Έπεσα πάνω σ’ ένα παλιό δημοσίευμα μ’ εκείνη την υπόθεση των δηλώσεων της...
αθλήτριάς μας στην Ολυμπιάδα, Βούλας Παπαχρήστου για σχόλιό της στο
twitter, στο οποίο έλεγε: «Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον
τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!». Η ίδια είχε δηλώσει ότι επρόκειτο για κακόγουστο αστείο. Τώρα
για να πω την μαύρη μου αλήθεια, δεν είμαι βέβαιος αν εκείνες οι
δηλώσεις ήταν πράγματι ρατσιστικές, (εκτός κι αν κάνω λάθος, η
συγκεκριμένη αθλήτρια, δεν έδωσε άλλοτε στο παρελθόν παρόμοια αφορμή) ή
όντως ένα «άγαρμπο» και όντως κακόγουστο αστείο, όπως επίσης δεν είμαι
βέβαιος και πόσο αυθόρμητη ή υποβολιμαία ήταν η όλη δημοσιότητα που
δόθηκε.
Όπως και να έχει το πράγμα, η αναφορά μου στο παραπάνω συμβάν, δεν είναι αυτό που θέλω να σχολιάσω εδώ.
Απλά, με αφορμή την «ευαισθησία» της Πολιτείας και της πλειοψηφίας του πολιτικού μας συστήματος στο παραπάνω ζήτημα, δράττομαι της ευκαιρίας να ρωτήσω την ίδια αυτή Πολιτεία, και την πολιτική εξουσία του τόπου αυτού, αν άραγε έχουν σκεφτεί πόσος ρατσισμός κρύβεται πίσω από τη πολιτική που ασκείται εδώ και 2,5 τώρα χρόνια στο τόπο.
Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους : η μνημονιακή πολιτική, που έχει στοχοποιήσει ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ, αυτά που επωμίζονται ΜΟΝΙΜΩΣ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΑΡΗ, ως την κατ’ εξοχή «ράτσα» που πρέπει να υποστεί τα πάνδεινα σ’ αυτή τη κρίση και κυρίως αυτή να πληρώσει το μάρμαρο, ΓΙ’ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, αυτή η πολιτική, ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΕΜΦΟΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΙΟΝΕΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟ.
Τούτη η «ράτσα» των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, είναι ως φαίνεται, από «γεννησιμιού» της, άξια μόνο να υποφέρει, άξια μόνο να σέρνεται, άξια μόνο να στηρίζει στους ώμους της την ευημερία ΠΟΥ (ΚΑΙ) Η ΙΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΚΑΡΠΩΝΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΤ’ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ μια άλλη «ράτσα» που ενδημεί στο τόπο, κι αυτή διαχρονική, η «ράτσα» όσων ΠΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΟΔΩΝ!
Ναι, βιώνουμε σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ένα ΟΙΟΝΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, και το Μνημόνιο, είναι πέρα από όλα τα άλλα που το καταμαρτυρούν και ρατσιστικό μ’ αυτή την έννοια που εδώ δίνω.
Κι επειδή το Μνημόνιο είναι εισαγόμενο, από την ξένη Κατοχική Δύναμη της Τρόϊκας, τούτος ο ρατσισμός, είναι μια υφέρπουσα διεθνής και βεβαίως ευρωπαϊκή κατάσταση.
Μια αντίληψη κάποιων διεθνών κέντρων, που με ρατσιστικά κριτήρια καθορίζουν τη μοίρα ολόκληρων λαών και απλών ανθρώπων, με βάση το οιονεί ρατσιστικό χαρακτηριστικό του ΔΗΘΕΝ (οικονομικά) «επιτυχημένου» - (οικονομικά) «αποτυχημένου». Δήθεν, διότι, τουλάχιστον στην περίπτωσή μας, την ελληνική περίπτωση, δεν έχουμε θέμα μιας μεγάλης οικονομικής αποτυχίας : εδώ το θέμα είναι μια μεγάλη οικονομική λεηλασία, προϊόν μιας μεγάλης διαπλοκής, αλλά, γι’ αυτά, όσοι θα έπρεπε να μιλάνε και να αναλαμβάνουν δράση, σιωπούν και απρακτούν.
Τα κλαψουρίσματα συνεπώς τέλος!
Το ανεξόδως «συμπάσχειν» τέλος!
Οι επιλεκτικές ευαισθησίες τέλος!
Ναι, είναι ρατσισμός μια πολιτική που στήνει ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΤΑΞΕΙΣ στο τοίχο και τις οποίες στη συνέχεια εκτελεί οικονομικά και κοινωνικά.
Επομένως :
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ!
Όπως και να έχει το πράγμα, η αναφορά μου στο παραπάνω συμβάν, δεν είναι αυτό που θέλω να σχολιάσω εδώ.
Απλά, με αφορμή την «ευαισθησία» της Πολιτείας και της πλειοψηφίας του πολιτικού μας συστήματος στο παραπάνω ζήτημα, δράττομαι της ευκαιρίας να ρωτήσω την ίδια αυτή Πολιτεία, και την πολιτική εξουσία του τόπου αυτού, αν άραγε έχουν σκεφτεί πόσος ρατσισμός κρύβεται πίσω από τη πολιτική που ασκείται εδώ και 2,5 τώρα χρόνια στο τόπο.
Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους : η μνημονιακή πολιτική, που έχει στοχοποιήσει ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ, αυτά που επωμίζονται ΜΟΝΙΜΩΣ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΑΡΗ, ως την κατ’ εξοχή «ράτσα» που πρέπει να υποστεί τα πάνδεινα σ’ αυτή τη κρίση και κυρίως αυτή να πληρώσει το μάρμαρο, ΓΙ’ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, αυτή η πολιτική, ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΕΜΦΟΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΙΟΝΕΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟ.
Τούτη η «ράτσα» των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, είναι ως φαίνεται, από «γεννησιμιού» της, άξια μόνο να υποφέρει, άξια μόνο να σέρνεται, άξια μόνο να στηρίζει στους ώμους της την ευημερία ΠΟΥ (ΚΑΙ) Η ΙΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΚΑΡΠΩΝΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΤ’ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ μια άλλη «ράτσα» που ενδημεί στο τόπο, κι αυτή διαχρονική, η «ράτσα» όσων ΠΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΟΔΩΝ!
Ναι, βιώνουμε σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ένα ΟΙΟΝΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, και το Μνημόνιο, είναι πέρα από όλα τα άλλα που το καταμαρτυρούν και ρατσιστικό μ’ αυτή την έννοια που εδώ δίνω.
Κι επειδή το Μνημόνιο είναι εισαγόμενο, από την ξένη Κατοχική Δύναμη της Τρόϊκας, τούτος ο ρατσισμός, είναι μια υφέρπουσα διεθνής και βεβαίως ευρωπαϊκή κατάσταση.
Μια αντίληψη κάποιων διεθνών κέντρων, που με ρατσιστικά κριτήρια καθορίζουν τη μοίρα ολόκληρων λαών και απλών ανθρώπων, με βάση το οιονεί ρατσιστικό χαρακτηριστικό του ΔΗΘΕΝ (οικονομικά) «επιτυχημένου» - (οικονομικά) «αποτυχημένου». Δήθεν, διότι, τουλάχιστον στην περίπτωσή μας, την ελληνική περίπτωση, δεν έχουμε θέμα μιας μεγάλης οικονομικής αποτυχίας : εδώ το θέμα είναι μια μεγάλη οικονομική λεηλασία, προϊόν μιας μεγάλης διαπλοκής, αλλά, γι’ αυτά, όσοι θα έπρεπε να μιλάνε και να αναλαμβάνουν δράση, σιωπούν και απρακτούν.
Τα κλαψουρίσματα συνεπώς τέλος!
Το ανεξόδως «συμπάσχειν» τέλος!
Οι επιλεκτικές ευαισθησίες τέλος!
Ναι, είναι ρατσισμός μια πολιτική που στήνει ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΤΑΞΕΙΣ στο τοίχο και τις οποίες στη συνέχεια εκτελεί οικονομικά και κοινωνικά.
Επομένως :
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου