Η κ. Γεωργία τα τελευταία δύο χρόνια πηγαίνει κάθε μεσημέρι στην εκκλησία της γειτονιάς της στα Πετράλωνα. Ανάβει γρήγορα ένα κεράκι και κατεβαίνει στον χώρο του συσσιτίου, βάζει σε ένα κατσαρολάκι πέντε μερίδες φαγητό και επιστρέφει σπίτι της για να προλάβει τα τρία παιδιά της πριν γυρίσουν από το σχολείο. Είναι άνεργη από την ημέρα που έκλεισε το εργοστάσιο όπου δούλευε χρόνια και ο σύζυγός της είναι από τους απολυμένους της Ολυμπιακής. Πίσω στο σπίτι, αδειάζει το φαγητό στη μεγάλη κατσαρόλα και προσποιείται στα παιδιά της πως μόλις το μαγείρεψε.
Το ίδιο κάνει και ο Δημήτρης Φερεντίνος, ο οποίος παίρνει κάθε μήνα από την εκκλησία του Αγ. Ανδρέα στα Ανω Πατήσια δύο πακέτα με τρόφιμα. Η υπερήλικη μητέρα του, στο σπίτι της οποίας μετακόμισε πρόσφατα με τη γυναίκα του και το πέντε μηνών μωρό τους, νομίζει πως είναι αγορασμένα από το σούπερ μάρκετ. Ο Δημήτρης είχε μέχρι πριν από δύο χρόνια μια καλή δουλειά σε εταιρεία με είδη υγιεινής. Με έναν μισθό χιλίων ευρώ και μια μικρή βοήθεια από τους γονείς του είχε μάθει να μην του λείπει τίποτα, όταν όμως η οικοδομή στην Ελλάδα κατέρρευσε έχασε τη δουλειά του. Εκανε διάφορα μεροκάματα «στο πόδι» μέχρι να βρεθεί κάτι μόνιμο. Το ίδιο και η σύζυγός του η οποία είναι φυσιοθεραπεύτρια. Κάποια στιγμή πριν από έξι μήνες βρέθηκαν σε πραγματικό αδιέξοδο. Είχαν μείνει πίσω στα ενοίκια, πολλά έξοδα με την εγκυμοσύνη και μηδέν εισοδήματα. «Τι να έκανα, να την άφηνα να πεινάει επειδή εγώ είμαι υπερήφανος; Πήγα στα συσσίτια και ζήτησα βοήθεια».
Η Εκκλησία υπολογίζει πως προσφέρει καθημερινά 10.000 μερίδες στην Αττική. Δήμοι που παραδοσιακά δεν είχαν προβλήματα με απόρους, όπως η Αγία Παρασκευή, εγκαινιάζουν χώρους όπου αποκλειστικά θα ετοιμάζεται φαγητό για τους δημότες τους, καθώς το μειωμένο προσωπικό των βρεφοκομείων δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους. Ακόμα και η Χρυσή Αυγή στο «πνεύμα των ημερών» διοργανωνει διανομές «ελληνικών» τροφίμων, όμως αποκλειστικά για Ελληνες πολίτες με την επίδειξη ταυτότητας... Στην τελευταία, στην Πλατεία Αττικής, η προσέλευση ήταν μεγαλύτερη από ό,τι είχαν υπολογίσει «Συναγωνιστές, μειώστε τις ποσότητες που δίνετε» φώναζε από μια ντουντούκα ο βουλευτής Ηλίας Παναγιώταρος.
Στο Κέντρο Αστέγων
Στο Κέντρο Υποδοχής Αστέγων του Δήμου Αθηναίων γίνεται αυτές τις μέρες καταγραφή των «νεο-πεινασμένων» όπως τους αποκαλούν: «Συνολικά, γύρω στα 1.300 άτομα διαβαίνουν καθημερινά την καγκελόπορτα της οδού Σοφοκλέους, ενώ στηρίζουμε επιπλέον περίπου χίλια άτομα με δέματα και ρούχα» λέει ο πρόεδρος του ιδρύματος Γιώργος Αποστολόπουλος. «Από όλους, κάποιοι είναι ναρκομανείς και άλλοι άποροι μετανάστες ή άστεγοι, αλλά πλέον βλέπουμε και πάρα πολλούς ανθρώπους με ντύσιμο και τρόπους που μαρτυρούν πως μέχρι πρότινος είχαν μια καλή ζωή».
Οπως ο Τάκης, που παίζει ταμπουρά και είχε ταξιδέψει στην Ευρώπη με τη Δόμνα Σαμίου ή ο Γιάννης ο Φανταζί - όπως ήταν το ψευδώνυμό του τη δεκαετία του '90 όταν είχε έναν πειρατικό ραδιοσταθμό- ο οποίος έχασε την επιχείρηση κρεάτων που είχε και χρωστάει σήμερα ένα εκατ. ευρώ στην εφορία. ΄Η ο Λάμπρος που μιλάει τρεις ξένες γλώσσες και κατέληξε από υπεύθυνος μιας αλυσίδας πέντε ξενοδοχείων, που τελικά έκλεισαν, να βρίσκεται μια μέρα τον περασμένο χειμώνα στο συσσίτιο.
Την εβδομάδα που μας πέρασε η κίνηση στα συσσίτια του δήμου ήταν ιδιαίτερα αυξημένη. Κάποια στιγμή μια όμορφη κοπέλα μπήκε στο προαύλιο, ήταν ντυμένη μοντέρνα και άκουγε μουσική με ακουστικά από το κινητό. Εκανε διστακτικά ένα γύρο σαν να έψαχνε κάτι και στη συνέχεια πήγε στην ουρά του συσσιτίου. «Βλέπεις;» μου λέει ένας υπάλληλος του δήμου. «Πλέον δεν τολμάμε να ρωτήσουμε εάν έχουν έρθει να δώσουν ή να ζητήσουν βοήθεια»...
Από τις φυλακές του Κορυδαλλού
Οι μυρωδιές από τα φαγητά στο συσσίτιο του Αη Γιώργη στον Νέο Κόσμο έφταναν μέχρι το προαύλιο της εκκλησίας. «Να φανταστείς πως σήμερα μαγειρεύουμε νηστήσιμα μακαρόνια, πού να δεις πώς μοσχομυρίζει όταν μαγειρεύουμε κοκκινιστό!». Οι κυρίες Ελένη Βελλή και Στέλλα Λυκούδη μαγειρεύουν εθελοντικά για τα συσσίτια της ενορίας 12 χρόνια, τον πρώτο καιρό για λιγοστούς απόρους, σήμερα για 167 άτομα. «Η δυσκολία δεν είναι οι ποσότητες -αυτές τις κουμαντάρουμε- αλλά τα οικονομικά». Ο κόσμος δεν αφήνει πλέον εύκολα χρήματα στον δίσκο...
Δυσκολίες αντιμετωπίζουν και οι δήμοι. Προϋπολογισμοί που κόβονται και γραφειοκρατία. Ο κ. Γιώργος Αποστολόπουλος, επικεφαλής του Κέντρου Υποδοχής Αστέγων, θυμάται πως όταν ανέλαβε βρήκε όλες τις συμβάσεις για τις προμήθειες τροφίμων στον αέρα. Ρωτώντας έμαθε πως για να φτάσει η πρώτη παραγγελία στα μαγειρεία θα έπρεπε να περάσουν και να εγκριθούν οι διαγωνισμοί από σειρά υπηρεσιών - διαδικασία που θα έπαιρνε τουλάχιστον δύο μήνες «Για να μη μείνει νηστικός ο κόσμος, αγοράσαμε με δικά μας χρήματα προμήθειες και ζητήσαμε βοήθεια από το υπ. Δικαιοσύνης. Για τρεις μήνες το φαγητό των αστέγων το μαγείρευαν κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου