Οι εντιμότατοι φίλοι

Τις επόμενες ημέρες θα κυριαρχήσει στη δημόσια συζήτηση η εξάρθρωση του κυκλώματος της  Θεσσαλονίκης. Παράγοντες, μεγαλοσχήμονες, πολιτευτές, νονοί της νύχτας, εφοριακοί, τελωνειακοί, τραπεζικοί, παραεκκλησιαστικά κυκλώματα, δημοσιογράφοι, τοκογλύφοι κάθε είδους μαφία είχαν στήσει μια καλοδουλεμένη επικερδή επιχείρηση με τζίρο εκατοντάδων εκατομμυρίων, κλέβοντας και ξεπλένοντας μαύρο χρήμα, ποιος ξέρει για πόσα χρόνια.
Πολλά στόματα θα ανοίξουν, αλλά και πολλά μάτια θα παραμείνουν ερμητικά κλειστά, όπως έμεναν όλα αυτά τα χρόνια. Την ίδια ώρα διακυβεύεται το ύψος του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, ο 13ος και 14ος , ολοκληρώνεται το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, η νέα αφαίμαξη μισθωτών κα συνταξιούχων.

Ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος από το βήμα ης Βουλής, είπε πριν λίγες ημέρες πώς καλύτερα να έχουμε ανοιχτές επιχειρήσεις με χαμηλότερους μισθούς παρά κλειστές επιχειρήσεις και ανέργους. Σωστό το επιχείρημακαι σε όποιες περιπτώσεις προέκυψε ή προκύπτει θέμα βιωσιμότητας μιας επιχείρησης, οι εργαζόμενοι –επειδή δεν λειτουργούν ως αυτόχειρες- αποδέχονται είτε μειώσεις είτε ελαστικό ωράριο εργασίας προκειμένου να διατηρηθεί εν ζωή η επιχείρηση και η δουλειά τους. Ομως η εξ αντικειμενικής ανάγκης αποδοχή τέτοιων μέτρων, απέχει έτη φωτός από τη ντε φάκτο μείωση των κατώτατων μισθών και την περικοπή του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, ως αποτελεσματικό μέτρο για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Ποιάς οικονομίας; Των κυκλωμάτων και των εντιμότατων φίλων ή της οικονομίας της παραγωγής και των εργαζομένων;

Δυστυχώς, η συμπεριφορά  των πολιτικών μας, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως τελικά ο κατώτατος και γενικά ο μισθός γι’ αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις, δεν αντιπροσωπεύει ανθρώπους. Είναι ένας αριθμός που πολλαπλασιάζεται, αφαιρείται, διαιρείται κ.λ.π. με λογιστικούς όρους. Δεν έχει την ίδια σημασία για μας και για κείνους. Για μας είναι η επιβίωσή μας, η ζωή μας, οι υποχρεώσεις μας, η πληρωμή των χαρατσιών, το σπίτι και η οικογένειά μας. Για κείνους είναι νούμερα στον προϋπολογισμό, οι επιταγές των εταίρων μας, οι επιθυμίες των εργοδοτών, της πολιτικής οι σκοπιμότητες.

Κανείς μέχρι σήμερα δεν βγήκε να εξηγήσει σε απλή κατανοητή από όλους γλώσσα, πώς θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα στη βιομηχανία π.χ. αν μειωθούν οι κατώτατοι μισθοί. Τι σημαίνει αυτό για μια βιομηχανική επιχείρηση;. Θα βοηθήσει η μείωση του μισθολογικού κόστους την επιχείρηση να φτιάξει καλύτερα και φθηνότερα προϊόντα ώστε αυτά να είναι ανταγωνιστικά σε σύγκριση με τα αντίστοιχα εισαγόμενα; Θα γίνει η επιχείρηση ανταγωνιστική και εξαγωγική; Θα αυξήσει την απασχόληση; Τα προηγούμενα δέκα χρόνια οι μισθοί στη βιομηχανία αυξήθηκαν κατά 10% ενώ τα προϊόντα κατά 32%. Αυτή η αύξηση των τιμών των εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων, έφερε εισαγωγές ξένων προϊόντων στην Ελλάδα και εξαγωγή ελληνικού πλούτου στο εξωτερικό.

Ο τουρισμός, η  «βαριά μας βιομηχανία» απασχολεί κατά κύριο λόγο εποχικούς εργαζόμενους, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ξένους (σε πολλά μεγάλα ελληνικά ξενοδοχεία, αν δεν ξέρεις αγγλικά δεν μπορείς να παραγγείλεις ούτε καφέ). Ποιός πιστεύει πως οι εργαζόμενοι αυτοί απολαμβάνουν όσα οι συλλογικές συμβάσεις προβλέπουν; Πέραν τούτου ο τουρισμός, ο μόνος από όλους τους κλάδους, είχε το 2011 αύξηση αφίξεων τουριστών, πέτυχε μείωση του ΦΠΑ, εξαιρέσεις των κοινόχρηστων χώρων από τα χαράτσια και είναι ο μόνος κλάδος που δεν υπέστη πλήγμα από την κρίση. Παρ’ όλα αυτά, οι τιμές δεν μειώθηκαν αναλογικά με τη μείωση του εισοδήματος των πολιτών, ούτε οι υπηρεσίες βελτιώθηκαν κατ’ αντιστοιχία του επιπέδου των τιμών. Οι υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού, υπέστησαν τη μικρότερη απώλεια ανταγωνιστικότητας κι όμως οι ξενοδόχοι είναι εκείνοι που πιέζουν περισσότερο για τη μείωση του κατώτατου μισθού. Δηλαδή ο μισθός της καμαριέρας φταίει για τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα του τουρισμού;

Γι’ αυτό, οι πολιτικοί μας άρχοντες, πριν πάρουν τις αποφάσεις τους για τους μισθούς των 600 και 700 ευρώ, οφείλουν να μας πουν, πόσα δις έχασε το δημόσιο από τη δράση του κυκλώματος της Θεσσαλονίκης. Πώς θα εφαρμόσουν τους νόμους. Πώς θα εισπράξουν όσα φοροδιέφυγαν και ξεπλύθηκαν, πόσα από αυτά θα προστεθούν στις εισφορές αλληλεγγύης όλων ημών, πώς θα αποζημιώσουν τα εκατομμύρια των πολιτών που είναι στην ανεργία και την ανέχεια;

Να δεχθούμε τις μειώσεις σκεπτόμενοι το μέλλον μας και το μέλλον του τόπου. ¨Όχι για να αλωνίζουν ανενόχλητοι οι εντιμότατοι φίλοι, οι κάθε λογής εθνικοί και τοπικοί μαφιόζοι.

Κλεοπάτρα Κοντονίκα