Συνεντεύξεις Πρωταγωνιστών (της ζωής)

Ανακαλύπτοντας τον STAN 
 
Stan, ένας από τους λίγους καθαρόαιμους RnB καλλιτέχνες στην Ελλάδα.  Ένας νέος άνθρωπος σεμνός και ταπεινός που θέλει να εργαστεί σκληρά και το αποτέλεσμα που θα βγάλει να ξεχωρίζει κι όταν το ακούς να καταλαβαίνεις ότι ακούς τον Stan. Ο κατά κόσμον Στράτος Αντιπαριώτης μιλάει στον δημοσιογράφο Μίλτο Γήτα για τα όνειρα του, τις φιλοδοξίες αλλά και τα μουσικά του σχέδια. Δείχνει ώριμος αφού μόλις 23 ετών ξέρει να  δίνει συμβουλές και να διαχειρίζεται προς όφελος του την ξαφνική αναγνωρισιμότητα.
Φανταζόσουν ποτέ η δουλειά σου να είναι τόσο αποδεκτή από ένα ευρύ φάσμα κοινού;
Από την αρχή της πορείας μου ως μουσικός, ήθελα να κάνω αυτό που αγαπάω και με εκφράζει. Να σου πω την αλήθεια, όμως, ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα το οτι ο κόσμος έχει αγαπήσει τόσο πολύ τη μουσική μου και με στηρίζει σε κάθε βήμα. Δίνω τον καλύτερο μου εαυτό και βάζω τα καλύτερά μου στοιχεία στη μουσική μου και χαίρομαι πάρα πολύ που ο κόσμος τη δέχεται τόσο θετικά και μου δείχνει την αγάπη του κάθε μέρα!
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διαχειριστείς την απότομη αναγνωρισιμότητα ειδικά σε μια νεαρή ηλικία;
Αυτό είναι κάτι που ακόμα δεν έχω συνηθίσει νομίζω. Περπατάω στο δρόμο ή βγαίνω με τους φίλους μου και ο κόσμος με αναγνωρίζει. Αλλά επειδή οι fans είναι τόσο ενθουσιώδης και η στάση τους μου δείχνει πραγματική αγάπη για τη μουσική μου, μου περνάνε ένα πολύ θετικό vibe. Τους ευχαριστώ πολύ γι’αυτό γιατί με κρατάνε ζωντανό και μου δίνουν τη δύναμη να συνεχίζω.
Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Έχω επηρεαστεί από πολλούς καλλιτέχνες κατά καιρούς. Πλέον έχω εμμονή με τον Chris Brown και ακούω  πάρα πολυ R Kelly, Omarion, Justin Timberlake, Ne-Yo και B2K χωρίς να περιορίζομαι σε αυτούς. Επίσης, έχω ακούσει και κομμάτια από πιο «παλιούς», όπως Ryan Leslie για παράδειγμα και πολλούς άλλους...
Είχες κάποια συγκεκριμένη πορεία χαραγμένη στο μυαλό σου για το που ήθελες να πας και πως;
Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη πορεία ή μακροχρόνια σχέδια. Έχω κάποια ακούσματα, κάποιες επιρροές, κάποια πρότυπα και αυτά με καθοδηγούν στον δρόμο μου. Προσπαθώ κάθε μέρα να δίνω όσα περισσότερα μπορώ στη δουλειά μου. Αυτή τη στιγμή ζω το όνειρό μου και θα προσπαθήσω να το κάνω να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ποια είναι η άποψη σου για τη μουσική σκηνή στην Ελλάδα και ιδιαίτερα για το hip-hop;
Κοίτα... Ακούω χιπ χοπ από πολύ μικρός και μεγάλωνοντας ασχολήθηκα πολύ με το freestyle. Αυτό ήταν κάτι που, όπως αποδείχθηκε στην πορεία μου από τότε,  με βοήθησε πάρα πολύ.
Τι έχεις να προτείνεις  και να συμβουλέψεις  κάποιον νέο τραγουδιστή που μπαίνει τώρα στο χώρο της μουσικής;
Έχω να δώσω μόνο μία συμβουλή... Ο κάθε καλλιτέχνης να κάνει αυτό που τον εκφράζει και να μην προσπαθήσει ποτέ να γίνει ο νέος Χατζηγιάννης, ο νέος NiVo, ο νέος οποιοσδήποτε. Αυτή τη στιγμή, η δισκογραφία έχει ανάγκη από καινούργια πράγματα, νέους ανθρώπους και φρέσκια μουσική. Δεν χρειάζεται κάτι που υπάρχει ήδη.
Μίλησε μου λίγο για τις συνεργασίες σου μέχρι σήμερα; Ποια από αυτές ξεχωρίζεις και γιατί;
Όλες μου οι συνεργασίες είναι ιδιαίτερες για μένα. Σίγουρα η πρώτη μου δουλειά είναι πολύ σημαντική γιατί ήταν η «αρχή», αλλά σε ο,τι κάνω και με όποιον συνεργάζομαι δίνω τεράστια σημασία. Κάθε δουλειά είναι ξεχωριστή και προσπαθώ πάντα να βγάζω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Θεωρείς πως η τηλεόραση και το διαδίκτυο μπορούν να απογειώσουν έναν καλλιτέχνη;
Και τα δύο αποτελούν μέσα για να φτάσουν στον κόσμο όλες οι πληροφορίες που χρειάζονται για κάποιον καλλιτέχνη. Δισκογραφικές δουλειές, video, εκδηλώσεις, νέα... Παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, σχεδόν όσο και η δουλειά του καλλιτέχνη, αφού μέσα από την τηλεόραση και το διαδίκτυο μπορούν να έχουν πρόσβαση και να ενημερωθούν άμεσα για ό,τι τους ενδιαφέρει.
Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο;
Αυτό που θα ήθελα πιο πολύ από οτιδήποτε να δω να συμβαίνει είναι, αφού σταματήσω να ασχολούμαι με τη μουσική σαν στιχουργός αλλά και σαν τραγουδιστής, ο κόσμος να θυμάται τα κομμάτια μου. Να συνεχίσει να αγαπάει και να ζητάει τη μουσική μου.
Πως θα φανταζόσουν τον εαυτό σου και τη ζωή σου μετά από 10 χρόνια;
Μετά από 10 χρόνια; Πραγματικά δεν ξέρω... Αυτό που ελπίζω είναι να συνεχίσω να κάνω ο,τι με εκφράζει και να συνεχίσει ο κόσμος να δέχεται ο,τι έχω να του προσφέρω. Η αγάπη και η υποστήριξη του κόσμου είναι αυτό που με βοηθάει να συνεχίζω κάθε μέρα!
Τι να περιμένουμε από εσένα στο άμεσο μέλλον, συναυλιακά και δισκογραφικά.
Αυτή την περίοδο συνεχίζω τις ζωντανές εμφανίσεις μου σε Ελλάδα και Κύπρο και δουλεύω πάνω στα καινούργια μου τραγούδια. Πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει η πρώτη μου ολοκληρωμένη δουλειά και ελπίζω πως ο κόσμος θα την αγαπήσει όσο έχει αγαπήσει όλα όσα έχω κάνει μέχρι τώρα...
Συνέντευξη: Mίλτος Γήτας
(18/2/2012)


Νίνα Λοτσάρη: “Αν έχεις σύμμαχο την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου και τα αδύνατα γίνονται δυνατά σ’ αυτή τη χώρα”
Η Νίνα Λοτσάρη είναι μια πολυτάλαντη καλλιτεχνική προσωπικότητα που, αξιοποιώντας όλα τα εκφραστικά της μέσα, γοητεύει τον ακροατή και το θεατή. Στους περισσότερους  είναι γνωστή από τη συμμετοχή της ως σολίστ σε παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ενώ έχει συνεργαστεί σε συναυλίες και παραστάσεις με μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού.Στο πλούσιο βιογραφικό της συναντάμε σπουδές στο κλασσικό τραγούδι, μαθήματα μπαλέτου και flamenco, καθώς και σπουδές υποκριτικής. Στη συνέντευξη που δίνει στον Μίλτο Γήτα μιλάει για τα παιδικά της χρόνια, τις σπουδές της αλλά και για τον εάν η εντυπωσιακή της εμφάνιση τελικά έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την καριέρα της.
Σαν παιδί είχατε καλλιτεχνικές ανησυχίες; Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια με νοσταλγία;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το ένστικτο μου με καθοδηγούσε χωρίς κανένα δισταγμό,  να ονειρεύομαι τον εαυτό μου πάνω στη σκηνή. Ο χορός, το τραγούδι, το θέατρο ήταν όλη μου η ζωή  είτε χορογραφώντας τι ς φίλες μου, είτε συνοδεύοντας με αληθινό μικρόφωνο τις αγαπημένες μου μελωδίες η ακόμα παίζοντας σε αυτοσχέδιες παραστάσεις στη γειτονιά βάζοντας και εισιτήριο παρακαλώ!
Πόσο σημαντικό είναι για κάποιο καλλιτέχνη να έχει κάνει σπουδές πάνω στο αντικείμενο του;
Πιστεύω ότι ο συνδυασμός του φυσικού ταλέντου με την αρμόζουσα κατάρτιση πάνω στο αντικείμενο, όποιο και αν είναι αυτό, είναι η χρυσή τομή. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η γνώση είναι δύναμη και δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Τραγουδάτε, παίζετε και χορεύετε στις παραστάσεις σας. Με ποια ιδιότητα τελικά θα περιγράφατε τον εαυτό σας;
Τον εαυτό μου θα τον περιέγραφα ως μια περφόρμερ που προσπαθεί καθημερινά να ακροβατεί έχοντας ως δείκτη προστασίας τις πολύχρωμες καλλιτεχνικές ανησυχίες τις και βέβαια την σκληρή προπόνηση για να ισορροπεί ανάμεσα τους!
Πόσο δύσκολο είναι να κάνει κανείς μια επιτυχημένη καριέρα στην Ελλάδα με το είδος που υπηρετείτε;
Αν έχεις σύμμαχο την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου και τα αδύνατα γίνονται δυνατά σ’ αυτή τη χώρα. Αρκεί να είσαι συνεπής και να μην υποτιμάς τη νοημοσύνη του κοινού με τις επιλογές σου. Εξάλλου η επιτυχία στο μυαλό του καθενός έχει άλλη διάσταση
Έχετε συνεργαστεί με πολύ σπουδαίους καλλιτέχνες. Ποιον θα ξεχωρίζατε  και ποιος είναι εκείνος που θα θέλατε να συνεργαστείτε  στο άμεσο μέλλον;
Όλοι οι συνεργάτες μου στην Ε.Λ.Σ από μαέστρους, σκηνοθέτες, συναδέλφους όπως και στις παραστάσεις  variete  τα τελευταία 5 χρόνια όλοι τους είναι τόσο σημαντικοί για μένα και την εξέλιξη της πορείας μου που δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιον γιατί σίγουρα θα αδικούσα κάποιον άλλον. Πάραυτα σε αυτούς τους συνοδοιπόρους θα ήθελα να προστεθούν ο Michael Buble και οι αγαπημένοι μου μουσικοί “Secret Garden”
Πόσο εύκολα μπορεί να συνδυαστεί η καριέρα με μια πετυχημένη οικογένεια;
Με υπομονή, οργάνωση, αυτοπειθαρχία και φυσικά να θέτεις τις προτεραιότητες αναλόγως. Κατά τ’ άλλα όλα αυτά δε θα ήταν και τόσο εφικτά χωρίς τη στήριξη από τον σύντροφο και την οικογένεια.
Η σχέση σας  με την ιδιαίτερη πατρίδα σας την  Πάτρα ποια είναι; Σας «αγκάλιασε»  το κοινό της όπως εσείς θα θέλατε
Στο κοινό της Πάτρας μόνο ευγνώμων θα μπορούσα να είμαι, καθότι σταθήκανε δίπλα μου με την παρουσία τους στις Αθηναϊκές σκηνές και με το ζεστό, ανιδιοτελές χειροκρότημα τους σαν μια μεγάλη οικογένεια
Πείτε μας ένα έργο ή μια παράσταση στην οποία θα θέλατε να έχετε πρωταγωνιστήσει και δεν το έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;
Η δουλειά αυτή μου δίνει κάθε χρόνο τόσες χαρές και μου επιφυλάσσει τόσες εκπλήξεις που η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καν προλάβει να ζηλέψω κάτι γιατί πριν αυτό γίνει μάλλον πραγματοποιείται!
Η εντυπωσιακή σας εμφάνιση τελικά έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την καριέρα σας;
Νομίζω ότι μια καλή εμφάνιση μονό το κερασάκι στην τούρτα θα μπορούσε να είναι. Πιστεύω ότι ρόλο σίγουρα έπαιξε, αλλά όχι καταλυτικό… σε καμιά περίπτωση. Εξάλλου στα βιογραφικά του καθενός σε αυτή τη δουλειά καταγράφονται μόνο οι ικανότητες και όχι τα φυσικά κάλλη!
Υπάρχουν πράγματα στην καριέρα σας ή στην προσωπική σας ζωή για τα οποία έχετε μετανιώσει;
Για παρά πολλά έχω μετανιώσει που μου άνοιξαν τα μάτια, έγινα καλύτερος άνθρωπος και προσπαθώ ως άνθρωπος με αδυναμίες να μη μετανιώνω για τα ίδια πράγματα.
Τι σχέδια και τι όνειρα κάνετε για το μέλλον;
Για την ώρα περιμένω με αγωνιά τη δεύτερη κορούλα μας σε ένα μήνα περίπου και στα επαγγελματικά έχω ήδη κλείσει στο Badminton Theatre μια παράσταση που λέγεται «ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΤΤΙΚ» όπου θα υποδυθώ την αξέχαστη ερμηνεύτρια Δανάη Στρατηγοπούλου και μια όπερα στο μέγαρο μουσικής όλα αυτά κατά την άνοιξη 
Πως φαντάζεστε τη ζωή σας μετά από δέκα χρόνια;
Πιο ώριμη, πιο σοφή, πιο κατασταλαγμένη, πιο παιδί στην ψυχή και βέβαια 10 φορές καλύτερη στη δουλειά  μου… όσα και τα χρόνια που θα περάσουν.

Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(4/10/2011)


Σταμάτης Μαλέλης: "Μια ζωή ασυμβίβαστος αγώνας"

Ο δημοσιογράφος και γενικός διευθυντής του STAR, Σταμάτης Μαλέλης δίνει αποκλειστική συνέντευξη στον (μαθητή του πριν λίγα χρόνια) Μίλτο Γήτα. Ο γνωστός δημοσιογράφος με ευθύ τρόπο και λόγια ουσίας μιλάει για τον πολιτικό όμιλο που σκέφτεται να ιδρύσει και τους στόχους που βάζει, κάνει τις προβλέψεις του για τη νέα τηλεοπτική σεζόν καθώς αναφέρεται και σε αυτά που τον πληγώνουν σήμερα στην Ελλάδα.
Πριν λίγο καιρό σε συνέντευξη σας δώσατε μια είδηση που χαρακτηρίστηκε «βόμβα», αυτή της δημιουργίας ενός δικού σας πολιτικού φορέα, θα μου πείτε λίγα λόγια για αυτή την ιδέα και πως προέκυψε;
Επρόκειτο για έναν όμιλο προβληματισμού για την κεντροαριστερά! Μετά την μετακίνηση του ΠΑΣΟΚ προς τα δεξιά και της παραδοσιακής Αριστεράς προς παλιοκομμουνιστικές θέσεις υπήρξε ένα κενό στον πολιτικό χάρτη της χώρας. Πιστεύουμε ότι αυτό το κενό μπορεί να καλυφθεί από την Δημοκρατική Αριστερά στην οποία ενταχθήκαμε ως μέλη και όχι φυσικά σαν ομάδα. Στόχος μου να συμβάλω και εγώ με τις όποιες δυνάμεις μου στην αναγέννηση του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού χώρου.
Με αυτό το εγχείρημα ίσως κλείσει ένας κύκλος για εσάς στην τηλεόραση;
Όχι η τηλεόραση είναι η δουλειά μου και θεωρώ ότι έχω ακόμη πολλά να κάνω.
Τι κρατάτε από όσα όλα έχετε ζήσει μέχρι σήμερα μέσα στα τηλεοπτικά κανάλια;
Πολλά! Θεωρώ ότι σε κάθε κανάλι που δούλεψα έβαλα το δικό μου λιθαράκι. Δηλαδή στην ΕΡΤ τον Αντ1 το Μega, το ΣΚΑΙ τον Alpha και τέλος το ΣΤΑΡ.
Τι σεζόν θα είναι αυτή που έρχεται για το STAR αλλά και για τα άλλα κανάλια εν μέσω οικονομικής κρίσης και περικοπών;
Θα είναι σίγουρα μια δύσκολη σεζόν αφού θα πρέπει να κάνουμε σημαντικές περικοπές για να επιβιώσουμε. Ήδη έχουμε μειώσει τα μπάτζετ τόσο των ειδήσεων όσο και των εκπομπών. Θα είναι μια δύσκολη χρονιά και ελπίζουμε να τα καταφέρουμε.
Τελικά  ο κόσμος θέλει ψυχαγωγία με δόσεις ενημέρωσης;
Νομίζω ναι, ιδιαίτερα στις δύσκολες εποχές που περνάμε!
Έχετε δημιουργήσει τη δική σας σχολή τηλεόρασης (Control Tv). Αλήθεια πιστεύετε στη νέα γενιά των δημοσιογράφων; 
Και βέβαια πιστεύω στους νέους και το δείχνω έμπρακτα! Ήδη αρκετοί σπουδαστές της σχολής μου έχουν επανδρώσει τμήματα τόσο του STAR όσο και άλλων μέσων. Και δεν είναι μόνο σχολή τηλεόρασης αλλά των new media.
Πως θα χαρακτηρίζατε τη σχέση σας με τα νέα παιδιά της σχολής; Κάποια μπορούν να ξεχωρίσουν;
Νομίζω ότι είναι κυρίως φιλική. Ασχολούμαι πολύ μαζί τους και θέλω τελειώνοντας να έχουν όλα τα εφόδια για να κάνουν καριέρα.
Τι σας πληγώνει σήμερα πιο πολύ στην Ελλάδα; Υπάρχει πιστεύετε ελπίδα να αλλάξει κάτι σύντομα;
Με πληγώνει η φτώχεια. Δεν μπορώ να βλέπω τις στρατιές ανέργων και των ανθρώπων που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα! Κύριος εχθρός της ζωής μου είναι η φτώχεια!
Κλείνοντας θα ήθελα να μου πείτε τι τίτλο θα βάζατε στην δημοσιογραφική σας πορεία μέχρι σήμερα;
Μια ζωή ασυμβίβαστος αγώνας!!!

Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(26/9/2011)


Νίκος Βουρλιώτης: 20 χρόνια γεμάτα δημιουργικότητα, ιδέες και "ανακαλύψεις" 

O γνωστός ράπερ (και όχι μόνο) Νίκος Βουρλιώτης δίνει μια αποκλειστική συνέντευξη στο δημοσιογράφο Μίλτο Γήτα και μιλάει για τη ζωή του πριν τη δημοσιότητα, τους GoinThrough και το πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν να καθιερωθεί αυτό το είδος μουσικής στην Ελλάδα. Εκφράζει την άποψη του για όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας ενώ στην ερώτηση αν ήταν για μια μέρα πρωθυπουργός τι θα άλλαζε δίνει τη δική του εκδοχή για ένα κράτος δικαίου και πολιτισμού, για ένα κράτος που θα μπορεί να έχει μέλλον. Κλείνοντας δεν αποφεύγει να απαντήσει για την αντισυμβατική εικόνα του παντρεμένου ράπερ μετά κι από τον πρόσφατο γάμο του.
Με τι συναισθήματα σκέφτεσαι τα χρόνια πριν τη δημοσιότητα;
Τις περισσότερες φορές με νοσταλγία… Όλα αυτά τα χρόνια χαρακτηρίσανε την εφηβεία μου, τη ζωή μου όλη, εμένα τον ίδιο. Νοσταλγώ τόπους και ανθρώπους, στιγμές αλλά και συναισθήματα. Ίσως τον πόθο που γεννάει η προσδοκία και τα όνειρα που κάνεις μικρός, την αγωνία της αναμονής και πολλά άλλα. Τότε έγραφα με την ανάγκη να βρω, ν' ανακαλύψω κάτι… Σήμερα το έχω μπροστά μου, το γνωρίζω ενώ η εμπειρία και τα χρόνια μου, μου δίνουν απλά τη δυνατότητα να το σχολιάσω.

Με τι άλλο ασχολούσουν πριν τη μουσική και τι σε ώθησε προς αυτήν;
Ασχολήθηκα από πολύ μικρή ηλικία με το Θέατρο Σκιών. Ο παππούς μου ήταν από τους πρώτους τεχνίτες μιας γενιάς που έζησε και μεγάλωσε με τον Καραγκιόζη. Ήμουν σχεδόν 6 χρονών όταν άρχισα να σχεδιάζω κι αργότερα να κατασκευάζω μόνος μου δικές μου φιγούρες, πρώτα σαν χόμπυ και στη συνέχεια επαγγελματικά. Αργότερα ασχολήθηκα με τη γελοιογραφία, δούλεψα σε διάφορα έντυπα, εφημερίδες, περιοδικά και βρέθηκα δίπλα σε μεγάλους "δασκάλους" του είδους. Λίγο πριν τη γνωριμία μου με τον Παπαθανασίου και τη δημιουργία αυτής της ιδέας που αργότερα έγινε συγκρότημα και ονομάστηκε GOIN'THROUGH, δούλεψα σαν επιγραφοποιός φτιάχνοντας μεγάλες διαφημιστικές ταμπέλες για προϊόντα σε γήπεδα, με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο… Πινέλο και μπογιά…
Τι σημαίνουν για σένα οι Goin’ Through;
Το όνομα "Goin' Through" με ακολουθεί σχεδόν 20 χρόνια. Είναι πλέον το 1/2 της ζωής μου… ίσως και το δεύτερο επώνυμό μου. (χαχα!!!) 20 χρόνια γεμάτα δημιουργικότητα, ιδέες και "ανακαλύψεις". Απ' αυτές που σου δίνουν τη δυνατότητα να ψάξεις βαθιά μέσα σου και γράφοντας στίχους να βρεις στοιχεία για τον εσωτερικό σου κόσμο που δεν ήξερες ή δεν φανταζόσουνα ποτέ. Κάπως έτσι γνώρισα καλύτερα τον εαυτό. Έτσι "ανακάλυψα" κι αποκωδικοποίησα τα πάντα γύρω μου.
Δημιουργώντας το Family ουσιαστικά δημιούργησες μια νέα μουσική σχολή. Πως αντιμετωπίζεις τον κάθε νέο ράππερ που σε πλησιάζει για να κάνει κι αυτός το όνειρο του πραγματικότητα;
Παραδέχομαι ότι υπάρχουν αρκετές φορές που αντιμετωπίζω αυτές τις περιπτώσεις με καχυποψία. Είναι πολλοί αυτοί που με πλησιάζουν με σεβασμό και πραγματική διάθεση να συνεργαστούν, να μάθουν και να διακριθούν. Επίσης πολλοί είναι κι αυτοί που στην προσπάθεια τους να με "πείσουν" γίνονται σχεδόν προκλητικοί και αυθάδεις. Κάποιοι ακόμα δοκιμάζουν σε "αντίπαλα στρατόπεδα" έχοντας αρχικά εχθρική διάθεση απέναντι μου. Σύντομα όμως και ελλείψη αποτελεσμάτων, αποχωρούν από κει και προσπαθούν να με πείσουν ότι πάντα μ' εκτιμούσαν και με θαύμαζαν… Σίγουρα λοιπόν ένα βασικό στοιχείο που διαμορφώνει τη στάση μου είναι ο τρόπος προσέγγισης, η επικοινωνία και η χημεία με τον άλλον.Ένα ακόμα όμως πιο βασικό στοιχείο είναι το ταλέντο και η αγάπη για τη μουσική!!! Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που δεν αντιλαμβάνονται έτσι τα πράγματα και το μόνο που τους ενδιάφέρει είναι η δημοσιότητα και τα "φράγκα"...
Ήταν τελικά εύκολο να καθιερωθεί η ραπ μουσική στη χώρα μας;
Τίποτα δεν είναι εύκολο!!! Τα πάντα θέλουν δουλειά και μεγάλη προσπάθεια. Εγώ πάλι δεν νιώθω ότι το hip hop θεωρείται καθιερωμένο στη χώρα μας, επειδή υπάρχουν 5-6 ονόματα που διακρίνονται εκεί έξω. Μη σας μπερδεύει η σύγχρονη μορφή του, αυτή που "δέχεται" να παίξει το Ελληνικό ραδιόφωνο. Δεν είναι hip hop μόνο αυτό!!! Είναι και 10άδες αλλά πράγματα που δεν παίζονται στο ραδιόφωνο επειδή μπορεί να έχουν σκληρότερο ήχο ή καθόλου ρεφραίν. Για μένα η καθιέρωση θα έρθει όταν το Ελληνικό ραδιόφωνο πάψει να το βλέπει με προκατάληψη και προβάλει και την άλλη πλευρά.
Για την Ελλάδα που «γκρεμίζεται», για την Ελλάδα που «ξεπουλιέται» ποιο είναι το δικό σου σχόλιο;
Χρησιμοποιείς "ενεστώτα" για πράξεις και γεγονότα που χαρακτηρίζουν τα τελευταία 30 χρόνια της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου. Η χώρα "γκρεμίστηκε" συστηματικά και "ξεπουλήθηκε" όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνο πολιτικά και οικονομικά αλλά πολιτιστικά και κοινωνικά. Εκφυλίστηκαν θεσμοί και ιδέες, τα σχολειά και τα πανεπιστήμια, οι ανθρώπινες σχέσεις και η οικογένεια σε βαθμό που πλέον είναι τρομερά δύσκολο να επανέλθουν. Εγώ εξέφρασα αυτή τη πολιτική μου θέση σχεδόν 7 χρόνια πριν, μέσα στο "Καλημέρα Ελλάδα", όταν κανείς δεν προέβλεπε την κρίση που ζούμε σήμερα… "Ποιά Δημοκρατία μου μιλάτε, ποιά προγράμματα, ποιά Πανεπιστήμια, ποιά Ευρώπη και ποιά γράμματα, που είναι η Παιδεία, που είναι η Υγεία σας…". Αμφισβήτησα ανοιχτά το θεσμό της Δημοκρατίας αλλά και το έργο πολλών εκπροσώπων της μέσα στη Βουλή και συνεχίζω να το κάνω όχι μόνο στην κάλπη αλλά στα τραγούδια και την καθημερινότητα μου. Είναι φορές που νιώθω απέραντη θλίψη και απογοήτευση με όλα αυτά που συμβαίνουν κι άλλες φορές που γεμίζω πίστη και πείσμα πως στο τέλος αυτός ο τόπος και αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο θα βρουν το δρόμο τους αλλά και θα διακριθούν. 
Αν γινόσουν για  μια μέρα πρωθυπουργός ποια 3 πράγματα θα προσπαθούσες άμεσα να υλοποιήσεις;
Δε μ' αρέσει να μιλάω υποθετικά και σε καμία περίπτωση δεν έχω τέτοιες φιλοδοξίες… Αν μου έκανες αλλιώς αυτήν την ερώτηση θα μιλούσα σίγουρα για ένα κράτος δομημένο διαφορετικά, με κύριο βάρος στην παιδεία, στα γράμματα και στις τέχνες. Από κει ξεκινάνε τα πάντα… Μόνο έτσι μπορείς να μιλάς για "καλλιέργεια" ή για κουλτούρα, για δημιουργία έργου αλλά και μέλλον. Παράλληλα σ' ένα κράτος με στοιχεία νεοδαρβινισμού που λειτουργεί με πολλές και διαφορετικές ταχύτητες, τι πιο απαραίτητο από νόμους που ισχύουν και εφαρμόζονται, ασχέτως καταγωγής, σχέσεων και γνωριμιών αλλά και πολιτικών πεποιθήσεων???
Πλέον είσαι ένας παντρεμένος ράπερ. Πόσο συμβατό μπορεί να είναι αυτό με την εικόνα που βγάζεις στους άλλους;
Δεν καταλαβαίνω… Τελικά τι σημαίνει ράπερ??? Το κακό και ασυμβίβαστο παιδί που δεν παντρεύεται ποτέ  και που  κάθε μέρα κοιμάται με άλλη γυναίκα??? Αυτός που πίνει ναρκωτικά, έχει όπλο, έχει κάνει φυλακή με τον "Καπετανάκη" και ζει αγκαλιά με τον υπόκοσμο???  Δηλαδή να περιμένουμε δίσκο ντουέτο Μπέος-Ψωμιάδης (τύπου Methodman και Redman) ??? Υπάρχουν 10άδες παραδείγματα καλλιτεχνών στο εξωτερικό με αξιοζήλευτη καριέρα και υποδειγματική οικογένεια…Οι ράπερς, οι ρόκερς και πολλοί άλλοι που ταυτίστηκαν ή ταυτίζονται με διάφορες κουλτούρες  και μουσικές είναι κι αυτοί άνθρωποι… και μπορεί όταν ξεκινάνε να είναι πιτσιρικάδες με τα μυαλά πάνω απ' το κεφάλι, σίγουρα όμως μεγαλώνοντας, εκτιμούν διαφορετικά τα πράγματα γύρω τους.

Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(20/9/2011)


Γιώργος Δημητριάδης: Σαν να μη πέρασε μια μέρα... 
Ο τραγουδοποιός/τραγουδιστής πολλών γνωστών ροκ επιτυχιών Γιώργος Δημητριάδης δίνει μια αποκλειστική συνέντευξη στον Μίλτο Γήτα και μιλάει για την πορεία των 20 περίπου ετών στη μουσική, για τις στιγμές - σταθμούς στην καριέρα του αλλά και τα talent show. Καταθέτει "έξω από τα δόντια" τη δική του άποψη για τη σημερινή ροκ σκηνή αλλά και για τα συγκροτήματα και τους τραγουδιστές της νέας γενιάς.
Μετά από μια πορεία δισκογραφική περίπου 20  χρόνων, πόσο δημιουργικός παραμένετε σε μια Ελλάδα που δε σου δίνει και πολλές ευκαιρίες;
Αν και σαν ερώτηση ταιριάζει περισσότερο σε κάποιον που ξεκινάει τώρα την πορεία του, απαντώ πως τις ευκαιρίες τις δημιούργησα μόνος μου ουσιαστικά, γράφοντας τραγούδια και μουσικές γνωρίζοντας πολύ καλά από την αρχή πού ζούσα, ήτοι σε ένα κατ’ουσίαν «εχθρικό» μουσικό, πολιτιστικό και πολιτισμικό περιβάλλον, παίζοντας μία μουσική τέτοια που ορίζεται ως rock ή pop και που έχει παρεξηγηθεί σε πολλά επίπεδα, έχει παραποιηθεί τόσο πολύ, και εκμεταλλεύτηκαν τον μύθο της τόσοι πολλοί χωρίς να καταλάβουν ποτέ την ουσία της… και συνεχίζεται να συμβαίνει αυτό και σήμερα.Αυτή η επίγνωση αν θέλετε λειτούργησε αντιστρόφως ανάλογα στην  δημιουργικότητά μου είτε λόγω πείσματος-βασικού στοιχείου του χαρακτήρα μου-αλλά βαθύτερα ακόμα γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο και πως η ζωή μου,το είναι μου,ήταν η μουσική και ειδικότερα δεν θα πώ  Η αλλά ΤΟ  ροκ…Μ’αρέσει έτσι ουδέτερο…είναι πιο απειλητικό…σαν θηρίο που άλλοτε δείχνει να πεθαίνει αλλά ξαφνικά όταν ξυπνήσει η κραυγή του αντηχεί σε όλη την σύγχρονή μας ζούγκλα…
Υπήρξε κάποια στιγμή στην πορεία σας που να νιώσατε απογοητευμένος και να σκεφτήκατε πως ίσως τελικά έπρεπε να ασχοληθείτε με κάτι άλλο;
Θεωρώ ψεύτη όποιον πει πως ποτέ του δεν πέρασε από τέτοια άσχημη περίοδο,γεμάτη αμφιβολίες και διάψευση..Για μένα,ίσως φανεί υπερβολικό, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί καλλιτέχνης κάποιος που δεν έχει νιώσει ποτέ του έτσι…αν δεν μιλά γι’ αυτό είναι μία άλλη ιστορία καθωσπρεπισμού και αφορά πρόσωπα που ασκούν την μουσική για άλλους λόγους.Αυτός που αγωνιά για το έργο του,δίνει όλο του το είναι,έρχονται στιγμές που ναι…απογοητεύεται..σπάει σε χίλια κομμάτια…το θέμα είναι τα μαζέψει μετά και να φτιάξει πάλι έναν καινούργιο πίνακα..το νέο του πρόσωπο…Ναι…όλα τα παραπάνω τα έχω ζήσει…αλλά ποτέ μου δεν αμφισβήτησα το νόημα που είχε για μένα αυτό που έκανα και ήμουν,είμαι και θα είμαι…
Ποιες στιγμές σας θεωρείτε σταθμούς για την μετέπειτα εξέλιξη και πορεία σας;
Επειδή ζω τη ζωή ενός μέσου ανθρώπου, αυτή διαπλέκεται κι ενώνεται σε μία πορεία με την μουσική…δεν τις ξεχωρίζω…άρα οι σταθμοί αυτοί δεν έχουν να κάνουν μονάχα με την στενή έννοια ενός νέου δίσκου…Κυρίως τα πράγματα που μας συμβαίνουν είναι οι σταθμοί και οι δίσκοι είναι τα τρένα που ανεβαίνουμε για το επόμενο ταξίδι μας…Κάθε ταξίδι, είναι δρόμος με πολλά αναπάντεχα…έχει πολλά ενδεχόμενα, θετικά κι αρνητικά…Το ταξίδι όμως κι όχι ο τουρισμός καριέρας…το ρίσκο είναι που μετράει…Γι αυτό λοιπόν μιλώ για ταξίδια καλά και άλλα άσχημα.Κοιτάζοντας πίσω μου,νιώθω καλά με όσα καλά ή στραβά βγήκαν στην πορεία.Βλέπω το πρόσωπό μου σε αυτά…τα αποδέχομαι…
Η ροκ μουσική σκηνή του χθες σε τι διαφέρει με του σήμερα; Σε ποια στοιχεία;
Στο ότι εκείνη υπήρχε…αν υπάρξει ξανά μία καινούργια ίσως τότε να μπορέσω να αποπειραθώ να κάνω κάποιες συγκρίσεις…
Μιλήστε μου λίγο για τη ζωή σας πριν ασχοληθείτε με τη μουσική. Με τι μουσικά ακούσματα μεγαλώσατε;
Νομίζω δεν υπήρξε πρότερος βίος εκτός μουσικής…όταν ήμουν μικρός αυτή ασχολιόταν μαζί μου…μετά η σχέση προχώρησε, αναβαθμίστηκε.Τα πρώτα μου ακούσματά ήταν οι Beatles,Stones,Kinks,The Who,Bob Dylan,Syd Barret,The Small Faces,Pink Floyd(τα πρώτα τους albums),Soul,Rhythm AndBlues,Blues,Jazz,Garage,Psychedelia,Σαββόπουλος,Γιώργος Ρωμανός,Παύλος Σιδηρόπουλος,Δημήτρης Πουλικάκος,Ρεμπέτικα,Λαικά της δεκαετίας του 60..όχι μετά αηδιάζω…Χατζιδάκις,λιγότερο Θεοδωράκης,ελαφρό τραγούδι και πάλι της δεκαετίας του 60..χμμ γιατί όχι και του ’50..Αλλά αυτό που με έκανε να θέλω να παίζω μουσική και μετά να γράφω ήταν ΤΟ ροκ.Τελεία και παύλα.Αυτό ήταν για μένα κι εγώ γι’αυτό.Είμαι ευτυχισμένος που έγινα ροκ τραγουδοποιός και μουσικός κι όχι γενικά μουσικός.
Τα μουσικά πράγματα πως τα βλέπετε να εξελίσσονται; Τα νέα συγκροτήματα, τους νέους καλλιτέχνες;
Θέλετε να πείτε τα talent shows μήπως;Tα συγκροτήματα που βγαίνουν από εκεί;Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις νέων προσώπων,σοβαρών όμως που δεν σκέφτηκαν ούτε στιγμή να συμμετέχουν σε αυτή την βαρβαρότητα και κάνουν αξιόλογα πράγματα..Λίγοι όμως, πολύ λίγοι δυστυχώς, γιατί η πλειονότητα χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά κακό γούστο,έλλειψη μουσικού οράματος και υψηλές οικονομικές προσδοκίες αντίστοιχα,παίζοντας σε χώρους που κανείς δεν ακούει και γυρνάει την πλάτη του στο πάλκο...Το μέλλον όμως, όπως ξέρετε,είναι απρόβλεπτο και σε αυτό διατηρώ μία αισιοδοξία γιατί το ξέρω σε κάποιες γειτονιές,σε κάποια δωμάτια αυτή την στιγμή που μιλάμε,υπάρχουν παιδιά που νοιάζονται,που ακούνε έναν δίσκο,που μαθαίνουν τα πρώτα ακόρντα στην κιθάρα,που θέλουν να σπάσουν την τιβι με όσα βλέπουν…που θυμώνουν κι αγαπούν..
Θα πηγαίνατε ποτέ σε μια κριτική επιτροπή ενός talent show;
Σας έχω δημιουργήσει ποτέ την εντύπωση ανθρώπου που θα λάμβανε μέρος σε αυτή την αηδία;..Θα μου πείτε και ίσως να έχετε ένα δίκιο…"μα δεν είχαμε μιλήσει άλλη φορά"..επιμένω και ρωτώ όμως με αληθινή απορία…
Τελικά η μουσική και η φωνητικές ικανότητες «διδάσκονται»; Εννοώ δεν πρέπει να υπάρχει και το ταλέντο;
Η μουσική και οι τεχνικές της,ναι,διδάσκονται και κάνει πολύ καλό…Όμως η ουσία δεν είναι εκεί…Είναι βαθιά μέσα στην ψυχή μας…Στο γιατί μας.Δεν έχει για μένα κανένα νόημα μία καλή φωνή όταν αυτή δεν μεταφέρει τίποτα από μέσα μας προς τον Κόσμο..τη Ζωή..τις ζωές μας…Το ταλέντο είναι μία λέξη μονάχα..μία κλίση ας πούμε..Αν και η ερώτησή σας σχετίζεται περισσότερο με έναν τραγουδιάρη κι εγώ δεν είμαι τέτοιος ξέρετε.Γράφω τραγούδια,συνθέτω,γράφω στίχους και τα ερμηνεύω.Η μισή Ελλάδα νομίζει ότι είναι τραγουδιστές,στιχουργοί και η άλλη μισή πως είναι όλοι κριτές.Η ψευδαίσθηση της τηλεόρασης τύφλωσε πολύ κόσμο δυστυχώς.
Πιστεύετε πως οι νέες τεχνολογίες βοηθάνε την εξέλιξη της μουσικής και στην προβολή των καλλιτεχνών;
Η τεχνολογία αυτοεξυπηρετείται ξέρετε τελικά…μοιάζει σαν αυτά τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας όπου τα ρομπότ πλέον έχουν κάνει περιττή την ανθρώπινη παρουσία.ο σύγχρονος μύθος πια είναι η τεχνολογία.Σίγουρα σε έναν βαθμό άνοιξε νέους δρόμους στην μουσική παραγωγή,διευκολύνοντας σε μεγάλο βαθμό τον μουσικό στην παραγωγή,στον ήχο..Χάσαμε όμως τον φυσικό ήχο.Έχω μία επιφύλαξη μεγάλη απέναντί της γιατί γνωρίζω πως η τεχνολογία ενώ υποτίθεται μας κάνει καλύτερη τη ζωή,πιο εύκολη,παράλληλα μας καθιστά δέσμιούς της,αφαιρεί άλλα νοήματα από τη ζωή μας..από μέσο γίνεται αυτή τελικά το μήνυμα.Απόδειξη αυτού που λέω είναι πως σε αναντιστοιχία με την αλματώδη εξέλιξή της σε ό,τι αφορά την μουσική, παγκόσμια δεν βλέπω ή μάλλον δεν  ακούω την ίδια μαγεία,κάτι συγκλονιστικό..Όσον αφορά στην προβολή κυρίως μέσω του δικτύου συμφωνώ πως βοηθάει πολύ αλλά σε μία εποχή που όλοι προβάλλονται ποιός να πρωτοφανεί;…
Είστε αισιόδοξος άνθρωπος γενικά;
Θέλω να είμαι……εξαρτάται και πως ξυπνά κάποιος κάθε πρωί ε;
Συνήθως από πού πηγάζει η έμπνευση σας;
Εσείς μάλλον θα εννοείτε από συγκεκριμένα περιστατικά ή βιώματα…Θα σας απαντήσω πως οφείλεται κυρίως στην διάθεση,σε αυτή την πόρτα που ξαφνικά σε ανύποπτο χρόνο ανοίγει για λίγο μέσα μας και σε οδηγεί σε όσα θες κι έχεις ανάγκη να πεις…Όλα αυτά που βιώνουμε καταλήγουν σε μία λίμνη μέσα,υπόγεια,πολύ βαθιά που δεν είναι πάντα προσβάσιμη..Την ακούς καθαρά όταν η ψυχή σου σε καλέσει να πας εκεί…
Περιμένατε το τραγούδι «Σαν να μη πέρασε μια μέρα» όταν γράφονταν ότι θα «έγραφε» ιστορία;
Είναι αλήθεια πως ‘ακούγαμε’ στο τραγούδι αυτό κάτι ιδιαίτερο όταν το γράφαμε στο studio..αλλά ποτέ μου δεν μπορούσα να φανταστώ την μετέπειτα πορεία του...αλλά και τις τόσες κακοποιήσεις του και βιασμούς του από τον κάθε πικραμένο και ψώνιο που νομίζει πως μπορεί να τραγουδάει και να αλέθει τα πάντα…κυρίως αναφέρομαι στα talent shows..aλίμονο δεν έχω τίποτα με πιτσιρικάδες που βαράνε στα υπόγεια κάνοντας πρόβες παίζοντας ανάμεσα σε άλλα και το τραγούδι μου.
Σε τι φάση θα σας βρει ο χειμώνας που σε λίγο έρχεται; Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Με τους συνεργάτες μου και ειδικότερα τον Αντρέα Βαιτούδη που έχει αναλάβει την παραγωγή βρισκόμαστε στην περίοδο των pre-production demos για το νέο album και θα μπούμε στο studio τον Σεπτέμβρη.Η νέα δουλειά θα είναι έτοιμη μέσα στον χειμώνα.

Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(13/9/2011)



Χρύσα Δημουλίδου:  Ανατρεπτική, αντισυμβατική ...μια βραβευμένη συγγραφέας 
H επιτυχημένη και δημοφιλής συγγραφέας των best seller Χρύσα Δημουλίδου μιλάει αποκλειστικά στον Μίλτο Γήτα σε μια συνέντευξη γεμάτη αλήθειες και εκπλήξεις. Μιλάει για τις ιστορίες των βιβλίων της, από πού πηγάζει η έμπνευση της αλλά και για τους Έλληνες συγγραφείς και εκδοτικούς οίκους. Η Χρύσα Δημουλίδου δεν είναι μια συνηθισμένη συγγραφέας. Δεν είναι καν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ανατρεπτική, αντισυμβατική, πολυταξιδεμένη και πολυγραφότατη δεν διστάζει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά και να υποδεικνύει μοντέλα και στάσεις ζωής. Διαβάστε και απολαύστε την...

Ξεκινώντας θα ήθελα να σε ρωτήσω, τι είναι αυτό που ώθησε, κατά την γνώμη σου, το κοινό να αγαπήσει τόσο πολύ όλα τα βιβλία σου ώστε να έχουν γίνει best seller;
Πιστεύω  ότι  ο πρώτος παράγοντας είναι η αμεσότητα που έχω με τον αναγνώστη που  νοιώθει όχι ότι διαβάζει, αλλά ότι γίνεται μέρος της ιστορίας. Αυτό σημαίνει ότι συμμετέχει συναισθηματικά , ότι συμπάσχει μαζί με τους  ήρωες, γίνεται  φίλος τους και θέλει να βοηθήσει  για το καλό τους. Γι αυτό όσα βιβλία δεν έχουν happy end, μπορεί  να είναι αιτία  απόρριψης τους.  Άλλος λόγος είναι η διαφορετική θεματολογία που αυτό σημαίνει ότι δεν επαναλαμβάνομαι, η απλή αλλά μεστή γλώσσα όπου με μια λέξη μπορεί  να  πω πολλά πράγματα, το πέρασμα  διαφορετικών μηνυμάτων, οι γνώσεις και πληροφορίες που προσφέρει και  φυσικά τα συναισθήματα  που γεννιόνται. Η επιτυχία ενός βιβλίου είναι  σύνολο πολλών παραγόντων που μαζί με το όνομα του συγγραφέα , τον εκδοτικό οίκο και την διαφήμιση, μπορούν να ανεβάσουν πολύ τις πωλήσεις.
Όταν δεν γράφεις τι σου αρέσει πιο πολύ να κάνεις;
Κάνω πολλά πράγματα, δεν έχω ένα λεπτό που να είμαι αραχτή, αυτό συμβαίνει μόνο όταν αρρωσταίνω και όχι πάντα. Πάντως με χαλαρώνει μια καλή ταινία, τα ντοκιμαντέρ, το διάβασμα, το ιντερνέτ όπου μελετώ  πολύ ιστορία, ένας καφές με φίλους η για φαγητό, πηγαίνω γυμναστήριο, φροντίζω τα αδέσποτα, πηγαίνω σε εκδηλώσεις . Από την άλλη μπορεί απλά να χαζεύω ένα κήπο και αυτό να μου δίνει μεγάλη χαρά.
Για να γράψει κάποιος και μάλιστα με επιτυχία πρέπει να έχει μια έντονη ζωή ή μια δημιουργική φαντασία;
Όσο πιο έντονα έχει και τα δύο, τόσο το καλύτερο.  Ένας  συγγραφέας κλεισμένος σ ένα σπίτι, έχει μεγάλη διαφορά από έναν συγγραφέα που πολυταξιδεύει και γενικότερα ψάχνεται συνεχώς. Συγγραφέας που δεν  έχει ταξιδέψει, δεν έχει αλητέψει , δεν έχει διαβάσει, δεν θα προχωρήσει για πολύ. Μοιραία θα γίνει επαναλαμβανόμενος και το ένα του βιβλίο θα είναι κόπια του άλλου. Και συνήθως αυτού του είδους οι συγγραφείς αντιγράφουν  καταστάσεις και γεγονότα που βίωσαν οι ίδιοι ή κάποιοι άλλοι. Δεν είναι συγγραφείς,  αλλά κλέφτες ζωών. Για μένα ο πραγματικός συγγραφέας είναι εκείνος που βλέπει μια εικόνα ή ακούει μια λέξη και σούχει πλάσει ολόκληρη ιστορία, εκείνος που δεν μοχθεί για να γράψει ένα βιβλίο γιατί νοιώθει ότι κάποιος του το υπαγορεύει στο αυτί.
Από πού εμπνέεσαι τις ιστορίες που γράφεις;
Έρχονται από μόνες τους και με βρίσκουν. Να τώρα με τον «Λύκο της μοναξιάς» το αστυνομικό που θα κυκλοφορήσει στις 6 Οκτωβρίου και θα είναι το δεύτερο βιβλίο μου για φέτος μετά τους «αγγελιαφόρους του πεπρωμένου»,  ήμουν στο γυμναστήριο μου και εκεί που γυμναζόμουν είδα κάτι που έγινε αφορμή να ξεκινήσει  το βιβλίο μου. Τώρα  γράφω άλλα δύο βιβλία μαζί  το « Ραντεβού με έναν άγγελο» και «το κελάρι της ντροπής» και τα εμπνεύστηκα το πρώτο  κοιτάζοντας ένα ηλιοβασίλεμα στην θάλασσα και το δεύτερο την ώρα που οδηγούσα και μπροστά πήγαινε μια νεκροφόρα. Ναι, όσο μακάβριο κι αν ακούγεται, μια νεκροφόρα έγινε η αιτία να αρχίσω ένα βιβλίο που το πρώτο κεφάλαιο ξεκινά με τρεις αδελφές που  συναντιούνται μετά από πολλά χρόνια   στην  την κηδεία της  μάνας τους και έχει έρθει η ώρα των αποκαλύψεων μυστικών του παρελθόντος που θα αναστατώσουν μια ολόκληρη κοινωνία.   Όχι δεν ζορίζομαι καθόλου  να πλάσω μια ιστορία.  Ένα οπτικό ερέθισα ή μια λέξη μπορούν να γίνουν βιβλία. Και αυτό λέγεται χάρισμα. Κανένα έργο  μου δεν με ζόρισε. Μόνο  το «Σουίτα στον παράδεισο», αλλά αυτό ήταν έρευνα είχε πολύ ψάξιμο.
Πως αντιδράς όταν χαρακτηρίζουν τα βιβλία σου αποκλειστικά γυναικεία και ροζ;
Και ποιος το λέει αυτό; Ένας ανόητος μόνο και εγώ δεν ασχολούμαι με ανόητους.  Τι θα πει γυναικεία; Δηλαδή οι γυναίκες είναι όντα δεύτερης κατηγορίας και άνοες    επειδή αποζητούν το συναίσθημα; Και ποια είναι τα σοβαρά βιβλία; Εκείνα που απέχουν συναισθημάτων;  Γι αυτό καταντήσαμε σ αυτό το  υπαρξιακό  χάλι σήμερα; Δεν βλέπουν  ότι το συναίσθημα, που είναι κινητήριος και δημιουργική δύναμη  έχει εκλείψει; Αυτοί λοιπόν που δίνουν ροζ χαρακτηρισμούς στα δικά μου έργα, δεν έχουν καν ανοίξει βιβλίο μου, αλλά περιορίζοντα σε τίτλους και οπισθόφυλλα για να κρίνουν την δουλειά μου. Ένα αστυνομικό βιβλιο δεν θεωρείται ούτε ροζ, ούτε γυναικείο, κι εγώ γράφω και αστυνομικά και μεταφυσικά και επιστημονικής φαντασίας και έρευνα και ποίηση και παιδικά. Επομένως η ερώτηση είναι άτοπη.
Πως βλέπεις τους Έλληνες συγγραφείς και τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους; Έχουν γίνει βήματα προόδου;
Η Ελλάδα έχει  καλούς και  κάποιους που νομίζουν ότι είναι συγγραφείς.  Γράφει κάποιος μια βλακεία  και δηλώνει συγγραφέας. Και αυτό που ισχύει στην Ελλάδα, είσαι ότι δηλώσεις, καιρός να εκλείψει και να μπούνε τα πράγματα στην θέση τους. Βγαίνει π.χ. ένα άσχετο μοντέλο σε δύο σκηνές σε σήριαλ και δηλώνει ηθοποιός ή  τραγουδιστής. Έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια και αν δεν συνελθουμε  σύντομα, δεν μας βλέπω καλά. Έτσι όπως είναι τώρα η οικονομική κατάσταση  στην χώρα μας, τα πράγματα δεν είναι τόσο ευνοϊκά  ούτε  για  τους  εκδότες που κάνουν ότι μπορούν για το καλύτερο . Όμως    μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι, προς το παρόν  δεν έχουν  ιδιαίτερα προβλήματα.
Έχεις πάρει αρκετά βραβεία σε Ελλάδα και Κύπρο. Τι σημαίνει για σένα μια βράβευση; Είναι και επιβράβευση της δημιουργίας σου;
 Ειλικρινά δεν έχω δώσει και μεγάλη σημασία.  Είναι μια αναγνώριση, αλλά νομίζω ότι η  απήχηση του κόσμου, είναι το μεγαλύτερο βραβείο.  Ξέρεις  πόσοι βραβευμένοι συγγραφείς δεν  διαβάζονται και  πωλούν ελάχιστα;  Δεν θέλω να πω περισσότερα,  γιατί σ αυτό το γαϊτανάκι της διανόησης, έχω δει την πλήρη παράνοια.
Πως βλέπεις τις σχέσεις των δύο φύλλων σήμερα;
Ανύπαρκτες. Σχέσεις χωρίς ουσία, για το θεαθήναι. Και θα χειροτερέψει το πράγμα. Ποιος φταίει ; Και οι δύο. Οι μεν γυναίκες που τα θέλουν όλα άψογα και τέλεια , οι δεν άνδρες που τις θέλουν όλες . Τα ζευγάρια ερωτεύονται και νομίζουν ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα. Παντρεύονται, κάνουν παιδιά και μετά τρέχουν να τα προλάβουν τις υποχρεώσεις και ευθύνες. Κι εκεί ο έρωτας σκάει σαν τσιχλόφουσκα. Μπαμ και τέλος. Όμως  όταν υπάρχει αγάπη , τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ζεις με τα πολλά, ζεις και με τα λίγα, αρκεί να είσαι με τον άνθρωπό σου, όπως κι αν είναι.
Έχεις ζήσει κάποια από τις ιστορίες που μας έχεις περιγράψει; Θεωρείς πως η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις;
Η ζωή είναι η καλύτερη συγγραφέας, απρόβλεπτη και μαγική, με τα πάνω της και τα κάτω της. Όμως όχι, δεν έχω ζήσει καμία από τις ιστορίες μου, απλά βάζω στοιχεία από τον χαρακτήρα μου και προβάλω την δυναμική πλευρά της γυναίκας, αυτής που θέλει να πετυχει στην ζωή της, να είναι αυτόνομη και μη εξαρτώμενο άτομο τόσο οικονομικά, όσο και συναισθηματικά δηλαδή αυτό που έχω επιτύχει  εγώ. Εν ολίγοις  ξεσηκώνω τις γυναίκες, τις κάνω  επαναστάτριες  και το αστείο  είναι ότι οι άνδρες δεν μου θυμώνουν καθόλου. Μ αυτές θυμώνουν που επαναλαμβάνουν τα λόγια μου, κι εκείνες  τους πλασάρουν τα βιβλία μου και μετά με διαβάζουν κι εκείνοι . Και μαθαίνουν… Αγάλι, αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι. Ας μη ξεχνάμε ότι ο άνδρας μπορεί να είναι η κεφαλή, αλλά η γυναίκα ο λαιμός του και τον στρίβει εκεί που θέλει εκείνη.
 Όταν ακούς κάποια αρνητική κριτική για κάποιο από τα βιβλία σου πως αντιδράς;
Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση και αφορά όχι μόνο εμένα, αλλά όλους τους δημιουργούς., συγγραφείς, ζωγράφους, μουσικούς, κλπ. κλπ. Υπάρχει κριτική και κριτική. Κατά αρχήν θεωρώ αγενέστατη κίνηση να απευθύνεσαι σ ένα δημιουργό χωρίς σεβασμό, σου αρέσει δεν σου αρέσει το έργο του. Κι αν είναι καταξιωμένος,  ακόμη περισσότερο. Όταν δεν σου αρέσει ένα έργο , και βέβαια έχεις το δικαίωμα να  πεις την γνώμη σου, όμως  το θέμα είναι  πως θα την πεις. Κατά καιρούς μου έχουν στείλει κριτικές που ήταν χτυπήματα κάτω από την ζώνη και  αφορούσανε εμένα σαν προσωπικότητα. Όταν  π.χ. λες  «γιατί δεν έμεινες στους αιθέρες να σερβίρεις που σου πήγαινε καλύτερα  ο δίσκος από την  πένα», ε, τότε μιλάμε όχι για κριτική , αλλά για εμπάθεια που πηγάζει από την δική τους αποτυχημένη ζωή.  Και υποβιβάζουν και το επάγγελμα της αεροσυνοδού το οποίο  υπηρέτησα για πολλά χρόνια. Γιατί μια αεροσυνοδός πάνω από όλα βρίσκεται στο αεροπλάνο για την ασφάλεια του επιβάτη και είναι εκπαιδευμένη γι αυτό και μετά για να σερβίρει και αν δεν είχα κάνει αυτή την δουλειά , δεν θα είχα  γράψει τόσα βιβλία και μ αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα  όταν μου στέλνουν μια αρνητική κριτική με ευγενικό τρόπο και εξηγούν και τους λόγους  , τότε δεν ενοχλούμαι καθόλου και  τους απαντώ πάντα, υπερασπιζόμενη φυσικά  το βιβλιο μου ή αν έχουν δίκαιο σε κάτι το παραδέχομαι. Δεν μ ενοχλεί η αρνητική κριτική, αλλά η αγένεια, η έλλειψη τακτ που δείχνει και έλλειψη παιδείας και καμιά φορά και ηθικών αρχών.   Για όνομα του Θεού, δεν μπορώ να είμαι αρεστή σε όλους. Όμως θα πω κάτι που αντιλήφθηκα με τα χρόνια. Οι αρνητικές κριτικές με έκαναν  παραγωγική και επιτυχημένη. Προσπαθώντας να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, έγραφα ακόμη  καλύτερα και παρήγαγα έργο συνεχώς ενώ το κανάκεμα θα  μπορούσε να με αδρανοποιήσει, να με κάνει να αδιαφορήσω, να γίνω μαλθακή . Οι αρνητικές κριτικές με κάνανε αυτή που είμαι σήμερα  και τους ευχαριστώ πολύ.
Τελειώνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιον τίτλο θα έβαζες στο βιβλίο της ζωής σου;
Μια νύχτα δική μου, ολόκληρη η ζωή σου

Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(29/8/2011)



H Χριστίνα Αλούπη με "αέρα"  Hollywood"


Η δημοσιογράφος, παρουσιάστρια και ηθοποιός Χριστίνα Αλούπη μιλάει στον Μίλτο Γήτα για την μεγάλη της απόφαση να φύγει στην Αμερική για σπουδές υποκριτικής, τη ζωή της εκεί καθώς και για το πως αισθάνεται να κυκλοφορεί στους δρόμους του Hollywood. Τέλος αναφέρεται στην ελληνική τηλεόραση και πως εκείνη τη βλέπει σήμερα μετά από τα λίγα χρόνια απουσίας της.

Από δημοσιογράφος τελικά ηθοποιός; Πως προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σου;
Η υποκριτική ήταν πάντα ένα κρυφό μου όνειρο, το οποίο λόγω έλλειψης χρόνου δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να κυνηγήσω, μην ξεχνάς ότι όσο δούλευα ως παρουσιάστρια στην τηλεόραση ήμουν και φοιτήτρια (έχω δυο μεταπτυχιακά, στη «Ιστορία της Φιλοσοφίας» και στη «Διοίκηση Ανθρωπινού Δυναμικού»). Πέρα από αυτό, όταν ασχολήθηκα με την παρουσίαση στην τηλεόραση, πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι όλοι μας, χωρίς να διαθέτουμε κάποια έστω και υποτυπώδη γνώση του αντικειμένου ως «παρουσιαστές», έχουμε την απαίτηση να κάνουμε καριέρα. Η δική μου άποψη είναι ότι δεν είναι δυνατόν να βγαίνεις στο γυαλί σαν παρουσιαστής χωρίς να έχεις τουλάχιστον σπουδάσει ορισμένα πράγματα πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Μην ξεχνάς, άλλο η δημοσιογραφία, άλλο η παρουσίαση, το ότι είναι κάποιος δημοσιογράφος δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι είναι και καλός παρουσιαστής. Εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό και γι’ αυτό από την αρχή σχεδόν της παρουσίας μου στην τηλεόραση είχα σαν σκοπό κάποια στιγμή όταν μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω τις ανάλογες σπουδές που θα μου επέτρεπαν να μην αισθάνομαι ερασιτέχνης. Η δική μου φιλοσοφία μου επιβάλλει ό,τι επιλέγω να κάνω να το κάνω καλά. Θέλω να είμαι επαγγελματίας στη δουλειά μου με όλη τη σημασία της λέξης. Αποφάσισα λοιπόν να διακόψω προσωρινά την καριέρα μου στην τηλεόραση και να προγραμματίσω τις απαραίτητες για μένα σπουδές. Ύστερα λοιπόν από έρευνα, επέλεξα να απευθυνθώ στη σχολή θεάτρου και κινηματογράφου, το Lee Strasberg Institute, που θεωρείται μια από τις καλύτερες σχολές στον κόσμο. Έτσι απέκτησα το υπόβαθρο για να ξεκινήσω καριέρα ηθοποιού, και ταυτόχρονα απέκτησα τεχνικές που με βοήθησαν να βελτιωθώ ως παρουσιάστρια. 
Πόσο εύκολη ήταν η απόφαση να φύγεις από την Ελλάδα και να βρεθείς στην Αμερική να σπουδάσεις υποκριτική;
Ήμουν απόλυτα σίγουρη για την απόφασή μου να φύγω από την Ελλάδα και αυτό επιβεβαιώθηκε απόλυτα, γιατί είναι μοναδική εμπειρία να σπουδάζεις υποκριτική σε τόσο υψηλό επίπεδο, σε μια σχολή απ’ όπου έχουν περάσει ηθοποιοί όπως η Angelina Jolie, ο Al Pacino,  ο Robert DeNiro, ο Alec Baldwin, η Scarlett Johansson, η Marilyn Monroe, ο James Dean και πάρα πολλοί άλλοι. Οι εμπειρίες που έχω αποκομίσει είναι μοναδικές και δεν θα τις άλλαζα με τίποτα!     
Τα πράγματα στην Αμερική τα βρήκες όπως τα φανταζόσουν; Μίλησε μου λίγο για τα μαθήματα που παρακολουθείς εκεί;
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα τι να περιμένω, σίγουρα για τον καθένα μια τόσο σημαντική αλλαγή απαιτεί κάποιο χρόνο προσαρμογής. Άλλη χώρα, άλλος τρόπος ζωής, άλλο περιβάλλον, μακριά από δικούς σου ανθρώπους, όλα είναι διαφορετικά και προφανώς ένα διάστημα προσαρμογής είναι αναγκαίο. Κάθε λαός έχει τι δική του νοοτροπία, το θετικό είναι ότι στην Αμερική έρχονται άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο και αυτό σε κάνει να νιώθεις λιγότερο «ξένος», αφού κάθε μέρα συναντάς και συναναστρέφεσαι με ανθρώπους από κάθε γωνία της γης. Ειδικά η Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες είναι λίγο πολύ, σύγχρονες Βαβέλ…Όσον αφορά στα μαθήματα που παρακολουθώ, είναι τόσα πολλά αυτά που προσφέρει η σχολή, έχω κάνει υποκριτική, δράμα, κωμωδία, αυτοσχεδιασμό, κινησιολογία, φωνητική, ορθοφωνία, μαθήματα για τηλεόραση, για κινηματογράφο, τεχνικές παρουσίασης, χορό, συγγραφή και ανάλυση κειμένων, σκηνοθεσία, ιστορία του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, Shakespeare και η λίστα συνεχίζει...
Πως αισθάνεσαι να κυκλοφορείς στους δρόμους του Hollywood; Φαντάζεσαι τη ζωή σου εκεί μόνιμα;
Το Los Angeles είναι μια καθαρά καλλιτεχνική πόλης, είναι η βάση όλων των ηθοποιών και είναι γεμάτη με καλλιτέχνες κάθε είδους. Μην ξεχνάς ότι εδώ βρίσκεται το Hollywood, η κάρδια της κινηματογραφικής βιομηχανίας όλου του κόσμου, όπως επίσης και όλα τα studio των καναλιών για τις εκπομπές τους. Συνηθίζεις, θέλοντας και μη, να βλέπεις γύρω σου διαρκώς να γυρίζονται ταινίες ή να κλείνουν τους δρόμους για πρεμιέρες! Μου αρέσει το Los Angeles και δεν θα είχα πρόβλημα να ζήσω εδώ, άλλωστε και η αμερικάνικη νοοτροπία μου ταιριάζει σε ορισμένους τομείς, και ένας από αυτούς είναι ο επαγγελματικός, καθώς τους ενδιαφέρει να δουλεύεις οργανωμένα, σκληρά και με συνέπεια, η προχειρότητα είναι παντελώς απούσα. Είναι μια νοοτροπία που μου πάει και μου αρέσει, και την οποία δεν συναντάς συχνά στην Ελλάδα τελικά. Από την άλλη βέβαια η οικογένεια και οι φίλοι μου είναι στην Ελλάδα και μου λείπουν αφάνταστα, και αγαπώ πολύ την πατρίδα μου, οπότε δεν έχω πάρει μια οριστική απόφαση ακόμα για το πού θα ζήσω μόνιμα.
Στη τηλεόραση και τη δημοσιογραφία γενικότερα έβαλες τελεία ή μονάχα μια μικρή παύλα;
Τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές γραμμές στα παραπάνω. Βλέπεις ηθοποιούς αλλά και τραγουδιστές να κάνουν τηλεοπτικές παρουσιάσεις αλλά και το αντίθετο. Αυτή την περίοδο, περά από την ηθοποιία, ασχολούμαι και με τη δημοσιογραφία και παρουσιάζω το δελτίο ειδήσεων στο Greekreporter.com, ένα site με ειδήσεις για τους Έλληνες όλου του κόσμου, που απευθύνεται κυρίως σε Έλληνες της διασποράς. Θα συνεχίσω λοιπόν να ασχολούμαι και με τα δυο, όσο μου το επιτρέπει το πρόγραμμα και ο χρόνος μου.
Πως κρίνεις την ελληνική τηλεόραση σήμερα; Πιστεύεις θα είναι δύσκολη η νέα τηλεοπτική σεζόν;
Η τελευταία φορά που ήμουν Ελλάδα ήταν τα Χριστούγεννα που είχα έρθει για τρεις εβδομάδες και πέρασα το χρόνο μου με την οικογένεια και τους φίλους μου βλέποντας ελάχιστη τηλεόραση, επίσης λείπω ενάμιση χρόνο από την Ελλάδα, όποτε δεν έχω την εικόνα για να κρίνω επαρκώς την ελληνική τηλεόραση σήμερα. Από αυτά που ακούω από φίλους μου στην Ελλάδα, συμπεραίνω ότι η νέα τηλεοπτική σεζόν θα είναι δύσκολη, λόγω της γενικότερης οικονομικής κρίσης που έχει χτυπήσει φυσικά και την ελληνική τηλεόραση. 
Είσαι πολυτάλαντη και πολυάσχολη. Αλήθεια υπήρξε στιγμή που θέλησες να τα παρατήσεις όλα γιατί απογοητεύτηκες;
Δυσκολίες αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι στη δουλειά τους, όπως έχω αντιμετωπίσει και εγώ, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω γιατί αγαπώ τόσο πολύ αυτό που κάνω, με τρέφει και δεν θα ήμουν ευτυχισμένη αν έκανα οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. Η δουλειά μου είναι το πάθος μου και όταν αγαπάς κάτι με τόσο πάθος, δεν μπορείς να το παρατήσεις ποτέ. 
Ποιο είναι το αγαπημένο σου "motto";
Η υγεία είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε, χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να χαρούμε τίποτα άλλο.
Τι είναι αυτό που σε αγχώνει πιο πολύ αυτή τη στιγμή που μιλάμε;
Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, να μη χάσουν τις δουλειές του οι πολίτες, με αγχώνει και με στεναχωρεί όλη αυτή η κρίση που βιώνει η χώρα μας και το πώς θα καταφέρουμε να βγούμε αλάβωτοι από αυτή την κατάσταση…
Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις ποια όνειρα ή σχέδια κάνεις για το μέλλον;
Επαγγελματικά, θα μου επιτρέψεις να σου αποκαλύψω το μεγαλύτερο μου όνειρο όταν το εκπληρώσω! Στην προσωπική μου ζωή, θα ήθελα κάποια στιγμή να αποκτήσω μια μεγάλη και ευτυχισμένη οικογένεια!

Συνεντευξη: Μίλτος Γήτας
(17/8/2011)



O συγγραφέας Χρήστος Τερζίδης "με το χέρι στην καρδιά"

Ο μάνατζερ γνωστών καλλιτεχνών και συγγραφέας Χρήστος Τερζίδης δίνει αποκλειστική συνέντευξη στον Μίλτο Γήτα μιλώντας "με το χέρι στην καρδιά" για το λόγο που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια να γράφει, για την έμπνευση του, για τα δύο πρώτα του μυθιστορήματα, την αγάπη του για τη μουσική αλλά και για το χρόνο που μοιράζεται τελευταία μεταξύ Αμερικής και Ελλάδας.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ποια ανάγκη σε έκανε να γράψεις;
Νομίζω ότι είναι συνδυασμός πολλών παραγόντων και όχι μόνο μίας συγκεκριμένης ανάγκης. Η προσπάθεια επικοινωνίας με άγνωστους φίλους αλλά και με κοντινούς μου ανθρώπους μέσω ενός εναλλακτικού τρόπου. Η κατάθεση της αλήθειας μου για έναν κόσμο που φλέγεται. Η ματαιοδοξία της αποδοχής από την κοινωνία της δικής μου κοσμοθεωρίας. Και ίσως πάνω από όλα, η ανάγκη διατήρησης της εσωτερικής μου ισορροπίας.

Και γιατί μυθιστόρημα κι όχι κάποιο άλλο είδος τέχνης;
Οποιοδήποτε άλλο είδος τέχνης συνήθως χρειάζεται κάποιο φυσικό ταλέντο το οποίο εγώ στερούμαι. Αυτός που έχει καλή φωνή τραγουδάει, αυτός που έχει προικιστεί με ευλύγιστο σώμα χορεύει, εγώ έμαθα να γράφω αληθινά παραμύθια. Μου αρέσει να εκφράζομαι και μέσω της ποίησης αλλά προς το παρόν είναι κάτι πολύ προσωπικό και το κρατάω αυστηρά για τον εαυτό μου. 
Μίλησε μου για το πρόσφατο βιβλίο που κυκλοφόρησες;
Το “Bright Nights” θα μπορούσα να πω ότι αποτελεί την απόσταξη των δύσκολων εμπειριών μου, μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες στον χώρο της νύχτας, δοσμένη μέσα από τις ιστορίες επτά βασικών ηρώων που ζουν ανάμεσα μας. Όλοι οι ήρωες μου θέλω να ζουν ανάμεσα μας. Εστιάζεται στην σκοτεινή πλευρά του αθηναϊκού clubbing της δεκαετίας που μας άφησε πέρυσι. Για μένα αποτελεί πολιτικό βιβλίο καθώς σκιαγραφεί και εστιάζει στις κοινωνικές συνθήκες οι οποίες οδηγούν τους ήρωες στις περιθωριακές και πολλές φορές επικίνδυνες και παράνομες επιλογές τους.
Στην Ελλάδα του σήμερα τι πρέπει να κάνει ένας συγγραφέας ώστε να μπορέσει να επιβιώσει;
Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδοχές της έννοιας επιβίωσης. Η μία είναι η οικονομική, η οποία πιστεύω ότι είναι ουτοπική για την χώρα μας λόγω μεγεθών, εκτός από έναν περιορισμένο αριθμό συγγραφέων που τα έχουν καταφέρει. Η άλλη αφορά την ίδια την ύπαρξη του συγγραφέα μέσω του έργου του και νομίζω ότι αφορά τον καθένα ξεχωριστά. Ειδικά σήμερα και με τις δυνατότητες που μας προσφέρει η τεχνολογία για επικοινωνία, νομίζω ότι αυτό εστιάζεται στην έμπνευση, το πάθος και την όρεξη για δουλειά του καθενός ξεχωριστά.
Πώς αισθάνεσαι μετά από καιρό όταν ξεφυλλίζεις το πρώτο σου βιβλίο;
Διαφωτιστικά! Διαβάζω μικρά αποσπάσματα, σαν να διαβάζω το έργο κάποιου άλλου συγγραφέα και μέσα από αυτή την ανάγνωση εντοπίζω λάθη μου. Θυμάμαι, καταλαβαίνω αν και κατά πόσο έχω ωριμάσει. Και μερικές φορές ξαναζώ εκείνες τις στιγμές δημιουργίας και τις πηγές έμπνευσης.
Στην εποχή του internet και του «πολιτισμού της εικόνας» θεωρείς ότι το βιβλίο θα καταφέρει να επιβιώσει ως τυπωμένο χαρτί; Η τεχνολογία  απειλεί τελικά το βιβλίο ή μήπως το ενισχύει;
Είμαι υπέρ της ηλεκτρονικής έκδοσης των βιβλίων και για οικολογικούς λόγους, χωρίς όμως να υποστηρίζω την πλήρη κατάργηση του κλασσικού βιβλίου. Πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι η νέα γενιά είναι απολύτως εξοικειωμένη με την digital εποχή και ζει με αυτήν, έτσι κατά συνέπεια για να την φέρουμε κοντά στο βιβλίο πρέπει και το σύνολο του χώρου να περάσει σε αυτή την εποχή.
Ποια μπορεί και πρέπει να είναι η ματιά της λογοτεχνίας απέναντι σ΄ αυτές τις σημαντικές αλλαγές που βιώνουμε καθημερινά;
Είμαι από  τους ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι η ιστορία γράφεται από τους συγγραφείς. Οι μεγαλύτεροι ηγέτες, πολιτικοί, δικτάτορες, στρατιωτικοί, τύραννοι  που επηρεάζουν, εξουσιάζουν και κατευθύνουν τις μοίρες των ανθρώπων, είναι από κάπου επηρεασμένοι. Ξεκινώντας από τα παιδικά τους χρόνια, από ότι διάβασαν και διδαχτήκαν, μέχρι ένα βιβλίο το οποίο μπορεί να τους συγκλόνισε σε εσωτερικό επίπεδο και να διαμόρφωσε τις σκέψεις και τις ενέργειες τους. Γι’ αυτό τον λόγο οι λογοτέχνες πρέπει να είναι γνώστες της ευθύνης που φέρουν απέναντι στην ιστορία και στο μέλλον αυτού του κόσμου. Να προσπαθήσουν να αποτυπώσουν όσο πιο καθαρά γίνεται την αλήθεια του ανθρώπου και όχι ιδεολογικών, πολιτικών και θρησκευτικών συμφερόντων. Και να συνεισφέρουν έτσι στην επιθυμητή ανύψωση του ανθρώπου.
Υπάρχουν κάποιες βασικές ιδέες επάνω στις οποίες στηρίζονται τα βιβλία σου;
Με ενδιαφέρει να γράφω για τον πραγματικό κόσμο που ζούμε. Ούτε για φανταστικούς κόσμους, ούτε για χαμένες πατρίδες στις οποίες οι σύγχρονοι Έλληνες ουδέποτε ζήσαμε, ούτε για υπαρξιακά ζητήματα μπερδεμένων μεσηλίκων γυναικών που αφορούν μόνο αυτές. Με ενδιαφέρει ο πραγματικός άνθρωπος, η κοινωνία που φλέγεται και ο αγώνας ο οποίος είναι σε εξέλιξη. Μέσα από αυτό το πρίσμα μπορεί κάποιος να αναζητήσει και τις βασικές ιδέες που απορρέουν από τα γραπτά μου.
Είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος σαν άνθρωπος;
Είμαι από την φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος και προσπαθώ να βρω ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις και στις αποτυχίες και στα λάθη, το νέο ξεκίνημα και την γνώση. Και δεν πιστεύω ότι είναι δείγμα απαισιοδοξίας η παραδοχή και η καταγραφή από την μεριά μου όλων των άσχημων καταστάσεων που ζούμε ως άνθρωποι και κοινωνία καθώς και όσων πρόκειται να έρθουν.
Θυμώνεις με όσα σήμερα συμβαίνουν στην Ελλάδα;
Καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Χαίρομαι και ενθουσιάζομαι. Θύμωνα τόσα χρόνια που ο καθένας πουλούσε μούρη και μαγκιά χωρίς να έχει κανένα βάθος, υπόβαθρο ή ουσία. Χαίρομαι να βλέπω φοβισμένα ανθρωπάκια στην γωνία, αυτά τα ανθρωπάκια που πριν μερικά χρόνια κυκλοφορούσαν ως παγώνια με την έπαρση να περισσεύει. Οι ζόρικοι άνθρωποι φαίνονται στους ζόρικους καιρούς. Οι πραγματικοί σοφοί άνθρωποι υπήρξαν και είναι ακόμα πάνω από όλα ταπεινοί.
Θα άφηνες ποτέ το χώρο της μουσικής για να ασχοληθείς μόνο με τη συγγραφή βιβλίων;
Δεν βλέπω αυτοί οι δύο χώροι να συγκρούονται. Αντιθέτως οι δύο χώροι λειτουργούν για μένα ως έμπνευση και έκφραση αντίστοιχα. Ο μόνος λόγος να αφήσω για κάποιο διάστημα τον χώρο της μουσικής θα ήτανε για να κερδίσω χρόνο και να τον αφιερώσω στην συγγραφή.

Γνωρίζω πως κατά μεγάλα χρονικά διαστήματα ζεις στην Αμερική. Ο τρόπος ζωής εκεί και τα ταξίδια σε εμπνέουν;
Εμπνέομαι πάντοτε από το περιβάλλον που ζω και κινούμαι. Οπότε είναι απολύτως φυσιολογικό να επηρεαστώ από την κοινωνία της οποίας μέλος προσπαθώ να γίνω τον τελευταίο καιρό. Απλώς προσπαθώ με την ως τώρα εμπειρία μου να εντοπίσω την ισορροπία αυτής της κοινωνίας και να προσπαθήσω ίσως στο μέλλον να την καταγράψω πάντοτε μέσα από το προσωπικό μου πρίσμα.
Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον
Τα όνειρα μου είναι πολύ απλά. Να έχω τον χρόνο και την ψυχική ηρεμία για να εκφράζομαι και να επικοινωνώ με τους ανθρώπους που γι’ αυτούς σημαίνει κάτι το έργο μου.

Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(11/8/2011)