Αποκλειστική συνέντευξη του Γιώργου Δημητριάδη στον Μίλτο Γήτα

Ο τραγουδοποιός/τραγουδιστής πολλών γνωστών ροκ επιτυχιών Γιώργος Δημητριάδης δίνει μια αποκλειστική συνέντευξη στον Μίλτο Γήτα και μιλάει για την πορεία των 20 περίπου ετών στη μουσική, για τις στιγμές - σταθμούς στην καριέρα του αλλά και τα talent show. Καταθέτει "έξω από τα δόντια" τη δική του άποψη για τη σημερινή ροκ σκηνή αλλά και για τα συγκροτήματα και τους τραγουδιστές της νέας γενιάς.

 

Μετά από μια πορεία δισκογραφική περίπου 20  χρόνων, πόσο δημιουργικός παραμένετε σε μια Ελλάδα που δε σου δίνει και πολλές ευκαιρίες;

Αν και σαν ερώτηση ταιριάζει περισσότερο σε κάποιον που ξεκινάει τώρα την πορεία του, απαντώ πως τις ευκαιρίες τις δημιούργησα μόνος μου ουσιαστικά, γράφοντας τραγούδια και μουσικές γνωρίζοντας πολύ καλά από την αρχή πού ζούσα, ήτοι σε ένα κατ’ουσίαν «εχθρικό» μουσικό, πολιτιστικό και πολιτισμικό περιβάλλον, παίζοντας μία μουσική τέτοια που ορίζεται ως rock ή pop και που έχει παρεξηγηθεί σε πολλά επίπεδα, έχει παραποιηθεί τόσο πολύ, και εκμεταλλεύτηκαν τον μύθο της τόσοι πολλοί χωρίς να καταλάβουν ποτέ την ουσία της… και συνεχίζεται να συμβαίνει αυτό και σήμερα.Αυτή η επίγνωση αν θέλετε λειτούργησε αντιστρόφως ανάλογα στην  δημιουργικότητά μου είτε λόγω πείσματος-βασικού στοιχείου του χαρακτήρα μου-αλλά βαθύτερα ακόμα γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο και πως η ζωή μου,το είναι μου,ήταν η μουσική και ειδικότερα δεν θα πώ  Η αλλά ΤΟ  ροκ…Μ’αρέσει έτσι ουδέτερο…είναι πιο απειλητικό…σαν θηρίο που άλλοτε δείχνει να πεθαίνει αλλά ξαφνικά όταν ξυπνήσει η κραυγή του αντηχεί σε όλη την σύγχρονή μας ζούγκλα…

Υπήρξε κάποια στιγμή στην πορεία σας που να νιώσατε απογοητευμένος και να σκεφτήκατε πως ίσως τελικά έπρεπε να ασχοληθείτε με κάτι άλλο;

Θεωρώ ψεύτη όποιον πει πως ποτέ του δεν πέρασε από τέτοια άσχημη περίοδο,γεμάτη αμφιβολίες και διάψευση..Για μένα,ίσως φανεί υπερβολικό, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί καλλιτέχνης κάποιος που δεν έχει νιώσει ποτέ του έτσι…αν δεν μιλά γι’ αυτό είναι μία άλλη ιστορία καθωσπρεπισμού και αφορά πρόσωπα που ασκούν την μουσική για άλλους λόγους.Αυτός που αγωνιά για το έργο του,δίνει όλο του το είναι,έρχονται στιγμές που ναι…απογοητεύεται..σπάει σε χίλια κομμάτια…το θέμα είναι τα μαζέψει μετά και να φτιάξει πάλι έναν καινούργιο πίνακα..το νέο του πρόσωπο…Ναι…όλα τα παραπάνω τα έχω ζήσει…αλλά ποτέ μου δεν αμφισβήτησα το νόημα που είχε για μένα αυτό που έκανα και ήμουν,είμαι και θα είμαι…

Ποιες στιγμές σας θεωρείτε σταθμούς για την μετέπειτα εξέλιξη και πορεία σας;

Επειδή ζω τη ζωή ενός μέσου ανθρώπου, αυτή διαπλέκεται κι ενώνεται σε μία πορεία με την μουσική…δεν τις ξεχωρίζω…άρα οι σταθμοί αυτοί δεν έχουν να κάνουν μονάχα με την στενή έννοια ενός νέου δίσκου…Κυρίως τα πράγματα που μας συμβαίνουν είναι οι σταθμοί και οι δίσκοι είναι τα τρένα που ανεβαίνουμε για το επόμενο ταξίδι μας…Κάθε ταξίδι, είναι δρόμος με πολλά αναπάντεχα…έχει πολλά ενδεχόμενα, θετικά κι αρνητικά…Το ταξίδι όμως κι όχι ο τουρισμός καριέρας…το ρίσκο είναι που μετράει…Γι αυτό λοιπόν μιλώ για ταξίδια καλά και άλλα άσχημα.Κοιτάζοντας πίσω μου,νιώθω καλά με όσα καλά ή στραβά βγήκαν στην πορεία.Βλέπω το πρόσωπό μου σε αυτά…τα αποδέχομαι…

Η ροκ μουσική σκηνή του χθες σε τι διαφέρει με του σήμερα; Σε ποια στοιχεία;

Στο ότι εκείνη υπήρχε…αν υπάρξει ξανά μία καινούργια ίσως τότε να μπορέσω να αποπειραθώ να κάνω κάποιες συγκρίσεις…

Μιλήστε μου λίγο για τη ζωή σας πριν ασχοληθείτε με τη μουσική. Με τι μουσικά ακούσματα μεγαλώσατε;

Νομίζω δεν υπήρξε πρότερος βίος εκτός μουσικής…όταν ήμουν μικρός αυτή ασχολιόταν μαζί μου…μετά η σχέση προχώρησε, αναβαθμίστηκε.Τα πρώτα μου ακούσματά ήταν οι Beatles,Stones,Kinks,The Who,Bob Dylan,Syd Barret,The Small Faces,Pink Floyd(τα πρώτα τους albums),Soul,Rhythm AndBlues,Blues,Jazz,Garage,Psychedelia,Σαββόπουλος,Γιώργος Ρωμανός,Παύλος Σιδηρόπουλος,Δημήτρης Πουλικάκος,Ρεμπέτικα,Λαικά της δεκαετίας του 60..όχι μετά αηδιάζω…Χατζιδάκις,λιγότερο Θεοδωράκης,ελαφρό τραγούδι και πάλι της δεκαετίας του 60..χμμ γιατί όχι και του ’50..Αλλά αυτό που με έκανε να θέλω να παίζω μουσική και μετά να γράφω ήταν ΤΟ ροκ.Τελεία και παύλα.Αυτό ήταν για μένα κι εγώ γι’αυτό.Είμαι ευτυχισμένος που έγινα ροκ τραγουδοποιός και μουσικός κι όχι γενικά μουσικός.

Τα μουσικά πράγματα πως τα βλέπετε να εξελίσσονται; Τα νέα συγκροτήματα, τους νέους καλλιτέχνες;

Θέλετε να πείτε τα talent shows μήπως;Tα συγκροτήματα που βγαίνουν από εκεί;Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις νέων προσώπων,σοβαρών όμως που δεν σκέφτηκαν ούτε στιγμή να συμμετέχουν σε αυτή την βαρβαρότητα και κάνουν αξιόλογα πράγματα..Λίγοι όμως, πολύ λίγοι δυστυχώς, γιατί η πλειονότητα χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά κακό γούστο,έλλειψη μουσικού οράματος και υψηλές οικονομικές προσδοκίες αντίστοιχα,παίζοντας σε χώρους που κανείς δεν ακούει και γυρνάει την πλάτη του στο πάλκο...Το μέλλον όμως, όπως ξέρετε,είναι απρόβλεπτο και σε αυτό διατηρώ μία αισιοδοξία γιατί το ξέρω σε κάποιες γειτονιές,σε κάποια δωμάτια αυτή την στιγμή που μιλάμε,υπάρχουν παιδιά που νοιάζονται,που ακούνε έναν δίσκο,που μαθαίνουν τα πρώτα ακόρντα στην κιθάρα,που θέλουν να σπάσουν την τιβι με όσα βλέπουν…που θυμώνουν κι αγαπούν..

Θα πηγαίνατε ποτέ σε μια κριτική επιτροπή ενός talent show;

Σας έχω δημιουργήσει ποτέ την εντύπωση ανθρώπου που θα λάμβανε μέρος σε αυτή την αηδία;..Θα μου πείτε και ίσως να έχετε ένα δίκιο…"μα δεν είχαμε μιλήσει άλλη φορά"..επιμένω και ρωτώ όμως με αληθινή απορία…

Τελικά η μουσική και η φωνητικές ικανότητες «διδάσκονται»; Εννοώ δεν πρέπει να υπάρχει και το ταλέντο;

Η μουσική και οι τεχνικές της,ναι,διδάσκονται και κάνει πολύ καλό…Όμως η ουσία δεν είναι εκεί…Είναι βαθιά μέσα στην ψυχή μας…Στο γιατί μας.Δεν έχει για μένα κανένα νόημα μία καλή φωνή όταν αυτή δεν μεταφέρει τίποτα από μέσα μας προς τον Κόσμο..τη Ζωή..τις ζωές μας…Το ταλέντο είναι μία λέξη μονάχα..μία κλίση ας πούμε..Αν και η ερώτησή σας σχετίζεται περισσότερο με έναν τραγουδιάρη κι εγώ δεν είμαι τέτοιος ξέρετε.Γράφω τραγούδια,συνθέτω,γράφω στίχους και τα ερμηνεύω.Η μισή Ελλάδα νομίζει ότι είναι τραγουδιστές,στιχουργοί και η άλλη μισή πως είναι όλοι κριτές.Η ψευδαίσθηση της τηλεόρασης τύφλωσε πολύ κόσμο δυστυχώς.

Πιστεύετε πως οι νέες τεχνολογίες βοηθάνε την εξέλιξη της μουσικής και στην προβολή των καλλιτεχνών;

Η τεχνολογία αυτοεξυπηρετείται ξέρετε τελικά…μοιάζει σαν αυτά τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας όπου τα ρομπότ πλέον έχουν κάνει περιττή την ανθρώπινη παρουσία.ο σύγχρονος μύθος πια είναι η τεχνολογία.Σίγουρα σε έναν βαθμό άνοιξε νέους δρόμους στην μουσική παραγωγή,διευκολύνοντας σε μεγάλο βαθμό τον μουσικό στην παραγωγή,στον ήχο..Χάσαμε όμως τον φυσικό ήχο.Έχω μία επιφύλαξη μεγάλη απέναντί της γιατί γνωρίζω πως η τεχνολογία ενώ υποτίθεται μας κάνει καλύτερη τη ζωή,πιο εύκολη,παράλληλα μας καθιστά δέσμιούς της,αφαιρεί άλλα νοήματα από τη ζωή μας..από μέσο γίνεται αυτή τελικά το μήνυμα.Απόδειξη αυτού που λέω είναι πως σε αναντιστοιχία με την αλματώδη εξέλιξή της σε ό,τι αφορά την μουσική, παγκόσμια δεν βλέπω ή μάλλον δεν  ακούω την ίδια μαγεία,κάτι συγκλονιστικό..Όσον αφορά στην προβολή κυρίως μέσω του δικτύου συμφωνώ πως βοηθάει πολύ αλλά σε μία εποχή που όλοι προβάλλονται ποιός να πρωτοφανεί;…

Είστε αισιόδοξος άνθρωπος γενικά;

Θέλω να είμαι……εξαρτάται και πως ξυπνά κάποιος κάθε πρωί ε;

Συνήθως από πού πηγάζει η έμπνευση σας;

Εσείς μάλλον θα εννοείτε από συγκεκριμένα περιστατικά ή βιώματα…Θα σας απαντήσω πως οφείλεται κυρίως στην διάθεση,σε αυτή την πόρτα που ξαφνικά σε ανύποπτο χρόνο ανοίγει για λίγο μέσα μας και σε οδηγεί σε όσα θες κι έχεις ανάγκη να πεις…Όλα αυτά που βιώνουμε καταλήγουν σε μία λίμνη μέσα,υπόγεια,πολύ βαθιά που δεν είναι πάντα προσβάσιμη..Την ακούς καθαρά όταν η ψυχή σου σε καλέσει να πας εκεί…

Περιμένατε το τραγούδι «Σαν να μη πέρασε μια μέρα» όταν γράφονταν ότι θα «έγραφε» ιστορία;

Είναι αλήθεια πως ‘ακούγαμε’ στο τραγούδι αυτό κάτι ιδιαίτερο όταν το γράφαμε στο studio..αλλά ποτέ μου δεν μπορούσα να φανταστώ την μετέπειτα πορεία του...αλλά και τις τόσες κακοποιήσεις του και βιασμούς του από τον κάθε πικραμένο και ψώνιο που νομίζει πως μπορεί να τραγουδάει και να αλέθει τα πάντα…κυρίως αναφέρομαι στα talent shows..aλίμονο δεν έχω τίποτα με πιτσιρικάδες που βαράνε στα υπόγεια κάνοντας πρόβες παίζοντας ανάμεσα σε άλλα και το τραγούδι μου.

Σε τι φάση θα σας βρει ο χειμώνας που σε λίγο έρχεται; Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;

Με τους συνεργάτες μου και ειδικότερα τον Αντρέα Βαιτούδη που έχει αναλάβει την παραγωγή βρισκόμαστε στην περίοδο των pre-production demos για το νέο album και θα μπούμε στο studio τον Σεπτέμβρη.Η νέα δουλειά θα είναι έτοιμη μέσα στον χειμώνα.

Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας

(13/9/2011)