Και τώρα αρχίζει, επιτέλους, η «περιπέτεια» της τρικομματικής διακυβέρνησης της χώρας. Δεν ξέρω για την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος, αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε! Η αρχή γίνεται από την προσπάθεια συγκερασμού των ετερόκλητων σε μεγάλο βαθμό απόψεων που είχαν -τουλάχιστον προεκλογικά- τα τρία κόμματα σε μια σειρά ζωτικών θεμάτων, όπως οι απολύσεις στο Δημόσιο, οι αποκρατικοποιήσεις, οι μισθοί, η μετενέργεια, τα χαράτσια, το Μεταναστευτικό και πλειάδα άλλων θεμάτων που αφορούν άμεσα στις ζωές μας. Και λέμε είχαν, γιατί όλα τα προαναφερθέντα αποτελούν δεσμεύσεις της χώρας στο δεύτερο μνημόνιο και άρα τελούν υπό την αίρεση της τρόικας και των πιστωτών μας, που δεν είναι καθόλου χαρούμενοι να ακούν για αναδιαπραγμάτευση.
Oλο το προηγούμενο διάστημα παρακολουθούσαμε στην ουσία ασκήσεις επί χάρτου, αλλά τώρα η κυβέρνηση πρέπει να μπει στη μάχη με πραγματικά πυρά. Και ως γνωστόν, οι θεωρίες από την πράξη συνήθως απέχουν πολύ.
Ετσι, το υπόλοιπο του καλοκαιριού αναμένεται ιδιαίτερα θερμό καθώς οι εκκρεμότητες είναι πολλές και οι περισσότερες έπρεπε βάσει δεσμεύσεων να έχουν υλοποιηθεί προ πολλού. Επομένως η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κινηθεί, και μάλιστα ταχύτατα, ανάμεσα στις Συμπληγάδες, που στην προκειμένη περίπτωση είναι από τη μια η τρόικα και από την άλλη η κοινωνία.
Η τρόικα, λοιπόν, φέρεται αποφασισμένη να μην υποχωρήσει από τις βασικές αρχές της, γιατί τούτο θα σήμαινε ότι έκανε λάθος στη συνταγή της, θα άνοιγε την όρεξη για απαιτήσεις και από τις άλλες χώρες που βρίσκονται σε μνημόνια, αλλά, το κυριότερο, επειδή δεν έχει δει κανένα σημάδι σοβαρής εφαρμογής των υπεσχημένων.
Από την άλλη, υπάρχει η ελληνική κοινωνία, η οποία βρίσκεται κυριολεκτικά στα κάγκελα λόγω της πολύχρονης λιτότητας και αφαίμαξης του μεγαλύτερου μέρους των εισοδημάτων, αλλά και των αποταμιεύσεών της.
Μια κοινωνία απελπισμένη, οργισμένη και χωρίς περιθώρια ανοχής. Μια κοινωνία της οποίας επί τρεις μήνες όλα τα κόμματα -μηδέ εξαιρουμένου του ΠΑΣΟΚ, που επέβαλε όλα τα μέτρα που υπαγόρευαν οι δανειστές- χάιδευαν τα αφτιά με υποσχέσεις και την έκαναν να ελπίσει πως ψηφίζοντας τα λεγόμενα ευρωπαϊκού προσανατολισμού θα τελειώσουν τα μαρτύρια. Θα είναι κατά συνέπεια ο αυστηρότερος κριτής έχοντας στο πλάι της την αξιωματική αντιπολίτευση, που ήδη ετοιμάζεται για δυναμικές κινητοποιήσεις.
Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε πως η κυβέρνηση δεν έχει στο πλευρό της ούτε καν τους δημοσίους υπαλλήλους, με τους οποίους θα πρέπει να δουλέψει για να αλλάξει το κράτος και να διορθώσει τις αγκυλώσεις και τις λάθος νοοτροπίες δεκαετιών. Με όλους απέναντι και απειλητικούς, δεν ξέρω πόσα μπορεί να πετύχει, από τη στιγμή μάλιστα που η ίδια έχει βάλει τόσο ψηλά τον πήχη.
Επιπλέον, όμως, δεν έχω καθόλου πειστεί κατά πόσον ισχύει στην περίπτωσή μας αυτό που μετ’ επιτάσεως λέγεται για αλλαγή κλίματος στην Ευρώπη. Μπορεί το κοινό μέτωπο Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας να έχει στριμώξει τη Γερμανία, εμάς όμως μας αποσυνδέουν από την ευρωπαϊκή κρίση και μας αντιμετωπίζουν ως «ειδική περίπτωση». Εξ ου και οι καθημερινές επιθέσεις των διάφορων κυβερνητικών αξιωματούχων από Γερμανία, Αυστρία, Φινλανδία, Ολλανδία, Σλοβακία και λοιπούς άσπονδους φίλους, οι οποίοι με αμείωτη ένταση μας δείχνουν την έξοδο. Μάλιστα ο πρωθυπουργός της Βρετανίας κ. Ντέιβιντ Κάμερον δεν δίστασε να δημοσιοποιήσει και σχέδιο παρεμπόδισης Ελλήνων μεταναστών στη χώρα του! Αν πρόκειται βέβαια για Ελληνες εφοπλιστές, επιχειρηματίες, αγοραστές ακινήτων στο Λονδίνο, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα!
Τούτων δοθέντων, λοιπόν, φρονώ πως βρισκόμαστε στην τελική ευθεία των όποιων εξελίξεων και μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχουν κριθεί όλα. Είτε θα μείνουμε στην ευρωζώνη με μεγάλο κοινωνικό κόστος, είτε θα μας αποχαιρετήσουν μετά πολλών επαίνων και υποσχέσεων βοήθειας προσαρμογής στο νέο μας νόμισμα και εφιαλτικές επιπτώσεις για όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου