελειώσει. Έχει ανακοινωθεί. Το ραδιόφωνο έχει κάτι απόνερα ακόμα. Κι αυτό γιατί έτσι πρέπει στην χώρα μας, υπάρχουν λόγοι οικονομικοί που πρέπει το ραδιόφωνο, τα FM, να παραμείνουν για λίγο ακόμα στη ζωή του Έλληνα.
-Δηλαδή, ο μόνος λόγος ύπαρξης του ραδιοφώνου είναι οικονομικοί λόγοι;
-Ναι. Και μόνο. Μόνο οικονομικοί. Συχνότητες και τίποτε άλλο. Δεδομένο το ότι όλα τα FM βγαίνουν στο διαδίκτυο. Αλλά, πρέπει ο Έλληνας ακόμα να έχει στη ζωή του τα FM για οικονομικούς λόγους. Κατά τα άλλα, το διαδίκτυο είναι το μέσο που διαδίδει, ανακοινώνει και ενημερώνει. Τίποτε άλλο. Είναι ένα μέσο το οποίο είναι εύκολο, μέσα απ' το κινητό τηλέφωνο, απ' το σπίτι σου, και έχει αντικαταστήσει τηλεόραση, ραδιόφωνο και περιοδικό.
Υπήρξε κάτι που να σας έφερε σε δύσκολη θέση στον αέρα;
Ναι. Σε γενικές γραμμές, έρχομαι δύσκολα σε δύσκολη θέση γιατί, όπως σου είπα, το βλέπω σαν προέκταση της ζωής μου. Οπότε, όπως θα έρθω σε δυσκολία σε κάτι άλλο, το ίδιο και με το ραδιόφωνο. Απλά, έχει τύχει μια φορά να με πιάσει νευρικό γέλιο, το οποίο, δεν υπάρχει χειρότερο. Ήμουνα σε Ελληνικό ραδιόφωνο, και είχα συνέντευξη, και το σκέφτομαι και τώρα και γελάω, επίσης. Είχα συνέντευξη, ζωντανή, από καλλιτέχνη τραγουδιστή, που δεν θέλω να πω. Ο οποίος, όμως, κάτι έκανε ο άνθρωπος, στον τρόπο που καθόταν, και μου προξενούσε γέλιο. Είναι πρώτη φορά στη ζωή μου... Γενικά είμαι εύκολη στο να χαμογελάσω και να γελάσω, δεν είμαι δύσκολη. Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Κρατήθηκα, κρατήθηκα, κάποια στιγμή δεν μπορούσα να μιλήσω, να του κάνω ερώτηση, τον άφηνα να μιλάει. Στην αρχή μπορούσα και το κάλυπτα. Ε, και ξέσπασα στα γέλια και σηκώθηκα κι έφυγα, μένει ο ηχολήπτης, κάτι του λέει, ξέρω γω, και γυρίζω, και λέω κανονικά στον αέρα: "Κάνεις αυτό το πράγμα, μου φέρνει γέλιο, δεν κρατήθηκα", δεν γινόταν να το σώσω αλλιώς. Βέβαια, τώρα το λέω, γελάω κι όλα καλά. Η διάρκεια που συνέβαινε αυτό...
-Μπορώ να το φανταστώ.
-Δεν μπορούσα... Δεν ήθελα να ζω. Λέω, "δεν μπορώ, δεν το ζω αυτό το πράγμα, δεν μου γίνεται". Να σ' έχω να σου μιλάω, να μου μιλάς και να θέλω να ξεκαρδιστώ. Και να 'χω απ' τη μία τον τραγουδιστή, που δείχνει ασέβεια στο πρόσωπο του, ότι τον κοροϊδεύω, και από την άλλη το μικρόφωνο. Δεν είναι μόνο ότι το λέω σε έναν καλλιτέχνη, το ακούει και όλος ο κόσμος. ...Και ο διευθυντής προγράμματος!
Ασχολείστε κυρίως με την ελληνική μουσική. Έχετε συμπάθειες από την ξένη μουσική;
Η ξένη μουσική μ' αρέσει. Άγγελε, η ξένη μουσική είναι η μουσική, και συγκεκριμένα η μουσική που έχει ο Νίκος ο Γκαραβέλας στο G Radio, είναι ακριβώς αυτή που μ' αρέσει. Λίγο απ' όλα, όμορφα, γλυκά, μελώνουν την ψυχή, την γεμίζουν. Ακόμα και τα στενάχωρα, τα τραγούδια του πόνου, μου αρέσουν ακριβώς στα επίπεδα που ακούγονται. Ούτε λιγότερο, ούτε παραπάνω, για να πάμε στο πιο χαρούμενο. Από κει και πέρα, όμως, όπως σου είπα, άκουγα ραδιόφωνο πάντα, όχι μουσική, που σημαίνει, λοιπόν, ότι δεν το είδα ποτέ το ραδιόφωνο ως προέκταση της μουσικής μου. Το είδα καθαρά ως μικρόφωνο, ως επαφή. Τότε παρέα μου, πέρναγα καλά, και μεταγενέστερα δουλειά μου, γιατί είχα αμοιβή, επομένως, επάγγελμα. Άρα, το ραδιόφωνο για μένα, ποτέ δεν ήτανε... Δεν είχε σχέση, δεν ήταν παντρεμένο με την μουσική. Δεν υπήρχε περίπτωση να βάλω κάποιο τραγούδι, μου άρεσε, δεν μου άρεσε και να το παρουσιάσω όμορφα ή άσχημα σύμφωνα με την προσωπική μου διάθεση. Για μένα ήτανε ραδιόφωνο. Γιατί κάτι που αρέσει σ' εμένα, εσύ που με ακούς, από την αντιπέρα πλευρά, μπορεί να τρελαίνεσαι. Αυτός είναι και ο σκοπός μου, ν' ακούσεις μέσα από εμένα τραγούδια. Το αν μ' αρέσουν ή δεν μ' αρέσουν, αυτό είναι δικό μου θέμα, και αν θέλεις, μεταξύ μας θα το πω, στο μέσο που λέγεται ραδιόφωνο οφείλω να κάνω την καλύτερη παρουσίαση τους.
Τι διαφορές παρατηρείτε στον χώρο του ραδιοφώνου από την αρχή της καριέρας σας μέχρι σήμερα;
Διαφορές, ε;
-Εκτός του ότι κοντεύει να εξαφανιστεί!
-Όχι. Τα FM γίνονται διαδίκτυο, το μικρόφωνο δεν θα εξαφανιστεί, ο γραπτός ο λόγος δεν θα εξαφανιστεί, το μέσο αλλάζει, η επαφή θα υπάρχει. Αν σου πω καμία;
-Καμία;
-Θα σου κάνει εντύπωση. Καμία.
-Στο παρασκήνιο; Εκτός απ'το μικρόφωνο και όλα αυτά που μου είπατε.
-Εκεί αναφέρομαι περισσότερο γιατί, αν εσύ μ' ακούς απ' το αυτοκίνητο και πατάς κουμπί στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, ή πατήσεις ένα άλλο κουμπάκι ψηφιακό που θα είναι το διαδίκτυο μέσα στο αμάξι σου, ή το κινητό σου, οκέι, είναι αλλαγή. Εγώ το λέω εξέλιξη, δεν το λέω αλλαγή. Εξέλιξη είναι το ωραίο πράγμα, δηλαδή το κάνουν ακόμη, αλλάζουμε, οκέι, αλλά είναι εξέλιξη. Αλλαγή, όπως το πήρα εγώ και σου απαντώ, δεν βρίσκω καμία, πόσω μάλλον εξέλιξη, γιατί οι άνθρωποι που απαρτίζουν ραδιόφωνο, τηλεόραση, περιοδικά ήταν, είναι και θα είναι οι ίδιοι. Θα υπάρχει ο καλός - τι σημαίνει καλός, ο άνθρωπος που σέβεται αυτό που κάνει, πάνω απ' όλα, το κοιτάει σοβαρά και κοιτάει να βγάλει το καλύτερο κομμάτι του. Δεν σου λέω αν θα πει ωραία πράγματα ή άσχημα, θα τα πει σωστά. Υπάρχουν οι καλοί, υπάρχουν οι κακοί... Τι σημαίνει "κακός", «τα λεφτά να πάρω», «δεν έχω καμία αίσθηση και διάθεση ν' ασχοληθώ μαζί σου», «εγώ θέλω να έρθω, να πάρω πέντε χρήματα απ' το αφεντικό μου, να πάρω άλλα πέντε από 'σένα που σε διαφημίζω, γιατί για να μιλήσω για 'σένα κάτι είσαι», κι αυτό. Ήταν, είναι και θα είναι και αυτοί οι άνθρωποι στον χώρο. Είναι οι άλλοι που προσπαθούν, αλλά δεν μπορούν, οπότε, πηγαίνουν στην ίντριγκα. Θέλουν, δεν το 'χουν, το ξέρουν, για να υπάρχουν, που τους αρέσει, δημιουργούν άλλα τεχνάσματα για να παραμένουν στον χώρο. Ήταν, είναι και θα είναι αυτοί οι χαρακτήρες.
-Σχετικά με το "κακός" που είπατε, έχετε συναντήσει εσείς στην καριέρα σας, σε κάποιο ραδιόφωνο που δουλεύατε, κάποιον κακό, εντός εισαγωγικών, όπως το είπατε;
-Πολλούς!
-Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο;
-Επειδή, όπως μου είπες, Ελληνικό, ξένο... Εγώ έχω περάσει από αρκετά ραδιόφωνα, και Ελληνικό και ξένο, που σημαίνει ότι έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους που έχουν, χειρίζονται, συνεργάζονται με όλα τα ραδιόφωνα. Θα σου πω ότι τα τελευταία χρόνια, πλέον δεν θέλω και προσωπικές επαφές. Σε όλους τους χώρους, έχω, έτσι, "φακελώσει" στο μυαλό μου μέσα, και λέω: αυτός είναι αυτή η σχολή, αυτός είναι αυτή, που σημαίνει, αυτή η σχολή, εάν κάνω αυτό θα το μεταφέρει έτσι. Αυτή η σχολή, θα κάνω εκείνο, θα πει αυτό. Είναι όλα για 'μένα, δεν το παίζω έξυπνη, αλλά μετά από μία εμπειρία και κάνοντας παρέα με πολλούς ανθρώπους και χαρακτήρες καταλήγεις ότι είναι όλες κι όλες τρεις οι συμπεριφορές, και τρία τα βήματα που μπορούν να συμβούν. Όμορφα και άσχημα, τρία είναι. Καλό είναι να τα αποφεύγεις χωρίς να "γδύνεσαι" ανθρώπινα, πολύ, κατ' αρχήν για να μην στεναχωρηθείς, αν κάποιος πει κάτι ψεύτικο πίσω απ' την πλάτη σου που κάνεις παρέα και πίνεις κι έναν καφέ μαζί του, θα στεναχωρηθείς, και κατά δεύτερον, μην χάσεις και την δουλειά σου.
-Αυτό σας έχει συμβεί;
-Βέβαια. Φυσικά. Βέβαια.
-Πώς το χειριστήκατε;
-Έφυγα. Δεν ασχολήθηκα καν. Δηλαδή, δεν χρειάστηκε να μου πουν "σε διώχνουμε", αντιλήφθηκα, κατάλαβα, παραιτήθηκα. Δεν μπήκα σε διαδικασία... Δεν είναι ηττοπάθεια, είμαι της λογικής ότι εγώ είμαι αυτός ο στρατιώτης, ξέρω αυτά, δεν ξέρω αυτά. Συμφωνούμε και πάμε. Τώρα, αν εσύ που κάνεις μαζί μου μία συμφωνία, για κάποιους άλλους λόγους δικούς σου ή δεν ξέρω τι, στην πορεία αλλάζεις γιατί ακούς κάτι που μάλλον σου κάνει περισσότερο, ε, δεν αξίζει να έχουμε συνέχεια. Γιατί εγώ είμαι αυτή. Αυτά που συμφωνήσαμε, αυτά υπερασπίζομαι. Όταν εσύ το αλλάζεις, νομίζω ότι δεν θα συμφωνήσουμε. Εξαφανιζόλ και γεια σας. Όμως, με την συμπεριφορά μου αυτή, δηλαδή να μην μπαίνω σε διαδικασία συζήτησης, παρακαλετό, επιμονής, όλο αυτό, που είναι κι αυτό μια πραγματικότητα σε πολλούς ανθρώπους, και καλώς την έχουν και την κάνουν. Στην δική μου περίπτωση έχει τύχει σε όλες τις περιπτώσεις να επανέλθει αυτός/αυτή, που ένα "φεγγάρι" δεν με πίστεψε, και να το συζητήσουμε, και τότε πραγματικά να το συζητήσουμε. Δηλαδή, πραγματικά να ξεδιαλύνει, γιατί και εκείνος, εκείνη ήταν έτοιμοι, και εγώ κατάφερα να πω την ένσταση μου, το παράπονο μου, το ότι έφυγα... Και σε μία περίπτωση ξαναπήγα. Δηλαδή, συνεχίσαμε την συνεργασία. Έχει συμβεί.
Ποια είναι η σχέση του κόσμου με το ραδιόφωνο; Των ακροατών, δηλαδή.
Αρκετές φορές άρρωστοι. Άρρωστοι με την έννοια... Ο κόσμος έχει πολλά, πάντα, όχι τώρα, προβλήματα και θέματα σύμφωνα με την ηλικία του. Ο 12χρονος, ο 18χρονος, ο 25άρης, ο 40άρης. Είναι θέμα χρόνου όλα. Λοιπόν, τα προβλήματα που έχει ένας σαραντάρης δεν τα έχει ένας 18χρονος. Επομένως, ο 45άρης που έχει μαζέψει πέντε προβλήματα, δύο αδιέξοδα, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, έχουν δημιουργήσει στην ψυχούλα του ένα βάρος. Συνδυαστικά με την ηλικία του δεν κολλάει, γιατί 45 χρονών είναι και νέος άνθρωπος. Όταν, λοιπόν, υπάρχει από τη μία αυτό, ότι είσαι νέος, ρε παιδί μου, αλλά έχεις και το βάρος των 45 ετών, δημιουργείται μία τρελαμάρα. Είναι πολλοί αυτοί που καταφεύγουν στην μουσική και στο ραδιόφωνο, γι' αυτό είπα τη λέξη "άρρωστος", όχι υποτιμητικά. Μέσα από τη μουσική βρίσκουν τρόπο, κάποιοι άνθρωποι, να γιατρευτούν. Για μένα δεν είναι το καλύτερο, γιατί η επαφή πρέπει να είναι ανθρώπινη, σε όλα τα επίπεδα. Και η μουσική να ολοκληρώνει την ανθρώπινη επαφή μας, είτε είναι για καλό, είτε είναι για κακό. Υπάρχουν άνθρωποι, λοιπόν, που ακούν μουσική για ολοκλήρωση αλλά είναι λίγοι. Και φαίνονται και ακούγονται αυτοί οι άνθρωποι. Οι περισσότεροι το βρίσκουν ως διαφυγή, ως καταπραϋντικό, με αποτέλεσμα, να δημιουργήσουν ίσως και κάποιες συμπεριφορές που ούτε αυτοί είναι, ούτε και το ραδιόφωνο τις αξίζει.
Πόσο έχει επηρεάσει την μουσική βιομηχανία το διαδίκτυο; Την μουσική βιομηχανία, όχι το ραδιόφωνο.
Το διαδίκτυο; Πάρα πολύ επίσης. Είναι όλα πανεύκολα. Πλέον, δεν χρειάζονται 15 άνθρωποι σε ένα γραφείο για να οργανώσουν μισό τραγούδι.
-Την έχει διευκολύνει;
-Ω, πάρα πολύ. Χωρίς να ξέρω και πάρα πολλά, γιατί εδώ, είναι, τώρα, και πλευρά τεχνική, αλλά, εγώ αν θέλω μπορώ να τραγουδήσω με οδηγό το διαδίκτυο. Το βρίσκω πολύ εύκολο και απλό.
Θα θέλαμε να μας πείτε μερικά πράγματα για τον εαυτό σας. Πώς είστε σαν άνθρωπος εκτός ραδιοφώνου;
Αισιόδοξη, χαρούμενη, κάποιες φορές με κυκλοθυμικές τάσεις, μέσα στις τάσεις τις κυκλοθυμικές τυγχάνει να τα δω όλα μαύρα. Όταν συμβαίνει αυτό "κλείνομαι στο καβούκι μου" με αποτέλεσμα να θεωρηθώ και αγενής ή αντικοινωνική. Δεν μου αρέσει να με βλέπεις και να μην είμαι καλά, με την έννοια ότι "να πιούμε έναν καφέ να το ευχαριστηθούμε", δεν μ' αρέσει να πιω έναν καφέ και να κλαίω, ούτε να νευριάζω, ούτε να σου θυμώνω, και στις περισσότερες φορές να μην φταις κιόλας. Βρίσκω ότι είμαι δοτική, και οτιδήποτε μπορώ να προσφέρω, σε οποιοδήποτε επίπεδο, το κάνω. Δεν το βλέπω "τι θα μου δώσεις για να το κάνω". Το κάνω και με πάει καλά! Θα πω αυτή την έκφραση. Μου γυρίζει πίσω. Το πιστεύω, ό,τι δίνεις παίρνεις. Όχι... Δεν το λέω επί τούτου, μου βγαίνει. Δηλαδή, χαίρομαι να προσφέρω, και συμβαίνει να με κάνει η ίδια η ζωή να χαμογελάσω για την προσφορά μου, κάποια στιγμή μετά.
Εργαζόσασταν παλιά στο Love Radio. Τώρα, εργάζεστε ακόμη;
Τώρα είμαι στο G Radio, στο ραδιόφωνο του Νίκου Γκαραβέλα στο διαδίκτυο.
-Από το Love Radio πότε ακριβώς φύγατε;
-Να σου πω, τώρα, πότε έφυγα ακριβώς. Πριν τρία χρόνια να 'ναι;
-Το '14;
-Το '14.
-Φύγατε μαζί με τον κύριο Γκαραβέλα;
-Ναι.
-Για ποιο λόγο;
-Το Love Radio δεν με πλήρωνε. Δεν ήμουνα στο μισθολόγιο. Ήμουνα από την ελεύθερη διαφήμιση. Πήγαινα διαφημίσεις και πληρωνόμουνα. Και ως εδώ καλά. Αυτή ήταν η συμφωνία. Κανένα πρόβλημα, κανένα παράπονο. Συμβαίνει το εξής τώρα, αλλάζει ο διευθυντής, δεν θέλω να πω ονόματα, και μου λέει: "Λία, επειδή γίνανε κάποιες αλλαγές, θέλω, από τα χρήματα που φέρνεις, που παίρνεις, θέλω να μου δίνεις το 50 τοις εκατό". Γιατί; Γιατί, υπάρχουν κάποιοι ηχολήπτες που είναι στην μισθοδοσία, το μαγαζί δεν βγάζει λεφτά, και θα πρέπει, όπως όλοι εσείς κοιτάτε να φέρνεται χρήματα για να πληρώνεστε κι εγώ σας προσφέρω το μικρόφωνο, θα πρέπει τώρα, όμως, να δίνετε και στο μικρόφωνο λεφτά, ενοίκιο εν ολίγοις, για να υπάρχουμε. Και ενοχλήθηκα. Λέω, εντάξει, το γεγονός ότι δεν είμαι στην μισθοδοσία το επέλεξα, με στεναχωρεί που είμαι και τόσα χρόνια στο ραδιόφωνο, αλλά οκέι, τα καταφέρνω μια χαρά. Μόνη μου, βγάζω τα χρηματάκια μου, κάνω την εκπομπή μου, είμαι ικανοποιημένη. Να μου ζητάς, όμως, να σε πληρώνω που κάνω εκπομπή, το είδα έτσι, δεν μου αρέσει, με προσβάλλει. Δεν θέλω να κάνω τίποτα, ας μην κάνω τίποτα. Δεν το δέχομαι. Θα προτιμούσα να μου πεις "πάρε 200 ευρώ, πάρε 100 ευρώ", απ' το να μου πεις "δώσε μου πενήντα". "Βγάζεις 300", δηλαδή βγάζω παραπάνω, "δώσε μου 50". Αισθάνομαι ότι δεν με σέβεται καθόλου, ούτε εμένα, ούτε το ραδιόφωνο, ούτε την πορεία μου. Ο Νίκος εκείνο το φεγγάρι, ο Νίκος πολλά φεγγάρια πριν ήταν δυσαρεστημένος, αλλά εγώ τον γνώρισα στο "Love", δεν τον ήξερα παλιότερα, μου είχε μιλήσει για το ραδιόφωνο του στο διαδίκτυο, από την πρώτη στιγμή του είχα πει ότι είμαι μέσα, μου άρεσε, είναι καινούριο, γενικώς, μ' αρέσει κιόλας η εξέλιξη, θέλω να την παρακολουθώ και να μετέχω. Του λέω αυτό που μου συνέβη, μου λέει ότι θα φύγει τον Σεπτέμβρη, του λέω "θα έρθω σ' εσένα", και τελείωσε η ιστορία. Θεωρητικά ήταν να ξεκινήσει ο Νίκος και θα πήγαινα. Πήγα εξ' αρχής μαζί του. Φύγαμε μαζί, δηλαδή.
Αυτόν τον καιρό παραδίδετε σεμινάρια ραδιοφωνικών παραγωγών. Τι είναι αυτό που παρατηρείτε στους μαθητές σας; Για ποιο λόγο, πιστεύετε, ότι θέλουν να ασχοληθούν με το ραδιόφωνο;
Τι πιστεύω μου λες. Θα μιλήσω όπως το σκέφτομαι, όπως το βλέπω. Για να φανούν και μόνο. Για να ξεχωρίσουν. Κάνω τηλεόραση, κάνω ραδιόφωνο σημαίνει ότι είμαι πιο έξυπνος από σένα, πιο όμορφος από σένα, πιο δραστήριος και πιο ταλαντούχος. Υπάρχω, έχω προσωπικότητα. Μόνο γι' αυτούς τους λόγους. Όχι για το ραδιόφωνο σαν ραδιόφωνο, όχι για την μουσική σαν μουσική.
-Όχι δηλαδή από ενθουσιασμό προς αυτό το αντικείμενο;
-Όχι. Ενθουσιασμό που πηγάζει απ' τον θαυμασμό που θα σου πω: "Α, είσαι η τάδε που κάνεις εκπομπή εκεί; Μπράβο!". Τέτοιο ενθουσιασμό, προσωπικό.
Συνέντευξη: Άγγελος Χόρτης, Σπουδαστής Δημοσιογραφίας ΙΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου