…πριν λίγο καιρό σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, κάποιος εδώ ανάμεσά μας έγραψε: «Αν όχι τώρα πότε, αν όχι εμείς ποιοι…» Ο σαφής υπαινιγμός για το νέο χορευτικό σχήμα που εδώ και καιρό ψιθυρίζεται στα χείλη πολλών, μου δημιούργησε την ανάγκη να ερμηνεύσω την πηγή απ’ όπου το πιο πάνω ρητορικό ερώτημα του Μάη του 68, αντλεί τόση δύναμη. Προφανώς… στις απαντήσεις του…
ΤΩΡΑ – ΕΜΕΙΣ
Τώρα διότι οι συνθήκες ωρίμασαν, και εμείς επίσης μαζί με αυτές. Η κοινωνία έχει ανάγκη να αναδιαρθρωθεί εκ των έσω και να δημιουργήσει νέους πόλους παραγωγής ανθρωπίνων σχέσεων. Το αστικό μοντέλο ζωής του σύγχρονου ανθρώπου που η βιομηχανική επανάσταση εισήγαγε βίαια, ξέχασε την ανθρώπινη ψυχή.
Η αποδυνάμωση του κοινωνικού ιστού για λόγους που δεν ταιριάζει φυσικά να αναλύσουμε έκανε τον άνθρωπο να κόψει τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν και με τις ρίζες του. Έχασε έτσι την οντότητά του και βάδισε σε μοναχικούς πια δρόμους. Οι σύλλογοι που μαζικά δημιουργήθηκαν στον ελληνικό χώρο από την δεκαετία κυρίως του ’70 και μετά, εξέφραζαν παρωχημένες αντιλήψεις εκπολιτισμού της μικρής κοινωνίας από την οποία εκπορευόταν.
Η ματαιόδοξη διάθεση για διάσωση και διάδοση της παράδοσης με φολκλορικής άποψης αμπαλάζ… έμεινε στο περιτύλιγμα. Λαϊκό πανηγύρι και χορόδραμα ενώθηκαν με, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, σε ένα αποτυχημένο γάμο. Οι αγκυλώσεις στο παρελθόν, και οι ματαιόδοξες δομές οργάνωσης, βρίσκουν τα σύνολα αυτά σήμερα, χωρίς προτάσεις. Σήμερα που υπάρχει η ανάγκη οι ομάδες αυτές πολιτισμικής δράσεις να εκφράσουν ιδέες και όχι μικροκοινωνικού χαρακτήρα σκοπιμότητες.
Κεντρικός άξονας του δικού μας εγχειρήματος είναι η εναρμόνιση του ιδιωτικού προς το κοινό συμφέρον. Δεν φιλοδοξούμε φυσικά να αλλάξουμε μέσα από μια ομάδα ανθρώπων τον κόσμο, ελπίζουμε ωστόσο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας μέσα από ειλικρινείς και τίμιες σχέσεις.
Η τέχνη του χορού, οι κανόνες της και η λαϊκή σοφία θα αποτελέσουν το μονοπάτι που θα οδηγήσει στη δική μας αλήθεια.
Ποιοι είμαστε όμως ΕΜΕΙΣ;
Είμαστε εκείνοι που πιστεύουμε ότι για να συμβεί κάτι σπουδαίο πρέπει να συμβεί πρώτα μέσα μας. Ο χορός και το θέατρο, έννοιες συνυφασμένες στην αρχαία πατρίδα μας, αποτελούν πεδίο βαθιάς διήθησης στα έγκατα του «είναι» μας. Μέσα από το χορόδραμα σκάβουμε βαθιά μέσα μας και εκφραζόμαστε αληθινά σε μια διαδικασία κάθαρσης και αναβάπτισης.
Κάποιοι θα πουν ότι απλά χορεύουμε και τη δημιουργική μας διάθεση μέσα από την μελέτη της λαϊκής δημιουργίας την παρουσιάζουμε σε ανθρώπους που συγκινούνται απ’ αυτή και όπως και να’ χει μας αγαπούν…
Το βέβαιο είναι πως η πιο βαθιά θεώρηση της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής όπως αυτή δραματοποιήθηκε μέσα από κανόνες τέχνης, κίνησης και αρμονίας θα αποτελέσει για μας ελπίζω, στόχο ζωής…
Nίκος Καμπέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου